Όσο αλαζονικό και αν ήταν το ύφος της σχετικής ανακοίνωσης, η ενέργεια του Κ. Μητσοτάκη να αποδράσει από την ερώτηση του Τσίπρα για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς είναι ένδειξη αδυναμίας και πανικού.
Μόνο αργότερα, όταν συνειδητοποίησαν την άθλια εντύπωση που δημιούργησαν, αποφάσισαν να πάνε σε συζήτηση πολιτικών αρχηγών, ελπίζοντας ότι οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί θα την πέσουν και στον ΣΥΡΙΖΑ. Η αμηχανία είναι έκδηλη.
Ορθώς η κυβέρνηση είναι αμήχανη, γιατί στην κοινωνία τα πράγματα δεν είναι όπως στο πρώτο lockdown. Οι άνθρωποι δεν βλέπουν μόνο τον κορωνοϊό αλλά και μια διαχείριση που απέτυχε.
Οι εργαζόμενοι θυμούνται πότε τους καταβλήθηκε η προηγούμενη Αποζημίωση Ειδικού Σκοπού των 543 ευρώ και επιπλέον δέχτηκαν κατάμουτρα και την κοροϊδία ότι τώρα θα πάρουν 800. Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έχουν την εμπειρία της προηγούμενης ενίσχυσης και έχουν βουλιάξει στην απόγνωση.
Οι απολυμένοι είναι 130.000 περισσότεροι σε σχέση με τον περασμένο Μάρτιο. Και τώρα δεν υπάρχει χώρος ούτε για υποσχέσεις για εκρηκτική ανάπτυξη μετά την καραντίνα ούτε για παραμύθια τύπου 0% ύφεση που έλεγαν τότε.
Ούτε για δώρα σε εκδότες και σε πλατφόρμες κατάρτισης υπάρχει χώρος.
Έτσι, η κυβέρνηση στρέφεται, έστω και δειλά, σε πρακτικές που χλεύαζε.
Ανακοινώνει προσλήψεις 300 γιατρών, μιλά για επίταξη ιδιωτικών κλινικών και δοξάζει τώρα το μαξιλάρι των 37 δισ. που της παρέδωσαν οι προηγούμενοι. Προφανώς, έχουν σφίξει πολύ τα πράγματα.
