Ανταπόκριση από τη Βόννη
Ακόμα και αν δεχτούμε ως ελαφρυντικό για τον Γερμανό Χριστιανοδημοκράτη Φρίντριχ Μερτς ότι δεν μπορεί να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του που επιτέλους κατάφερε ύστερα από προσπάθειες δεκαετιών να γίνει καγκελάριος, κάποια στιγμή τα όρια της ανοχής εξαντλούνται. Την ώρα που η πλειονότητα των ειδικών του Διεθνούς Δικαίου στη Γερμανία εξέφραζε σοβαρές αμφιβολίες για τη νομιμότητα του επιχειρήματος του Ισραήλ περί «αυτοάμυνας» απέναντι στο Ιράν, ο 69χρονος επέλεγε να μιλήσει με ύφος «λαϊκού» ακροσυντηρητικού πανελίστα, δείχνοντας παντελή έλλειψη αίσθησης της θέσης του και του ρόλου του.
«Αυτή είναι η βρόμικη δουλειά που κάνει το Ισραήλ για όλους μας. Μπορώ μόνο να πω ότι έχω τον μεγαλύτερο σεβασμό για τον ισραηλινό στρατό που έχει το θάρρος να το κάνει αυτό, για την ισραηλινή ηγεσία που έχει το θάρρος να το κάνει αυτό» δήλωνε με στόμφο στη δημόσια τηλεόραση από τον Καναδά ο καγκελάριος, την ώρα που υποτίθεται ότι οι Ευρωπαίοι εντός του G7 αγωνίζονταν να επιτύχουν αποκλιμάκωση. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Μερτς έδειχνε να προκρίνει την ιδέα ανατροπής του καθεστώτος της Τεχεράνης με στρατιωτικά μέσα. Προφανώς για να δείξει ότι βρίσκει καλή την ιδέα που έχει γεννηθεί στα κεφάλια των «γερακιών» στην Ουάσιγκτον και να προλάβει να δείξει υπακοή σε μια πιθανή απόφαση του Τραμπ που «μπορεί να το κάνει, μπορεί και να μην το κάνει».
Πλήρης αντίθεση με τον Μακρόν
Λίγο πιο πέρα ο Εμανουέλ Μακρόν έλεγε το εντελώς αντίθετο, προειδοποιώντας ότι μια τέτοια επιχείρηση θα βυθίσει τη χώρα και όλη την περιοχή στο χάος. Η επανεκκίνηση του γαλλογερμανικού άξονα μοιάζει να μένει από καύσιμα πριν καν ξεκινήσει. Εκτός αν στο Βερολίνο πιστεύουν ότι με τέτοιες αλλοπρόσαλλες δηλώσεις θα εκπληρώσουν τον «ρόλο προτύπου» για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, τον οποίο και διεκδίκησε με δήλωσή του σε άλλη τηλεοπτική εκπομπή ο υπουργός Εξωτερικών Γιόχαν Βάντεφουλ.
Η αδυναμία των Ευρωπαίων να τους πάρουν στα σοβαρά ο Τραμπ, ο Πούτιν ή οποιοσδήποτε αυταρχικός ηγεμόνας δεν έχει να κάνει μόνο με τη δυσκολία να αρθρώσουν κοινό λόγο, αλλά και με την υποκρισία τους να υποστηρίζουν ότι έχουν κοινό λόγο. Προφανώς για τον κύριο Μερτς προέχει να εμφανίζεται καθημερινά στα κανάλια και ας υποστηρίζει εντελώς αντίθετα πράγματα. Την περασμένη Παρασκευή ο ΥΠΕΞ του Γιόχαν Βάντεφουλ βρισκόταν στη Γενεύη υιοθετώντας την παρισινή πρωτοβουλία για να συζητήσει με τον ομόλογό του του Ιράν Αμπάς Αγκτσανί, τον υπουργό του καθεστώτος δηλαδή, που ο Μερτς θα ήθελε να δει να ανατρέπεται.
Οσο και αν επικρίνει κανείς τον Μακρόν για τον επικοινωνισμό και την αναποτελεσματικότητά του, αυτά που υποστηρίζει έχουν τουλάχιστον συνήθως μια λογική θεμελίωση. Στην περίπτωση της σημερινής Γερμανίας έχουμε μια κυβέρνηση που σέρνεται πίσω από τις ακρότητες του Νετανιάχου ψελλίζοντας μισόλογα για το δράμα της Γάζας και αγωνιά να διαβάζει όσο μπορεί τις επιθυμίες του Τραμπ για να μην προκαλέσει την οργή του. Σταδιακά κάποιοι σχολιαστές στον γερμανικό Τύπο τολμούν να ξεστομίσουν την άποψη ότι η τακτική της προσέγγισης διά της κολακείας, που αγγίζει τα όρια της δουλοπρέπειας, μπορεί να είναι απολαυστική για τον Τραμπ, αλλά απολύτως αναποτελεσματική. Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής η Γερμανία μοιάζει να συρρικνώνεται σε αμελητέα ποσότητα. Αυτή η πορεία δεν αφήνει ανέγγιχτη την υπόλοιπη Ευρώπη, που δείχνει να έχει πλέον αποδεχτεί τον ρόλο του κομπάρσου αρκούμενη να ξεστομίζει κάθε τόσο κάποια «ατάκα», όταν της το επιτρέπει το σενάριο που υπογράφουν άλλοι.
