Οι ευρωκάλπες μονοπώλησαν το ενδιαφέρον στην Ε.Ε., η σφαγή των Παλαιστινίων ωστόσο είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των Ευρωπαίων πολιτών από τους πρώτους μήνες της εισβολής του Ισραήλ, με αποτέλεσμα «να ψάχνουμε απλώς ποιο από τα κράτη-μέλη αντιμετωπίζει λιγότερο βίαια τους πολίτες του», σύμφωνα με τη δρα Μπρουνίλντα Πάλι (Brunilda Pali).
Σε μία περίοδο μάλιστα που οι ηγεσίες κρύβονται τακτικά στο φασιστικό πέπλο, που η άνοδος της Ακροδεξιάς έχει εξαπλωθεί στο μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου, το πρόσταγμα της συντηρητικής όψης της Ε.Ε. είναι η μέριμνα διατήρησης της οικονομικής συμμαχίας, αψηφώντας σκοπίμως ότι με αυτόν τον τρόπο παραγκωνίζονται συζητήσεις σε σχέση με το σύνταγμα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το Κοινοβούλιο, κεφάλαια εκ των ουσιωδέστερων, δηλαδή, στην εξέλιξη της σύστασής της. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο η ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο δεν διστάζει να αναδείξει ζητήματα που αφορούν το σκέλος των δικαιωμάτων που καταπατώνται, της ελεύθερης δημοσιογραφίας που βάλλεται πανταχόθεν, της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης που όφειλε να συνιστά προμετωπίδα του Κράτους Δικαίου. Άλλωστε «η σιωπή είναι εξίσου βίαιη» όταν μιλάμε για διεκδικήσεις, όπως μου εξομολογείται η δρ Εγκληματολογίας.
Συζητώντας μαζί της αναφορικά με τις κινητοποιήσεις των σπουδαστών και των καθηγητών στην Ευρώπη, εντόπιζα τη μορφή και την αντιμετώπιση των φοιτητικών κινημάτων τόσο στην Ολλανδία όσο και στο Βέλγιο, όπου διδάσκει και εργάζεται ως ερευνήτρια. Η ίδια, υπό τον τίτλο της επίκουρης καθηγήτριας, εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ και του Λεβέν, συνεπώς οι συγκρίσεις θα ήταν αδύνατο να αποφευχθούν. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι διαμαρτυρίες και οι καταυλισμοί φοιτητών έχουν εξαπλωθεί σε όλη την Ολλανδία και το Βέλγιο, ωστόσο το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο. Σύμφωνα με την κυρία Πάλι, μάλιστα, οι ολλανδικές Αρχές επενέβησαν πολύ πιο βίαια συγκριτικά με τον τρόπο που επέλεξαν οι Αρχές του Βελγίου. Και στο Λεβέν ωστόσο σημειώθηκαν προσαγωγές και συλλήψεις φοιτητών και φοιτητριών, ενώ υπήρξαν ακόμα και μαρτυρίες για σοβαρή ζημιά στην όραση φοιτητή της ύστερα από τις αστυνομικές παρεμβάσεις με αύρες νερού, σπρέι πιπεριού και γκλοπ προκειμένου να διαλυθούν οι συγκεντρώσεις. «Πέφτουν οι μάσκες στην Ε.Ε. των δικαιωμάτων με αφορμή τη Γάζα και τη Ράφα» υποστηρίζει.
Χαρακτηριστικό της αυξημένης βίας και του τρόπου που προκαλούσαν εσκεμμένα αναστάτωση φιλοϊσραηλινοί που εισχώρησαν στο διαμαρτυρόμενο πλήθος ήταν ο φόβος που ένιωσαν ακόμα και Εβραίοι υποστηρικτές. «Ειρωνικό το γεγονός ότι η βία εξαπολύεται στο όνομα της προστασίας των Εβραίων και οι αντιδράσεις μας χαρακτηρίζονται αντισιωνιστικές». Η πιο συγκινητική στιγμή που μου αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, ήταν τα επίμονα συνθήματα στα χείλη των φοιτητών όσο η αστυνομία επιχειρούσε εναντίον τους, αποδεικνύοντας το θάρρος των παιδιών, που παρακίνησε τους μεγαλύτερους: «Ο κόσμος όλος απεχθάνεται την αστυνομία». Εξίσου δραματικά σχολιάζει και τη στάση των ΜΜΕ, εξηγώντας τον λόγο που ούτε οι εκπαιδευτικοί ούτε οι φοιτητές τοποθετήθηκαν σε κάποιο κανάλι, αφού η «έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον Τύπο βασίζεται στο γεγονός ότι ενώ βρίσκονταν στο σημείο και κατέγραψαν τι πραγματικά συνέβη, έκαναν λόγο για πράξεις αντισημιτισμού».
Σε ερώτηση αναφορικά με την εξέλιξη των δράσεων, κάνει λόγο για 160 συλλήψεις μαθητών και καθηγητών στο Άμστερνταμ σε ένα βράδυ, σημειώνοντας επίμονα ότι οι συνάδελφοί της και η ίδια «βλέπουν» ισραηλινά συμφέροντα που κρατούν στο χέρι τις ηγεσίες των πανεπιστημίων, μην βρίσκοντας άλλη εξήγηση για την αντίδρασή τους, τις απειλές που το προσωπικό δέχεται παγκοσμίως αν σταθεί υπέρ των φοιτητών. «Τα αιτήματα ήταν εξαρχής σαφή. Διεκδικούσαν, δηλαδή, τα πανεπιστήμια να συμμετάσχουν στην ακαδημαϊκή εκστρατεία Boycott, Divest and Sanction, προκειμένου να αποκαλυφθούν οι δεσμοί τους με ιδρύματα και εταιρείες που είναι συνένοχοι στη γενοκτονία, αλλά και να υπάρξει διακοπή επενδύσεων με ισραηλινά ακαδημαϊκά ιδρύματα που συμμετέχουν στη γενοκτονία» μου εξηγεί.
«Ανάμεσα στις πρώτες συζητήσεις μας με τους συναδέλφους μου ήταν τα ρίσκα που πρέπει να πάρουμε αν σταθούμε στο πλάι των φοιτητών μας. Ήταν περίπου 12 το μεσημέρι της 7ης του Μάη όταν κληθήκαμε να σκεφτούμε σοβαρά πώς θα αντιμετωπίσουμε τις αστυνομικές παρεμβάσεις και τις μεθόδους βίας. Συζητούσαμε ως το βράδυ για τη στάση που πρέπει να τηρήσουμε. Αυτές τις 12 ώρες περίπου παρατηρούσαμε να προστίθενται και ορισμένοι άνθρωποι που δεν ανήκαν στην ομάδα των φοιτητών. Διατυπώθηκαν πολλά σενάρια αναφορικά με το ποιοι είναι, διότι κατηγορήθηκαν ως σιωνιστές εξαιτίας της ύποπτης συμπεριφοράς τους. Ορισμένες κινήσεις τους μας τρόμαξαν, ενώ γρήγορα καταλάβαμε ότι κρατούσαν κροτίδες κρότου-λάμψης. Ένας εξ αυτών μάλιστα αποπειράθηκε να πετάξει τις κροτίδες στις σκηνές που στήθηκαν από τους σπουδαστές. Το ζήτημα είναι ότι η αστυνομία, αν και παρούσα, δεν έκανε τίποτα για να προστατεύσει τα παιδιά και να απομακρύνει τους ταραξίες. Αντίθετα, συντηρεί το αφήγημά της περί μη ειρηνικών διαμαρτυριών, προκειμένου να εξιλεωθεί για τη συμπεριφορά της και να αιτιολογήσει την άδεια που έδωσε στις μπουλντόζες να διαλύσουν τα πάντα».
Ολόκληρη η Ευρώπη βολεύεται από την προβοκάτσια στις μαζικές διαμαρτυρίες λοιπόν, πιστοποιώντας την όμοια λογική των δεξιών κυβερνήσεων: να φιμώσουν το δίκαιο και να αιτιολογήσουν την ασύμμετρη βία. Όση ώρα μου περιέγραφε ότι δεν γίνεται να μείνουν ασυγκίνητοι από την καταστροφή πανεπιστημίων στη Γάζα με συνέπεια να εκλείψουν η εκπαίδευση και η παραγωγή επιστημόνων και μορφωμένων ανθρώπων από τη μεθοδική εξόντωση 300 πανεπιστημιακών και 6.000 φοιτητών, τόσο πιο έντονα σκεφτόμουν την αποκάλυψη του αληθινού προσώπου της συντηρητικής Ε.Ε., που ζηλεύει όλο και περισσότερο τα ορμπανικά πρότυπα θεωρώντας πως η υποκρισία σε ηθικό επίπεδο και η αφαίμαξη σε οικονομικό θα αναγκάσουν τον λαό να σιωπήσει για οποιοδήποτε ζήτημα. «Είναι μια επίθεση στην παλαιστινιακή πολιτική ζωή ακριβώς επειδή τα πανεπιστήμια διαδραματίζουν τόσο ζωτικό ρόλο στην καλλιέργεια των ικανοτήτων που απαιτούνται για μια ακμάζουσα κοινωνία, είτε μιλάμε για εκπαίδευση μελλοντικών γιατρών, μηχανικών, δημοσίων υπαλλήλων, δημοσιογράφων, είτε καλλιτεχνών, συγγραφέων, ποιητών και δασκάλων».
