«Η πτώση της κυβέρνησης Ντράγκι είναι ένα θετικό γεγονός. Το αρνητικό είναι ότι έπεσε εξαιτίας της Δεξιάς. Υπάρχει μεγάλη αίσθηση ότι το Ντράγκι το έβαλε στα πόδια, μια φυγή μπροστά στα μεγάλα προβλήματα και στις μεγάλες αντιθέσεις της χώρας και που θα έπρεπε να τα αντιμετωπίσει άμεσα στο επόμενο διάστημα. Ο Ντράγκι έκανε τα πάντα για να προκαλέσει την κρίση της πλειονότητας και της κυβέρνησής του. Η εναλλακτική λύση δεν είναι οι ακροδεξιοί της Μελόνι, αλλά η οικοδόμηση ενός ισχυρού τρίτου πόλου Αριστεράς και Κ5Α με ένα ειρηνιστικό και κοινωνικό πρόγραμμα» τόνισε στην ΑΥΓΗ ο γραμματέας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης - Ευρωπαϊκή Αριστερά και πρώην βουλευτής, περιφερειακός και δημοτικός σύμβουλος του Αμπρούτσο και της Πεσκάρα. Προέρχεται από τη Νεολαία του Ιταλικού ΚΚ FGCI.
Ο Ντράγκι παρουσιάστηκε ως ο άνθρωπος που θα έσωζε την Ιταλία και ισχυρίζεστε ότι δραπέτευσε μπροστά στα μεγάλα προβλήματα.
Ο Ντράγκι δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει κανένα από τα τεράστια και έκτακτα προβλήματα της χώρας. Δεν έδωσε καμία απάντηση στην έκτακτη κοινωνική κατάσταση που βιώνουμε, η κρίση διευρύνεται και η απόφασή του να συνταχθεί με το πιο ακραίο τμήμα στο θέμα του πολέμου δεν αποτέλεσε μια τόσο θετική επιλογή. Ο Ντράγκι είχε την υποστήριξη όλων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και του establishment, αλλά δεν νομίζω ότι η κυβέρνησή του θα αφήσει το παραμικρό ίχνος στην Ιστορία για κάποιο μέτρο που πήρε υπέρ των λαϊκών στρωμάτων. Υπάρχει μεγάλη απογοήτευση γενικά. Εάν ο Ντράγκι ήταν το καλύτερο που είχαν να μας προτείνουν οι ιταλικές και ευρωπαϊκές καπιταλιστικές ελίτ, θα πρέπει να ανησυχούμε πάρα πολύ.
Πώς είδατε τη συμπεριφορά των προοδευτικών, λαϊκιστικών και αριστερών κομμάτων κατά τη διάρκεια της κρίσης της κυβέρνησης;
Το Κίνημα Πέντε Αστέρων, μπροστά στην υποχώρηση των ποσοστών του στις δημοσκοπήσεις, προσπάθησε να ανακτήσει δύο στοιχεία της πολιτικής του: τον ειρηνιστικό του χαρακτήρα και την κοινωνική ατζέντα, που τη συμμερίζονται πάρα πολλές δυνάμεις και όχι μόνο πολιτικές, όπως και εμείς ή συνδικάτα και μαζικές συλλογικές οργανώσεις.
Το Δημοκρατικό Κόμμα απέδειξε ότι η ψυχή του είναι βαθιά νεοφιλελεύθερη και εντελώς υπέρ της εργοδοσίας και στην κρίση δεν βρέθηκε από την πλευρά των κοινωνικών αιτημάτων που πρόβαλε το Κ5Α, αλλά ισοπεδώθηκε κυριολεκτικά πίσω από τις θέσεις του Ντράγκι και στην ουσία αντιμετωπίζει την προεκλογική εκστρατεία στο όνομα της ατζέντας Ντράγκι. Αυτή τη στιγμή βλέπουμε και μια μικρή διάσπαση της Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που ετοιμάζεται να στηρίξει τις κεντρώες δυνάμεις των κομμάτων που στηρίζουν τον Ντράγκι.
Η ρήξη ανάμεσα στο Κ5Α και το Δημοκρατικό Κόμμα για τον Ντράγκι δείχνει ότι ο αγώνας κατά της Ακροδεξιάς και της Δεξιάς για το Δημοκρατικό Κόμμα αποτελεί σύνθημα που θα χρησιμοποιήσει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.
Στην αρχή του διπολισμού, όταν η Κεντροαριστερά εγκατέλειψε την απλή αναλογική το 1994, το κόμμα της Τζιόρζια Μελόνι, οι απόγονοι του νεοφασιστικού MSI, είχε 4% και δεν έλεγχε ούτε ένα συνοικιακό συμβούλιο ή τα κοινόχρηστα μιας πολυκατοικίας. Ήταν εντελώς απομονωμένο και όλα τα κόμματα δήλωσαν ότι είναι αντιφασιστικά. Ύστερα από 30 χρόνια είναι το πρώτο κόμμα, φτάνοντας στο 25% σε κάποιες δημοσκοπήσεις. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της αποτυχημένης στρατηγικής του Δημοκρατικού Κόμματος, που εργάστηκε για να καταστρέψει όχι μόνο τις οργανωμένες δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά και την ίδια τη λαϊκή κουλτούρα και τον πολιτισμό της Αριστεράς. Δεν είναι μόνο ότι η Ακροδεξιά και η Δεξιά είναι ισχυρές, αλλά και ότι η ισχυρότερη και πλειοψηφική συνιστώσα τους προέρχεται απευθείας από τη φασιστική παράδοση.
Η ευθύνη του Δημοκρατικού Κόμματος είναι τεράστια, γιατί η Ακροδεξιά και η Δεξιά δεν έχουν την πλειοψηφία της χώρας, αλλά θα καταφέρουν να έχουν την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο εξαιτίας του εκλογικού νόμου του Δημοκρατικού Κόμματος, που ούτε ο Λέτα θέλησε να αλλάξει. Υπάρχει φόβος να προσπαθήσουν να αλλάξουν το σύνταγμα. Πάντως, μόνο η Κεντροαριστερά κατάφερε μέχρι σήμερα να προχωρήσει σε συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, που δεν έφεραν κάτι θετικό. Όσες φορές προσπάθησε η Κεντροδεξιά να αλλάξει το σύνταγμα την κερδίσαμε μέσα στο Κοινοβούλιο και στα δημοψηφίσματα. Ο φόβος της συνταγματικής αναθεώρησης από την Ακροδεξιά μού φαίνεται περισσότερο ως ένας τρόπος να τρομοκρατηθεί ο αριστερός και δημοκρατικός κόσμος και να πάει να ψηφίσει το Δημοκρατικό Κόμμα διαμέσου της λογικής της χρήσιμης ψήφου.
Ο Λέτα πριν από λίγους μήνες ήταν προσκεκλημένος στη γιορτή των φασιστοειδών Αδελφών της Ιταλίας της Τζιόρτζια Μελόνι, δηλώνοντας ότι είναι υπέρ του διπολισμού και πως το Δημοκρατικό Κόμμα δεν έχει διάθεση αλλαγής του εκλογικού νόμου. Ο Λέτα θέλει έναν εκλογικό νόμο που βοηθά την Ακροδεξιά και τη Δεξιά να κερδίσουν και μετά κλαίνε γιατί θα κερδίσει η Ακροδεξιά και η Δεξιά. Αυτό λέγεται σχιζοφρένεια και αντιμετωπίζεται από τους ψυχιάτρους.
Ξεκινήσατε μια προσπάθεια διαμόρφωσης ψηφοδελτίου της Αριστεράς με επικεφαλής τον κινηματικό πρώην δήμαρχο της Νάπολης Λουίτζι Ντε Ματζίστρις.
Με τον Ντε Ματζίστρις ξεκινήσαμε μια διαδικασία για να δημιουργήσουμε έναν συνασπισμό δυνάμεων που ονομάζουμε Λαϊκή Ένωση (Unione Popolare), προσπαθώντας να ενώσουμε όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Προτείναμε στο Κίνημα Πέντε Αστέρων και στην Ιταλική Αριστερά να δημιουργήσουμε μια εκλογική συμμαχία που να είναι εναντίον του πολέμου, τη διακοπή της αποστολής όπλων στην Ουκρανία, την ξεκάθαρη προγραμματική υπεράσπιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, γιατί η Ιταλία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα όπου οι μισθοί μειώθηκαν την τελευταία 30ετία. Στην πράξη προτείνουμε τη δημιουργία ενός τρίτου πόλου. Καλέσαμε το Κίνημα Πέντε Αστέρων να μην επιστρέψει σε μια συμμαχία με το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά να προχωρήσει σε μια συμμαχία με την πραγματική Αριστερά και τα κινήματα. Η ατζέντα Ντράγκι και το πρόγραμμα του Δημοκρατικού Κόμματος δεν θέλουν την ειρήνη και αδιαφορούν για τα μεγάλα περιβαλλοντολογικά και κοινωνικά προβλήματα.
Το Δημοκρατικό Κόμμα, δυστυχώς, είναι όμηρος του λόμπι των υδρογονανθράκων και συνεργάζεται με δυνάμεις που υποστηρίζουν την πυρηνική ενέργεια και τον άνθρακα. Αυτές τις ημέρες διαμαρτυρόμαστε στο Πιομπίνο και στην Τσιβιταβέκια εναντίον των σταθμών αποϋγροποίησης του πανάκριβου και περισσότερο υγροποιημένου ρυπογόνου φυσικού αερίου που θα έρχεται από τις ΗΠΑ. Ο δήμαρχος του Δημοκρατικού Κόμματος της Ρώμης αποφάσισε να κατασκευάσει τον μεγαλύτερο αποτεφρωτή σκουπιδιών στην Ιταλία, κάτι που συνάντησε τις αντιδράσεις του Κ5Α και φυσικά όλης της Αριστεράς στα αριστερά του Δημοκρατικού Κόμματος και της κοινωνίας των πολιτών. Δυστυχώς, το Δημοκρατικό Κόμμα θα πάει στις εκλογές με κομμάτια της Φόρτσα Ιτάλια και της ομοσπονδίας βιομηχάνων Confindustria, γι’ αυτό πρέπει να δημιουργήσουμε με το Κ5Α έναν τρίτο εναλλακτικό πόλο.
Σε ό,τι αφορά την Ακροδεξιά, υπενθυμίζω ότι η Μελόνι δεν συμμετείχε στην κυβέρνηση Ντράγκι όχι γιατί δεν την ήθελε ο Ντράγκι ή οι άλλες πολιτικές δυνάμεις επικαλούμενες τον αντιφασιστικό τους χαρακτήρα, αλλά γιατί δεν ήθελε η ίδια. Το Δημοκρατικό Κόμμα δεν είχε κανένα πρόβλημα να συμμετάσχει η Μελόνι στην κυβέρνηση Ντράγκι. Είναι ντροπή οι ακροδεξιοί Αδελφοί της Ιταλίας να έρχονται πρώτοι στις δημοσκοπήσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα των μεγαλουπόλεων. Τον νεοφασισμό δεν τον αντιμετωπίζεις φέρνοντας νερό στον μύλο του, όπως κάνει το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά υιοθετώντας μια αριστερή, λαϊκή, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική πολιτική. Μας το απέδειξε η δημιουργία μιας μεγάλης κοινωνικής Αριστεράς στην Ελλάδα, που όχι μόνο περιθωριοποίησε τον νεοφασισμό, αλλά στάθηκε και δίπλα στους ανθρώπους σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες όταν κυβέρνησε.
Η οικονομική κρίση που συνοδεύει τον πόλεμο τροφοδοτούν τη διεύρυνση της φτωχοποίησης.
Με την άνοδο του πληθωρισμού και χωρίς κανένα εργαλείο τιμαριθμικής αναπροσαρμογής η κατάσταση γίνεται διαρκώς και δυσκολότερη για τα νοικοκυριά. Από τα στοιχεία για τον πληθωρισμό είχαν αφαιρέσει το ενεργειακό κόστος δίνοντας μια πλαστή και πιο χαμηλή εικόνα για την άνοδό του. Μάλλον το κατεστημένο ήθελε τις εκλογές τον Σεπτέμβριο, γιατί διαφορετικά θα ψηφίζαμε μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου, όταν θα έχουν εκραγεί πιθανώς οι οικονομικές και κοινωνικές αντιθέσεις. Οι μισοί περίπου ψηφοφόροι απέχουν και ενισχύονται η Ακροδεξιά και η Δεξιά, ενώ το γεγονός ότι πλασάρεται σαν Αριστερά το Δημοκρατικό Κόμμα, που κυβερνά σχεδόν αδιάλειπτα από το 2012, θολώνει ακόμη περισσότερο το πολιτικό σκηνικό. Πρέπει να δοθεί στον κόσμο μια εναλλακτική πολιτική. Η κυβέρνηση Ντράγκι δεν συζήτησε ποτέ το μπλοκάρισμα στις αυξήσεις τιμών στα τιμολόγια κοινής ωφέλειας, αδιαφορώντας για τα λαϊκά στρώματα. Απέρριψε την υιοθέτηση του κατώτατου μισθού στερώντας σε πολλούς κακοπληρωμένους εργαζόμενους μια μικρή βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής τους κατάστασης. Πρέπει να σταματήσει ο πόλεμος εναντίον των φτωχών και των μισθωτών και αυτό μπορεί να το κάνει μόνο η Αριστερά, στην Ιταλία, στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.
