«Χρειαζόμαστε μια τεράστια κινητοποίηση για να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία και το σύνταγμά μας από την Ακροδεξιά και τη Δεξιά, χωρίς να αποκλείσουμε το Κίνημα Πέντε Αστέρων, εξηγώντας όμως στους πολίτες ότι δεν είναι δυνατόν να πάμε μπροστά με την αποκαλούμενη Ατζέντα Ντράγκι. Οι εκλογές στην Ιταλία, όπως αυτές που θα έρθουν και στην Ελλάδα, θα είναι σημαντικές για την Ευρώπη, που πρέπει να ξεπεράσει οριστικά το Σύμφωνο Σταθερότητας και να αγωνιστεί για την ειρήνη», τόνισε στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ο βουλευτής και γραμματέας της Ιταλικής Αριστεράς Νικόλα Φρατοϊάνι, που κράτησε αντιπολιτευτική στάση έναντι του Μάριο Ντράγκι, υποστηρίζοντας ότι η αύξηση των αμυντικών δαπανών στο 2% του ΑΕΠ αποτελεί δώρο του πρώην προέδρου της ΕΚΤ στις εταιρείες του αμυντικού τομέα.
Πώς είδατε την κρίση της κυβέρνησης Ντράγκι;
Η κυβέρνηση του Ντράγκι ήταν μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με πολιτικές δυνάμεις που είχαν τις πλέον διαφορετικές απόψεις για τα μεγάλα θέματα της χώρας. Χρειαζόταν ισορροπίες για να αντιμετωπιστούν τα διάφορα θέματα. Από τη στιγμή που το Κίνημα Πέντε Αστέρων έθεσε ορισμένα θέματα, τα πράγματα άλλαξαν. Η Δεξιά κατάλαβε ότι μπορούσε να εκμεταλλευτεί την κρίση. Η Φόρτσα Ιτάλια, η Λέγκα και οι Αδελφοί της Ιταλίας της Τζόρτζια Μελόνι οδήγησαν στο τέλος της κυβέρνησης και στο τέλος της θητείας της Βουλής σίγουροι ότι θα κερδίσουν τις επόμενες εκλογές για να πάρουν στα χέρια τους τα ηνία της χώρας.
Το Δημοκρατικό Κόμμα έκανε την προβλέψιμη επιλογή να υποστηρίξει με κάθε κόστος την κυβέρνηση όπου συμμετείχε. Το λάθος όμως το έκανε ίσως λίγο πριν από την κρίση, όταν έθεσε το θέμα των συμμαχιών στην επόμενη εκλογική συμμαχία. Η κυβέρνηση Ντράγκι ήταν μια παρένθεση, μια έκτακτη κυβέρνηση, όπως την αποκάλεσαν αυτοί που την ψήφισαν από την αρχή, γιατί υπενθυμίζω ότι εμείς ως Ιταλική Αριστερά μείναμε εκτός της κυβέρνησης των μεγάλων συμφωνιών.
Είναι προφανές ότι όταν πέφτει η κυβέρνηση έκτακτης κατάστασης αρχίζει να τρέξει εκ νέου το χρονόμετρο της πολιτικής. Ξανανοίγει δηλαδή η συζήτηση για την οικοδόμησης μιας ευρείας συμμαχίας στρατηγικής σημασίας για τους δημοκρατικούς πολίτες.
Στην ευρεία αυτή συμμαχία θα ανήκε και το Κ5Α;
Για εμένα, το Κ5Α θα έπρεπε να συμμετάσχει. Η Ιταλική Αριστερά με την Πράσινη Ευρώπη δημιουργήσαμε ήδη ένα ενωτικό ψηφοδέλτιο και παρουσιάσαμε και το σύμβολο της λίστας «Ιταλική Αριστερά - Πράσινη Ευρώπη», ενώνοντας τις δυνάμεις μας για μια κοινωνική και περιβαλλοντολογική δικαιοσύνη, και ίσως είμαστε οι μόνοι που μπροστά σε αυτή την τερατώδη και επικίνδυνη Ακροδεξιά και Δεξιά συνεχίζουμε να λέμε σε όλο τον δημοκρατικό και προοδευτικό κόσμο ότι πρέπει να ενώσουμε όσες περισσότερες δυνάμεις μπορούμε.
Υπάρχουν μεγάλες προγραμματικές διαφορές ανάμεσα σε εμάς, το Κ5Α, το Δημοκρατικό Κόμμα, τις κεντρώες δυνάμεις, αλλά μπροστά σε αυτή την Ακροδεξιά και τη Δεξιά θα πρέπει να σκεφτούμε τη δημοκρατία και τους δημοκρατικούς θεσμούς, να δημιουργήσουμε ένα χρήσιμο εργαλείο σύγκλισης και να συμμαχήσουμε.
Η εθνική διεύθυνση του Δημοκρατικού Κόμματος και ο Λέτα έκαναν κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση...
Στο προγραμματικό επίπεδο είδα μια θετική εξέλιξη. Επιτέλους ο Λέτα σταμάτησε να μιλά για την Ατζέντα Ντράγκι και άρχισε να μιλά για την εργασία, το περιβάλλον, τις καινοτομίες, την οικολογική μετάβαση. Αυτά πάνε στη σωστή κατεύθυνση. Θα συμπλήρωνα την ειρήνη, τον αφοπλισμό, τις διπλωματικές πρωτοβουλίες, σε ό,τι αφορά την Ουκρανία, αλλά σε αυτά έχουμε, φυσικά, διαφορετική θεώρηση.
Αυτό που δεν μας αρέσει είναι ότι ορισμένοι από τους συμμάχους συνεχίζουν να παραμένουν κλειστοί σε μια συνεργασία με το Κ5Α, που στο τέλος καταλήγει σε ένα αμοιβαίο κλείσιμο. Έχω την εντύπωση ότι το Δημοκρατικό Κόμμα και το Κ5Α αποφάσισαν ότι θα ήταν καλύτερα να μην συνεργαστούν μεταξύ τους και να κατέβουν στις εκλογές ο καθένας για λογαριασμό του.
Μετά από αυτά που έγιναν στη Γερουσία, φαίνεται λογική μια απόσταση μεταξύ τους πριν από τις εκλογές, γιατί μετά κανείς δεν ξέρει. Όμως ο Κάρλο Καλέντα έχει μια καταστροφική τακτική σε ό,τι αφορά τις συνεργασίες στον δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο...
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Επίσης το πρόγραμμά μας είναι ασυμβίβαστο με τις θέσεις του Καλέντα. Εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε ποτέ ένα κοινό πρόγραμμα με τον Καλέντα, γιατί σε ό,τι αφορά την εργασία και τα εργασιακά, την κοινωνική πολιτική, είναι πάρα πολύ μακριά από την οπτική μας ή ακόμη και από το Δημοκρατικό Κόμμα.
Το πρόβλημά μας είναι ότι ο εκλογικός νόμος επιβάλλει τις εκλογικές συνεργασίες. Είναι ένας τρισάθλιος εκλογικός νόμος που έφτιαξε ο Ματέο Ρέντζι και η κυβέρνησή του, όπως η εκλογή εδρών με αναλογικό και πλειοψηφικό σύστημα.
Οσοι αισθάνονται δημοκράτες, αριστεροί, όσοι δεν θέλουν την Ακροδεξιά και τη Δεξιά, πρέπει να θέσουν το ερώτημα πώς θα έχουμε ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα, μια πολιτική πρόταση, θέσεις, χωρίς να κάνουμε ένα χιλιοστό πίσω σε ό,τι αφορά τον πόλεμο, τα κοινωνικά θέματα, την οικολογική μετάβαση, τα πολιτικά δικαιώματα.
Αυτοί που θα μας ψηφίσουν ξέρουν ότι μέσα στη Βουλή θα κάνουν αυτά που λέμε, γιατί έτσι κι αλλιώς το κάναμε ήδη με συνέπεια κατά τη διάρκεια της θητείας αυτής της Βουλής. Κανένας δεν μπορεί να πει ότι ψηφίσαμε εναντίον του κοινωνικού εισοδήματος, των μισθών, του κατώτατου μισθού. Πρέπει να υπάρχει ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα, με το οποίο θα αναμετρηθούμε στις κάλπες, σε ό,τι αφορά το ποσοστό της εκλογής βουλευτών με απλή αναλογική, χρησιμοποιώντας επίσης στις έδρες με πλειοψηφικό όλα τα εργαλεία που θα μπορέσουν να αποτρέψουν και να εμποδίσουν τη νίκη της Ακροδεξιάς και της Δεξιάς. Εάν η Ακροδεξιά και η Δεξιά καταφέρει να αποκτήσει το 60% των εδρών του Κοινοβουλίου, μπορεί να προχωρήσει σε συνταγματική αναθεώρηση έχοντας την πλειοψηφία των δύο τρίτων (2/3) χωρίς να χρειαστεί να κάνει δημοψήφισμα. Θυμάσαι καλά πώς καταφέραμε να αποτρέψουμε τη συνταγματική μεταρρύθμιση του Ρέντζι, που δεν είχε την πλειοψηφία των δύο τρίτων στο Κοινοβούλιο και αναγκάστηκε να προχωρήσει σε δημοψήφισμα, που το έχασε και παραιτήθηκε. Εάν είχε τα δύο τρίτα, δεν θα γινόταν δημοψήφισμα και θα είχε καταρρακώσει το σύνταγμά μας. Γι' αυτό δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στην Ακροδεξιά και τη Δεξιά να αποκτήσουν ισχυρή πλειοψηφία. Γι' αυτό πρέπει να συνεργαστούμε με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις για να βγάλουμε εμείς όσο γίνεται περισσότερες έδρες στο Κοινοβούλιο μέσω συνεργασιών στην κάθε Περιφέρεια όπου οι αιρετοί εκλέγονται με πλειοψηφικό.
Αναφερθήκατε στον Ρέντζι, με τον οποίο σχεδόν κανείς δεν θέλει να συνεργαστεί...
Αυτή είναι μια καλή είδηση. Ακόμη και μέσα σε τόσο μεγάλες δυσκολίες.
Τι συμβαίνει με τον Ντι Μάιο;
Ο Ντι Μάιο αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες. Οδήγησε σε διάσπαση το Κ5Α. Είχαμε πολλές διασπάσεις στη θητεία του Κοινοβουλίου. Εμείς, από την πλευρά μας, επικεντρώνουμε τη δράση μας με άξονα το πρόγραμμά μας, την Αριστερά, το περιβάλλον, την κοινωνική και περιβαλλοντολογική δικαιοσύνη και θέλουμε να συνεχίσουμε να οικοδομούμε μια κοινή πορεία με τις αριστερές δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη, με τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς στην Ευρώπη.
Πώς βλέπετε την πορεία της Ευρώπης τους τελευταίους μήνες;
Στην Ευρώπη ξεκίνησε μια πολύ ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση. Μετά την πανδημία, που είχε εξαιρετικά αρνητικές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, και με την κρίση στην Ουκρανία η Ευρώπη βρέθηκε μπροστά σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι. Από τη μια πλευρά έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τους κανόνες που όλα αυτά τα χρόνια φτωχοποίησαν την πλειοψηφία των πολιτών, όπως συνέβη στην Ελλάδα και γενικότερα στη νότια Ευρώπη με το Σύμφωνο Σταθερότητας, τους κανόνες της λιτότητας. Είναι ίσως δυνατόν, με βάση τη σημερινή πραγματικότητα, να αλλάξουμε αυτούς τους κανόνες. Να τους ξαναγράψουμε, με πιο προοδευτικό και κοινωνικό χαρακτήρα, δίνοντας επιτέλους στην Ευρώπη τη δυνατότητα να ασχοληθεί πραγματικά με τους πολίτες της, τους ασθενέστερους, και όχι μόνο με τις αγορές. Μα, όπως σε κάθε αντιπαράθεση, η ζυγαριά μπορεί να πάει από τη μία ή από την άλλη πλευρά. Γι' αυτό νομίζω ότι οι εκλογές στην Ιταλία είναι πάρα πολύ σημαντικές, όπως θα είναι σημαντικές και οι εκλογές στην Ελλάδα, όπως είναι σημαντικό το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών. Οι αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη, ανεξάρτητα από την πρόσκαιρη τοποθέτησή τους, πρέπει το συντομότερο δυνατόν να προσπαθήσουν να ανοικοδομήσουν χώρους διαλόγου, συζήτησης και αντιπαράθεσης θέτοντας το τεράστιο ερώτημα των επόμενων ετών, την κατεύθυνση που θα πάρει η Ευρώπη. Από τις αποφάσεις που θα πάρει θα εξαρτηθεί και η ζωή των πολιτών σε κάθε χώρα.
