Τελικά ο Ερίκ Ζεμούρ “πάτησε το κουμπί”, όπως έλεγε ο ίδιος. Ανακοίνωσε την Τρίτη 30 Νοεμβρίου, με δεκάλεπτο βίντεο, την υποψηφιότητά του για τις προεδρικές εκλογές της ερχόμενης άνοιξης. Έβαλε έτσι τέλος σε τρεις μήνες άτυπης προεκλογικής εκστρατείας, στη διάρκεια της οποίας έγινε φανερή η αποδοχή τού αντιδραστικού, ξενοφοβικού, ακροδεξιού δημοσιογράφου και συγγραφέα όχι μόνο από ορισμένους αριστερούς διανοούμενους αλλά και από ισχυρούς κύκλους του γαλλικού οικονομικού κατεστημένου.
Για παράδειγμα, στις 18 Νοεμβρίου δειπνούσε με 240 επιχειρηματίες πολύ κοντά στο Προεδρικό Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων, ενώ πλέον έχει γίνει δεκτός σε πολύ κλειστούς ομίλους του Παρισιού. Πλέον, εκείνος που δηλώνει “κατά του συστήματος”, έχει αποκτήσει φίλους στο εσωτερικό του! Την ίδια στιγμή, στις εκδηλώσεις όπου ήταν κεντρικός ομιλητής τους τελευταίους μήνες το ακροατήριο αποτελούνταν από νέους, επιχειρηματίες, ελεύθερους επαγγελματίες - ένα διαφορετικό κοινό από εκείνο της Μαρίν Λεπέν. Συχνά είχαν μαζί τους τα βιβλία του και ζητούσαν αφιέρωση. Αρκετοί παραδέχονται ότι προέρχονται από τον χώρο της Δεξιάς και δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους για τις αντιδραστικές, ακροδεξιές θέσεις του Ζεμούρ (που έχει καταδικαστεί δύο φορές για πρόκληση σε ρατσιστική βία), που συστηματικά καταφέρεται κατά των μουσουλμάνων, των μεταναστών, των ομοφυλόφιλων, των δημοσιογράφων, των συνδικαλιστών, των πανεπιστημιακών, των κοινωνιολόγων, των θρησκευτικών αρχών, των ισχυρών, των ελίτ...
Ωστόσο, μετά τις πρώτες ενθαρρυντικές έρευνες, η επίσημη πλέον εκστρατεία του αρθρογράφου της Figaro αντιμετωπίζει προβλήματα. Μπορεί το βίντεο της υποψηφιότητάς του (που το είδαν 1,4 εκατ. θεατές το βράδυ της Τρίτης) να παρέπεμπε στον Ντε Γκολ, ωστόσο η δική του ομιλία πόρρω απείχε από εκείνη του στρατηγού.
Το παλαιομοδίτικο βίντεο του Ζεμούρ, που χρησιμοποιούσε εικόνες μιας Γαλλίας του χθες (για τις οποίες δεν πλήρωσε δικαιώματα δείχνοντας ερασιτεχνισμό), βασιζόταν στη γνωστή καταστροφολογική ανάλυση του ίδιου που περιγράφει μια χώρα στη δύση της, όπου κυριαρχεί το χάος, με φόντο την 7η Συμφωνία του Μπετόβεν. Και φυσικά όλα τα κλισέ των βιβλίων του - η χώρα “βρίσκεται σε εμφύλιο”, “η Γαλλία δεν είναι πλέον η Γαλλία”, “δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις είπαν ψέματα όταν έκρυψαν από τους πολίτες την πραγματικότητα της αντικατάστασής μας”, σαφής αναφορά στη σχετική ρατσιστική θεωρία περί δήθεν συνωμοσίας κατά των λευκών πληθυσμών από τους μετανάστες...
Το ίδιο βράδυ ο Ζεμούρ ήταν καλεσμένος στις ειδήσεις των 8 στο ιδιωτικό κανάλι με τη μεγαλύτερη ακροαματικότητα, το TF1. Ωστόσο, στις επίμονες ερωτήσεις τού δημοσιογράφου Μπουλό φάνηκε να χάνει τη ψυχραιμία του, καλώντας τον δημοσιογράφο να τον αντιμετωπίζει ως υποψήφιο στις προεδρικές εκλογές και καλώντας τον να του κάνει ερωτήσεις για το πρόγραμμά του! Ο δημοσιογράφος του έθεσε το θέμα των δικαστικών του καταδικών -“καταδικάστηκα στη βάση ενός ελευθεροκτόνου νόμου που θα καταργήσω”- αλλά και των σχέσεών του με τις “μειονότητες”, π.χ. τις γυναίκες - “το δικό μου πρόγραμμα τις προστατεύει καλύτερα” απάντησε απορρίπτοντας τη “λευκή πατριαρχία”.
Ο Ζεμούρ, μετά τη μάλλον καταστροφική για τον ίδιο (όχι για τη Γαλλία) συνέντευξη, τα έβαλε με τον δημοσιογράφο χαρακτηρίζοντάς τον “κακεντρεχή εισαγγελέα” και “κακόπιστο”. “Το κανάλι δεν με είχε προειδοποιήσει” είπε.
Ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες που έχανε την ψυχραιμία του. Στις 28 Νοεμβρίου, ενώ έκανε περιοδεία στη Μασσαλία, περαστική συνόδευσε τις επικρίσεις με χαρακτηριστική κίνηση του χεριού της... στην οποία απάντησε με τον ίδιο τρόπο ο Ζεμούρ, για να εκφράσει τη λύπη του για την “άκομψη” κίνησή του. Η εικόνα του ευέξαπτου Ζεμούρ έγινε φυσικά viral, αποκαλύπτοντας ένα διόλου προεδρικό προφίλ.
