"Δεν θέλω να μας δούνε, μισώ το μάτι τους
Εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους"
(Γιώργος Ιωάννου)
Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν; Τελείωσε η έρπουσα "δημοσιογραφία", βούλωσε η κλειδαρότρυπα, ηττήθηκε κατά κράτος ο καθημερινός φασισμός;
Αν το πιστεύουμε, είμαστε μακριά νυχτωμένοι. Και μεγάλη απόδειξη, κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι η αμηχανία με την οποία αρχικά αντιμετωπίστηκε ο χυδαίος εκβιασμός εις βάρος ενός νέου, ελπιδοφόρου πειράματος (και όχι προσώπου), ενός νέου πολιτικού υποδείγματος, που παραλίγο να κερδίσει τον κορυφαίο από κάθε άποψη δήμο της χώρας. Ο στόχος ήταν, και είναι, και θα είναι για πάντα, να συντηρείται η άποψη "όλοι ίδιοι είναι" και κυρίως όσοι -και για όσο- αρνούνται να γίνουν "ίδιοι". Ώστε να μην αλλάξει τίποτα και ποτέ.
Η σημερινή Αριστερά είναι όντως πιο ανεκτική και πιο απελευθερωμένη από τον υποκριτικό πουριτανισμό που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία. Από την εικόνα του πολιτικού που φωτογραφίζεται με τη λατρεμένη σύζυγο και το λατρεμένο τέκνο, για να δείξει στα πλήθη ότι το μοντελάκι της αγίας ελληνικής οικογένειας είναι εδώ. Αλλά είναι επίσης εδώ και η Miss Violence, ανεξάρτητα από τις καλλιτεχνικές προθέσεις του Αλέξανδρου Αβρανά. Σημεία και τέρατα συμβαίνουν στους κόλπους της αγίας ελληνικής οικογένειας. Αγριότητες συνέβαιναν πάντα στην αγνή ελληνική επαρχία, διαστροφές ανήκουστες, απότοκο καταπιεσμένης και απαγορευμένης σεξουαλικότητας.
Δεν είμαι, όμως, σίγουρη για την υγιή σεξουαλικότητα της Αριστεράς, παρά την ανεκτικότητά της. Και εξηγούμαι: Οι ζούγκλες θα ηττηθούν ολοκληρωτικά τότε μόνο όταν ούτε ένας αριστερός άνθρωπος δεν θα βρεθεί να αναρωτηθεί "τι δείχνει άραγε αυτό το βίντεο;". Όταν κανένας αριστερός άνθρωπος δεν θα θελήσει να το δει. Όταν θα φτάνει μόνο η αναφορά της "πηγής" τέτοιων "αποκαλύψεων" για να λέμε κατηγορηματικά ότι για μας δεν υπάρχει. Όχι απλώς δεν μας αφορά, ΔΕΝ υπάρχει. Γιατί ό,τι κάνει καθένας μας στο κρεβάτι του ή στο πάτωμα ή στον καναπέ ή στον πάγκο της κουζίνας ή στου γιαλού τα βοτσαλάκια ή στο Skype είναι αποκλειστικά δικό του θέμα και προνόμιο. (Διότι πολλοί δεν κάνουν απολύτως τίποτα).
Οι ζούγκλες θα ηττηθούν πλήρως μόνο όταν και εάν σταματήσουν οι εσωτερικοί κανιβαλισμοί που αφορούν προθέσεις, οικογενειακές και γκομενικές σχέσεις και καμπύλες, που ευτυχώς ακόμα διαθέτει ο "χώρος". Όταν καμία γυναίκα δεν θα είναι a priori ύποπτη "ανάδειξης" λόγω της ομορφιάς της. Όταν δεν θα δημιουργούνται ψεύτικα "αριστερά" προφίλ, με μοναδικό στόχο τη συκοφαντία ανθρώπων και οικογενειών.
Οι ζούγκλες, τέλος, θα ηττηθούν μόνο όταν καταφέρουμε να δείχνουμε την ίδια ευαισθησία για οποιονδήποτε και οποιαδήποτε δέχεται προσωπικού χαρακτήρα επιθέσεις και όχι μόνο για τους φίλους μας, στη ζωή και στην (εσωτερική της Αριστεράς) πολιτική.
Αλλά γι' αυτό έχουμε ακόμα πολύ δρόμο...
ΥΓ.: Θεωρώ δεδομένο ότι κανένα στέλεχος ή παράγων ή ανθυποστέλεχος της Αριστεράς δεν θα ξαναβρεθεί στην τηλεοπτική αυτή γλίτσα.
