Δεν απαιτείται εμβριθής έρευνα για το εύρος των καλλιτεχνικών προσανατολισμών και επιδόσεων του Daniele Gatti. Η αναβαπτιστική διάβασή του από ιστορικές ορχήστρες αντανακλάται και στην κατήχησή του σε ιδιωματικών αξιώσεων κεφάλαια της μουσικής, όπως κατεξοχήν η γαλλική, στην οποία αφιέρωσε εξ ολοκλήρου τη δεύτερη από τις αθηναϊκές συναυλίες του, επικεφαλής της Ορχήστρας του Μουσικού Μαΐου της Φλωρεντίας. Μια επιλογή όχι απαραιτήτως ελκυστική για ένα κοινό όπως αυτό της ελληνικής πρωτεύουσας, καταδικασμένο -καθότι για δεκαετίες εκπαιδευμένο- σε αντιπαράσταση με περιορισμένο ρεπερτόριο υπό την επίκληση της πενιχρής δημοφιλίας και ζήτησης πάμπολλων έργων που παγκοσμίως έχουν από μακρού γίνει αποδεκτά ως μέρος του οικουμενικού πυρήνα της λόγιας μουσικής καθημερινότητας.
Η συναυλία της 2ης Μαρτίου άντλησε από την εμπειρία του Gatti ως του επί οκταετία (2008-2016) μουσικού διευθυντή της Εθνικής Ορχήστρας της Γαλλίας και δεκάδες ραδιοφωνικές ηχογραφήσεις, που φυλάσσονται και συχνά ανασύρονται από το αρχείο της Γαλλικής Ραδιοφωνίας, τεκμηριώνουν τα επιτεύγματα και αυτής της θητείας του. Το πρόγραμμά του στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης» (Φίλων της Μουσικής) εγκαινιάστηκε ατμοσφαιρικά με την κοσμαγάπητη «Παβάνα» σε φα δίεση ελάσσονα, έργ. 50 του Gabriel Fauré, στοχαστικά ταιριαστή με τη συλλογική ελεγειακή ενσυναίσθηση μιας πένθιμης χρονικής συγκυρίας. Έστω και χωρίς την όψιμη χορωδιακή της επένδυση, η αισθαντική αυτή παρτιτούρα έτυχε μαγικά γαλήνιας φραστικής και ανάπτυξης και στοιχειοθέτησε ένα μαλακτικό πρελούδιο στην εκδήλωση.
Για όσους ανακαλούμε ζωηρά από τα εξώφυλλα δίσκων της δεκαετίας του 1980 τον νεαρό μελαχρινό -Λατίνος γαρ- Antonio Meneses, ως προστατευόμενο νεοσσό ενός Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν στην οργανική του κατηγορία, η εμφάνιση του ώριμου βιολοντσελίστα επί σκηνής συνοδεύθηκε από ιδιαίτερη συγκίνηση, που ενισχύθηκε από την απροκάλυπτα βαθυβίωτη ερμηνεία του στο κονσέρτο αρ. 1 του Camille Saint-Saens. Μας εντυπωσίασαν η ποιότητα και η πληρότητα του ήχου του, ο βαθύς και ηδύς λυρισμός του, που συνδυάστηκε αθροιστικά με τη μεθοδική, αναλυτική και εύπλαστη διεύθυνση του Ιταλού. Κρατούμε στη μνήμη τη σπαρακτική επάνοδο του κύριου μουσικού θέματος λίγο πριν από το τέλος του κονσέρτου, αλλά και την αναγγελία από τον σολίστ για το θεαματικό ανκόρ του Βραζιλιάνου Heitor Villa-Lobos...
Η εξαιρετική δουλειά του Gatti, ως ο κύριος αρχιμουσικός της Ορχήστρας του MMF από τον Μάρτιο του 2022 και για μια τριετία, έλαμψε στην ισπανικής αναφοράς τριμερή Iberia του Claude Debussy, τη δεύτερη από τις τρεις Images του επιφανούς αυτού ιμπρεσιονιστή μουσουργού, μια σύνθεση εξαιρετικά πρόσφορη στην ιδιοσυγκρασία ενός μαέστρου με περισσότερο κεντροευρωπαϊκές, παρά μεσογειακές ενατενίσεις. Η βραδιά ολοκληρώθηκε όπως πυροδοτήθηκε, με ένα αειθαλές σαν το -επίσης ισπανικού συνειρμού- «Bolero» του Maurice Ravel, ένα έργο με περίτεχνες παγίδες για τον ερμηνευτή του, όπως αποδείχθηκε και από την ακέραια, αλλά διεκπεραιωτική επίδοση του Gatti. Αναζητήστε στο YouTube την τηλεοπτική λήψη του έτους 1983 στο Μόναχο υπό τον Sergiu Celibidache. Η αυστηρή και δαιμονική κλιμάκωση μιας βακχικής παραφοράς απ’ αυτές που αλλάζουν τη ζωή…
