Βιώνουμε εδώ και χρόνια έναν πόλεμο ενάντια στη ζωή. Που έχουν κηρύξει οι κυβερνώντες τη χώρα, προβάλλοντας το αόρατο ή ορατό κέρδος των επιχειρήσεων ως ύψιστο αγαθό. Αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους να πεθάνουν αβοήθητοι την εποχή της πανδημίας εκτός ΜΕΘ, που αποκαλούν πολυτέλεια. Εγκαταλείποντας τους κατοίκους ανοχύρωτους απέναντι σε πλημμύρες και χιονοθύελλες, που βαφτίζουν θεομηνίες για να καλύψουν τις δικές τους εσκεμμένες ολιγωρίες. Μετατρέποντας το πιο ασφαλές και πιο ήπιο μέσο μεταφοράς της Βιομηχανικής Επανάστασης, με τη χρόνια αποψίλωση του απαραίτητου προσωπικού, αλλά και μεταθέτοντας τη δρομολογημένη προς εκτέλεσιν για την παρούσα γραμμή από το 2018 σύμβαση για την εγκατάσταση σύγχρονων ηλεκτρονικών συστημάτων που θα διασφάλιζαν επιβάτες και εργαζομένους από «το ανθρώπινο λάθος».
Εξαφανίζοντας από τις ειδήσεις τόσο την περσινή παραίτηση του υπεύθυνου της επιτροπής για τα εν λόγω συστήματα όσο και τα εξώδικα και τις επανειλημμένες και απεγνωσμένες εκκλήσεις των συνδικαλιστών για την «επικίνδυνη κατάσταση» που κυριαρχεί στους σιδηροδρόμους της χώρας, και δήλωναν έναν σχεδόν μήνα πριν το «μοιραίο» γεγονός ότι «δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα». Με άκαμπτο πρόσωπο σαν μηχανή από το «Μάτριξ» και με την επιβεβλημένη για την περίσταση εμφάνιση διάβασε ο πρωθυπουργός το πρώτο του τηλεοπτικό κείμενο, όπως και τόσα άλλα, προδικάζοντας αποφάσεις και επιρρίπτοντας κατ’ αρχάς τις ευθύνες για την τραγωδία στον άπειρο, διορισμένο από το καθεστώς του παράτυπα σταθμάρχη.
Διαμοίρασε μετά τη θυελλώδη οργή που εισέπραξε από τους πολίτες σε «όλους» που «φταίμε» για τις «διαχρονικές παθογένειες» του ΟΣΕ, για τις οποίες ζήτησε αυτός τη συγγνώμη. Ευελπιστώντας ότι για ακόμη μία φορά η εικονική πραγματικότητα για τον κόσμο έξω, στην οποία επιχειρεί το έμπειρο στο μοντάζ επιτελείο του μαζί με τους παρουσιαστές του να βυθίσουν αυτή τη χώρα, θα κρατήσει και πάλι πειθήνιους στα κελεύσματά του τους χειραγωγημένους και δεμένους στους καναπέδες τους πολίτες. Παρότι αυτή τη φορά οι νέοι και οι νέες στην πλειονότητά τους άνθρωποι έχασαν τη ζωή στο ξεκίνημά της, όχι σε μια πανδημία, όχι σε έναν σεισμό ή μια πρωτοφανή νεροποντή, αλλά σε ένα κανονικό, με καλές καιρικές συνθήκες ταξίδι από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη.
Το εφιαλτικό σκηνικό του Μιχάλη Αρφαρά
Το σκηνικό που στήνει ο εικαστικός Μιχάλης Αρφαράς στην τελευταία του ατομική έκθεση, στην αίθουσα τέχνης έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου, θα μπορούσε να αποτελεί το σκηνικό μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Όπου συνδέονται διαφορετικές μορφές της τέχνης, παλαιότερες, όπως η ζωγραφική, η χαρακτική και η γλυπτική, και νεότερες, όπως τα κόμικς και τα κινούμενα σχέδια. Ο τίτλος της «Ο ίλιγγος του Ίκαρου» προδίδει στον θεατή το σκεπτικό του, βασισμένο στην καταστροφική εμμονή του ανθρώπου από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας να υπερβεί τα όριά του, να πετάξει όσο πιο ψηλά μπορεί, να κατακτήσει το σύμπαν με τη βοήθεια μιας ολοένα και πιο επικίνδυνης για τον ίδιο και το περιβάλλον του τεχνολογίας, χάνοντας εντέλει τον έλεγχό της και γινόμενος υποχείριό της.
Ο Αρφαράς μοιάζει να αναζητεί και να προτείνει με τη δημιουργικότητά του τρόπους διαφυγής. Σμιλεύει με μεγάλες κηλίδες φοβισμένα πρόσωπα που παρακολουθούν πίσω από τυπωμένα τείχη τα κόκκινα ανδρείκελα της μόδας να κινούνται αυτάρεσκα. Συνθέτει τα πύρινα «τοπία» του με μονήρη, ισχνά δενδράκια πάνω από γραμμικά αποτυπωμένες κεφαλές ανθρώπων με συγκεχυμένες σκέψεις. Φτιάχνει με τα απορρίμματα του καταναλωτισμού ανθρωποειδή πλήρως καλωδιωμένα ή εγκλωβισμένα μέσα στις μεταλλικές πανοπλίες τους και στα κράνη τους που αναδίνουν μέσα στην τραγικότητα της ανικανότητάς τους να κινηθούν ή μέσα στην απολυτότητα της ασχήμιας τους την τραγικότητα της υπόστασής τους, αλλά και την τρυφεράδα με την οποία έχουν συγκροτηθεί. Δείχνει με τη κραυγή του απεγνωσμένου πτηνού και με τα πιασμένα από τα χέρια σχηματοποιημένα παιδάκια που στέκονται μπροστά στο αφηνιασμένο άλογο με την τρομακτική πολυκέφαλη καβαλάρισσα την πραγματική δύναμη της έμβιας ύπαρξης και της αλληλεγγύης.
Αυτή τη δύναμη που συναρπάζει στις μέρες μας τους νέους και τις νέες που ξεχύνονται στις πλατείες και στους δρόμους των πόλεων, κρατώντας από το χέρι τις μανάδες τους, τους «τεμπέληδες, αιώνιους φοιτητές και χαραμοφάηδες» που έσωσαν μέσα στον πανικό της τραγωδίας δεκάδες συνεπιβάτες τους, τους νέους και τις νέες που διαδηλώνουν μαζί με τους μεγαλύτερους και τους μικρότερους σιωπηρά ή δυνατά την αληθινή οδύνη και τον θυμό για την απαξίωση της ζωής τους, διαχωρίζουν με το αληθινό συναίσθημα και όχι τα προετοιμασμένα για τις τηλεοπτικές οθόνες κροκοδείλια δάκρυα τους ανθρώπους από τις κυβερνώσες μηχανές.
Info: Μιχάλης Αρφαράς, «Ο ίλιγγος του Ίκαρου», αίθουσα τέχνης έκφραση - Γιάννα Γραμματοπούλου, Βαλαωρίτου 9α, Κολωνάκι Διάρκεια έκθεσης: 4 Μαρτίου-1 Απριλίου 2023 Ώρες λειτουργίας: Τρ./Πέμ./Παρ. 12 μ.-8 μ.μ., Τετ. 12 μ.-6 μ.μ., Σάβ. 12 μ.-3 μ.μ.
