Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.7°C24.7°C
3 BF 55%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
19.7°C24.9°C
1 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.4°C21.6°C
4 BF 61%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
3 BF 33%
«Ντον Τζοβάννι» / Σε σκηνική παρουσίαση στην Αθήνα
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

«Ντον Τζοβάννι» / Σε σκηνική παρουσίαση στην Αθήνα

Η πρώτη ενώπιον κοινού παρουσίαση της νέας συμπαραγωγής της όπερας του W.A.Mozart «Don Giovanni» εμφανίζει το παράδοξο να μην αποτελεί την πρώτη εκτέλεση, αλλά την πρώτη επανάληψη της περυσινής σκηνικής απόδοσης του έργου. Η πανδημικής αιτιολογίας στρέβλωση οδήγησε στο επίσης παράδοξο της επιστράτευσης μιας de facto δεύτερης ελληνικής διανομής εν συνεχεία εκείνης που επωμίσθηκε την παράσταση που κινηματογραφήθηκε για διεθνή μετάδοση και έχει ήδη σχολιασθεί από τη στήλη με βάση τη διαδικτυακή της διαθεσιμότητα (πρβλ. ΑΥΓΗ 5.4.2021).

Στο πλαίσιο αυτό, η τριμερής σύμπραξη λυρικών θεάτρων των Αθηνών, της Κοπεγχάγης και του Γκαίτεμποργκ, αν και μεταφορική της πλοκής σε επικαιροποιημένο χωρικό και χρονικό «τόπο», δεν καταγράφει αξιοσημείωτη πρωτοτυπία, αφού παραλλάσσει την αρχετυπική και -προ 40ετίας- επαναστατική σύλληψη του Peter Sellars. Εκείνος είχε αποτολμήσει να παρουσιάσει τον επώνυμο ήρωα και τον υπηρέτη του Λεπορέλλο ως alter ego του ίδιου προσώπου, που, ως έμπορος ναρκωτικών, δικαιολογούσε την επαφή με τα ποικίλα κοινωνικά στρώματα μιας πολυκατοικίας. Η κρίσιμη όμως, όπως και στους «Γάμους του Φίγκαρο», κοινωνική διαστρωμάτωση θολώνει καθοριστικά στον χώρο του ξενοδοχείου, στο οποίο τοποθετεί τη δράση ο σκηνοθέτης John Fulljames.

Η συνέντευξή του, στον συνοδευτικό τόμο της παράστασης της 27ης Οκτωβρίου που παρακολουθήσαμε, διατηρεί το ενδιαφέρον της κυρίως ως χρονικό των δυσχερειών εν καιρώ πανδημίας, ενώ μάς επιτρέπει να αξιολογήσουμε, τηρουμένων των αναγκαίων αναλογιών, την κινηματογράφηση ως εντελέστερη μουσικά και θεατρικά και ως φιλικότερη προς το σκηνοθετικό όραμα, με μια σημαντική εξαίρεση, τη σκηνή του επιθανάτιου συμποσίου, που λειτούργησε εξαιρετικά στην διά ζώσης εκτύλιξή της.

Το ιδιοφυώς μελοποιημένο «ιλαρό δράμα» του χαρισματικού Lorenzo Da Ponte έχει πίσω του μια παραστατική παράδοση που αποτάσσεται μουσικολογικές εμμονές καθαρότητας και έχει αναπτύξει τη δική του «performing version», εκείνη που θεωρεί μέρη κορμού της όπερας την πρώτη άρια του Ντον Οττάβιο και τη δεύτερη της Ντόνα Ελβίρα που παραλήφθηκαν. Και αν η γραφή της πρώτης θα δυσχέραινε τον Βασίλη Καβάγια, που έλαμψε στη γραμμή, τον έλεγχο αναπνοής και την ακανθώδη κολορατούρα της δεύτερης, ουδείς λόγος υπήρχε να στερηθεί η ισχυρή Ελβίρα της Celia Costea μια σκηνή ταυτοτική για τον χαρακτήρα.

Υπό τη συνεκτική διεύθυνση του Σλοβάκου αρχιμουσικού Ondřej Olosz, στα συν της παράστασης συναριθμούμε τη ζωηρή βίωση της parola scenica από τον έμπειρο Λεπορέλλο του Γιάννη Γιαννίση, την τονική πληρότητα και ασφάλεια του Πέτρου Μαγουλά ως Commendatore, τον ενεργητικό, νεανικό Μαζέττο του Νίκου Κοτενίδη. Σκηνικά άτονη και φωνητικά άχρωμη, ωστόσο, αποδείχθηκε η Τσερλίνα της Μιράντας Μακρυνιώτη, ενώ, ως Ντόννα Άννα, η Μυρσίνη Μαργαρίτη επωμίσθηκε ρόλο επαχθέστερο της φωνητικής της φύσης, με εξαίρεση την κολορατούρα που ολοκληρώνει τη δεύτερη άρια της ιερατικά ευγενούς ηρωίδας. Τέλος, ο «κολασθείς ακόλαστος» απαιτεί, μουσικά και υποκριτικά, μιαν ερμηνευτική κλάση πιο δυναμική και πρωτεϊκή από εκείνη που εισέφερε ο ευπρεπής Δον του Διονυσίου Σούρμπη. Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος της κινηματογράφησης παραμένει η αναφορά...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL