Το ελεεινό πανηγυράκι που στήθηκε στην Ακρόπολη με σκοπό να εκτεθεί και να γίνει θέμα χλευασμού ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας δείχνει το μέγεθος και την ασίγαστη εφευρετικότητα του ψεύδους από την πλευρά των κυβερνώντων. Δείχνει δηλαδή ότι η κατρακύλα της πολιτικής αλητείας δεν έχει τέλος, καταστρέφοντας τα πάντα στο διάβα της, είτε στο πραγματικό είτε στο συμβολικό κεφάλαιο του τόπου. Πώς να μην αποπατεί ύστερα πάνω στα πρόσωπά τους (κατά τα λεγόμενά του) ο κάθε ένας που μπορεί να το κάνει; Ο ίδιος, ας πούμε, άνθρωπος που, επειδή έτσι γουστάρει, σηκώνει και κανένα αρχαίο άγαλμα από τον βυθό της θάλασσας. Αφού είναι εφοπλιστής, είναι Έλληνας και τα σκυλιά (όλα τα καλοταϊσμένα σκυλιά) δεμένα.
Δεν πάει να συμπεριφέρεται με τα πλοία του όπως συμπεριφέρεται με τον πισινό του στο πρόσωπο του πρωθυπουργού; Δεν πάει να θεωρεί τη θάλασσα τσιφλίκι του και τον βυθό της κτήμα του, μαζί με όλους τους θησαυρούς του ιερού μας «πριν»; Όλα κι όλα: Ο άνθρωπος είναι ευεργέτης. Το έδειξε και με τα παγουρίνο που χάρισε στα παιδάκια. Τι; Να τους χάριζε καθρεφτάκια, να σπάσουν, να κοπούν τα παιδάκια και να έχουμε άλλα; Ποτέ.
Γι’ αυτό και η πιο ανατριχιαστική υπουργός Πολιτισμού που πέρασε από το πολύπλαγκτο αυτό υπουργείο, Λίνα Μενδώνη, αφού ξεμπέρδεψε με τη συνειδητή συμμετοχή της στην πολιτική αλητεία που πήγε να στηθεί εις βάρος του Αλέξη Τσίπρα, μετά από το ρεζιλίκι της αποκάλυψης της κακοστημένης απάτης (έλα, μωρέ, ένα ρεζιλίκι πάνω, ένα κάτω, τι έγινε;), δεν είχε κανένα πρόβλημα να εγκαινιάσει το Αρχαιολογικό Μουσείο Χαλκίδας «Αρεθούσα» με επίτιμο προσκεκλημένο ποιον; Ακριβώς τον επιδεικνύοντα ακράτεια κοπράνων Πάνο Λασκαρίδη. Σαν να μην έφτανε η σιωπή από τον Πλακιωτάκη μέχρι την Πελώνη των εννέα λέξεων (ακόμα και η γάτα καλύτερα σκεπάζει τις ακαθαρσίες της), σαν να μην έφτανε η εξαιρετικά δύσοσμη σιωπή του πρωθυπουργού, έπρεπε να παρακολουθήσουμε και την εμετική... προσφορά προσώπου της υπουργού Πολιτισμού στον ασυγκράτητο ευεργέτη. Θα μου πεις, ένα χέσιμο πάνω, ένα κάτω, τι έγινε; Στο κάτω κάτω, στη Χαλκίδα έγινε. Σιγά την πόλη, μια χούφτα άνθρωποι είναι.
Εδώ ετοιμάζονται εν χορδαίς και οργάνοις να αρχίσουν το ξεπούλημα της Ακρόπολης, μην τυχόν και πάει τσάμπα τόσο σκ..., συγνώμη, τόσο τσιμέντο πάνω στα αρχαία μάρμαρα. Λατέρνα η Ακρόπολη, μπιτσόμπαρο ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, μπάτε σκύλοι αλέστε το αρχαίο στάδιο της Νεμέας, όλα εξελίσσονται σύμφωνα με το επιτελικό σχέδιο αυτού του επιτελικού (παρα)κράτους. Βαράτε, βιολιτζήδες, ασίκικο σκοπό κι ας αρχίσουν οι χοροί, με εφέ τους καπνούς και τα ιπτάμενα αποκαΐδια από τα Γεράνεια Όρη. Έρχονται εξορύξεις βωξίτη, έρχονται ανεμογεννήτριες (κάηκαν που κάηκαν), έρχεται και ο οίκος Dior για φωτογράφηση! Οποία τιμή για μια συνοδό πολυτελείας όπως κατάντησαν την Ακρόπολη. Θα γίνει γνωστή στα πέρατα του κόσμου. Μάθανε ότι φωτογραφιζόμαστε, πλακώσανε και οι τουρίστες. Τελικά, να δεις, το χέσιμο θα αποδειχτεί η βαριά βιομηχανία της οικονομίας μας.
Οπότε αχρείαστα και τα αρχαία του σταθμού Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Να ξεριζωθούν από τα σπλάχνα της πόλης. Το είπε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, το είπε το Συμβούλιο της Επικρατείας, το είπε και αυτό το κωλοπετσωμένο πτηνό, ο παπαγάλος (αιωνόβιο πτηνό, τρέφεται από τον κρατικό κορβανά), δεν αντέδρασε ο ρέκτης εφοπλιστής, οπότε όλα καλά. Προχωράμε στην καταστροφή. Business as usual.
Αυτό είναι το σκηνικό πάνω στο οποίο παίχτηκε η παραστασούλα της Ακρόπολης και γι’ αυτό είναι μια ελεεινή πολιτική αλητεία. Την ίδια στιγμή που στους πρόποδες της Ακρόπολης οι μπουλουκτσήδες του Χρυσοχοΐδη πήγαν να στήσουν μια παράνομη και άθλια παράσταση εις βάρος του αληθινού θεάτρου. Του θεάτρου ζωής που λέει «ΕΜΠΡΟΣ» και απαντάει στις προκλήσεις και ανασαίνει τη μουσική των ανθρώπων. Δεν τα κατάφεραν. Γιατί παρ’ όλη την καταστολή και τη σαπίλα των περιττωμάτων, η πόλη είναι ανοιχτή. Και μας αντέχει όλους. Και μας χωράει όλους. Όπως η δημοκρατία.