Υπουργοί, πρωθυπουργοί, πρώην πρωθυπουργοί και πρώην υπουργοί, δεκάδες επώνυμοι από όλα τα χρώματα του προοδευτικού τόξου της Ευρώπης, άνθρωποι με κρίσιμους ρόλους στις εξελίξεις στα Βαλκάνια καταθέτουν από χθες τις απόψεις τους σε μια Διάσκεψη που δεν έχει ξαναγίνει στην Αθήνα. Με οργανωτές το Ινστιτούτο του Αλέξη Τσίπρα και το Ίδρυμα του Ζόραν Ζάεφ. Και με κορυφαία στιγμή την ομιλία του Τσίπρα απόψε στις 8 μ.μ., που αναμένεται με εύλογο ενδιαφέρον από πολλές πλευρές. Και φυσικά από ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινής γνώμης που επιμένει να σκέφτεται και να ελπίζει.
Είναι ανόητο να αντιμετωπίζεται ένα τέτοιο γεγονός με όρους κομματικής και προσωπικής μικροψυχίας, πονηρών υπολογισμών και αβάσιμων φόβων, που οδηγούν σε γελοιότητες. Σε unfair, πάω δεν πάω, πότε πάω αν πάω και πότε φεύγω, πώς μπορώ να πάρω κάτι από τη λάμψη της διοργάνωσης, χωρίς να προσυπογράψω το κύρος των οργανωτών. Κι αυτό εκθέτει όσους υποκύπτουν στη μικρότητα. Γιατί η Διάσκεψη αποδεικνύει ότι υπάρχει πολιτική πέρα από μικρόψυχους υπολογισμούς, σκηνοθετημένες φιγούρες, επικοινωνία. Υπάρχει «κοινό» που αγωνιά αναζητώντας κοινούς τόπους προόδου.
Είναι μια ευκαιρία για όλους η Διάσκεψη αυτή. Δεν πρόκειται, βέβαια, να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα της Ευρώπης και της χώρας με ένα διήμερο στο Ωδείο Αθηνών. Μπορεί όμως να κερδίσει λίγο έδαφος η πολιτική σοβαρότητα, να φωτιστούν οι δρόμοι της ειρήνης, να ανιχνευτούν οι διαδρομές των προοδευτικών συγκλίσεων, τα μέσα και οι σκοποί τους. Να αναδειχτεί η σημασία του διαλόγου, της διερεύνησης και ανάλυσης των προβλημάτων, αλλά και της πιο πρόσφορης λύσης τους. Κι αυτό σε στιγμές που η πολιτική χάνει έδαφος εν ονόματι της εικόνας έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Και εδώ και έξω.
Aνω σχώμεν τας καρδίας, αυτό είναι το ευαγγελικό της Διάσκεψης. Αριστεροί, κεντροαριστεροί, προοδευτικοί, απογοητευμένοι, γοητευτικοί, αναποφάσιστοι, έγχρωμοι, ασπρόμαυροι, μεσολαβητές, αδιαμεσολάβητοι, η Διάσκεψη είναι μια γιορτή της ενότητας στη διαφορετικότητα. Αφορά τον καθένα που θέλει να σκέφτεται λίγο έξω από τα σύνορα του Εγώ του, όσο μεγάλο κι αν είναι αυτό. Έξω από τα σύνορα μιας καθεστωτικής μονομέρειας που θέλει να εμφανίζεται ανέγγιχτη και αναλλοίωτη. Το μήνυμα είναι απλό: Ας προβληματιστούμε πώς μπορούμε να την αλλάξουμε...