Κουκουλώνει τις ευθύνες (του) για τα Τέμπη, μπαζώνει την αλήθεια, συκοφαντεί τους συγγενείς των θυμάτων, αραδιάζει ψέματα με το τσουβάλι και χύνει κροκοδείλια δάκρυα αλλά δεν μετακινείται ούτε πόντο από το αφήγημα που κατασκεύασε την πρώτη κιόλας μέρα μετά το δυστύχημα: Διαχρονικές παθογένειες και ανθρώπινος παράγοντας. Ευθύνες μηδέν στην κυβέρνησή του, στον εαυτό του και φυσικά στον αχθοφόρο του γνωστού επωνύμου που παραιτήθηκε για λίγες εβδομάδες και επανήλθε θρασύτατος. Και τολμάει να μιλάει για «εργαλειοποίηση» ο άνθρωπος που κραύγαζε για στρέμματα και φέρετρα.
«Πουλάει τρέλα» στην Ευρώπη και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα για τις υποκλοπές, το Predator, την Intellexa, το ξέσκισμα του Κράτους Δικαίου μέρα μεσημέρι. Αντιμετωπίζει την καταδίκη του Ευρωκοινοβουλίου ακριβώς όπως κάποτε η Χούντα, σαν επίθεση στην πατρίδα (!), και χαρακτηρίζει τους Έλληνες ευρωβουλευτές που την επιδίωξαν και τη στήριξαν ανθέλληνες ή, εν πάση περιπτώσει, μειωμένης εθνικής συνείδησης. Κι αυτό τη στιγμή που ακόμα και το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ επιβάλλει κυρώσεις στην Intellexa και συμπεριλαμβάνει την Ελλάδα στον κατάλογο των συνενόχων.
Αδιαφορεί για τις αντιδράσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας, των φοιτητών, των νέων, της αντιπολίτευσης, μιας σειράς συνταγματολόγων, για τη λωποδύτικη παραβίαση του συντάγματος, το οποίο ρητά προστατεύει τον δημόσιο χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Αποφασίζουν και διατάζουν αυτός μόνος και το κόμμα του την ίδρυση κερδοσκοπικών πανεπιστημίων που τα βαφτίζουν όπως θέλουν. Μετατρέπει και την Ανώτατη Εκπαίδευση, όπως και τη δημόσια Υγεία, σε πεδίο κομπιναδόρων, κερδοσκοπίας, ημετέρων που τον στηρίζουν και τους στηρίζει. Με οδηγό την αβάσταχτη ελαφρότητα του πάρε-τσέπωσε.
Πού να ξέρεις αν πρόκειται για τρέλα του μεγαλείου, ιδεοληψία ή απλώς για συμβόλαια με ομάδες συμφερόντων; Πιθανότατα είναι όλα μαζί αλλά αυτό λίγο ενδιαφέρει. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι ότι ο Μητσοτάκης επιβεβαιώνει στη δεύτερη θητεία του ότι δεν είναι απλώς κακός πρωθυπουργός. Είναι κάτι χειρότερο. Με μαύρο κουστούμι νεκροθάφτη έχει επιδοθεί στο θάψιμο όσων με πολλούς αγώνες και θυσίες κατακτήθηκαν στη Μεταπολίτευση. Και σκάβει αγνοώντας τις αντιδράσεις. Τα πολλά τα λόγια είναι φτώχεια συνεπώς. Ο ενωμένος, αποφασισμένος, σοβαρός, ενωτικός ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο απαραίτητος από ποτέ. Αδήριτη ανάγκη και προτεραιότητα για όλους. Πριν οι βλάβες γίνουν ανήκεστες…
