«Ο Πούτιν δεν θα πει ποτέ το όνομά του. Απόψε, ως άνθρωποι που πιστεύουμε στην ελευθερία, πρέπει να πούμε το όνομά του. Όχι μόνο να το θυμηθούμε, αλλά να το πούμε: Αλεξέι Ναβάλνι, Αλεξέι Ναβάλνι» τραγούδησε ο Μπόνο, σπάζοντας από τη σκηνή του Λας Βέγκας (και από τον λογαριασμό των U2 στο X) την εκστρατεία φίμωσης που επιβάλλει κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς στους αντιφρονούντες.
Οι κεραίες του Ιρλανδού καλλιτέχνη έπιασαν το νόημα. Από τον Πούτιν μέχρι τον Σι, τους Ιρανούς αγιατολάχ -που κυνηγάνε ανελέητα όσες γυναίκες βγάζουν τις μαντίλες και τραγουδούν στον δρόμο- και τους Ταλιμπάν -που φιμώνουν τις γυναίκες, απαγορεύοντάς τους να σπουδάζουν, να κυκλοφορούν, να ζουν-, όλα τα αυταρχικά καθεστώτα, όπως και όσοι γοητεύονται από τις μεσσιανικές πρακτικές τους, βάζουν σταθερά στο στόχαστρό τους τη φωνή και το σώμα, τα εργαλεία της ελευθερίας της έκφρασης.
Δεν είναι τυχαίο ότι για τόσες ώρες είχε χαθεί το μωλωπισμένο σώμα του ταλαιπωρημένου στους -40 βαθμούς Ναβάλνι. Αυτό το δηλητηριασμένο σώμα, που έστεκε μάρτυρας της καταπίεσης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως από τα γκουλάγκ μέχρι τη Μόσχα, βουλευτές και δημοσιογράφοι -αυτοί που τον εθνικιστή Ναβάλνι τον αποκαλούσαν απλώς «καταδικασμένο»...- επανέφεραν στο προσκήνιο τη θεωρία συνωμοσίας που είχε λανσάρει αυτοπροσώπως ο Πούτιν χρόνια πριν, για να αποδίδει διαχρονικά στη Δύση και στους ίδιους τους δολοφονημένους αντιφρονούντες την ευθύνη... Η θεωρία του «ιερού θύματος». «Γνωρίζω αυτή την τεχνική. Θα αλληλοσκοτώνονται και θα ρίχνουν τις ευθύνες στις Αρχές» έλεγε ο νεο-τσάρος πριν από τον θάνατο του Μπερεζόφσκι προετοιμάζοντας τον μακρύ κατάλογο των αντιπάλων του, που... θα έπεφταν από το παράθυρο, που... θα αυτοπυροβολούνταν με δυο και τρεις σφαίρες, που... θα αυτοκτονούσαν στις βίλες τους αφού πρώτα θα είχαν σκοτώσει τη γυναίκα και τα παιδιά τους... Όντως, τη γνωρίζουμε αυτή την τεχνική. Είναι η ίδια που επιχειρεί να θολώσει τόσο την εικόνα, ώστε να διευκολύνει κάποιους οπαδούς της ισχυρής πυγμής στη Δύση να ενσπείρουν αμφιβολίες ακόμα και για το ποιος και πώς... ξεκίνησε άραγε τον πόλεμο στην Ουκρανία!
Η εξόντωση του Ναβάλνι υπενθυμίζει ότι δημοκρατία παντού και πάντα σημαίνει «όχι στον φόβο, όχι στη σιωπή» - οποιουδήποτε, όπως έδειξαν οι Ρώσοι που κατέβηκαν στον δρόμο.
