Τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά εσωκομματικής εθιμοτυπίας: κάθε φορά που ο Αντώνης Σαμαράς τοποθετείται δημοσίως εκφράζοντας τις γνωστές πλέον υπερδεξιές θέσεις του για τα εθνικά ζητήματα και για την πολιτική ταυτότητα της Ν.Δ., του απαντά από το άλλο άκρο η Ντόρα Μπακογιάννη προβάλλοντας αντίστοιχα νεοφιλελεύθερες θέσεις.
Στην «πατριωτική θέση» Σαμαρά έναντι της Τουρκίας, με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Ντ. Μπακογιάννη απάντησε αιχμηρά ότι «η πατριδοκαπηλία “πουλάει” περισσότερο από τον υγιή πατριωτισμό». Στο επιχείρημα ότι «ο πρώην πρωθυπουργός εκφράζει πάγιες θέσεις για τον ελληνοτουρκικό διάλογο», η Ντ. Μπακογιάννη απαντά επίσης δηκτικά ότι «ο πρώην πρωθυπουργός έχει πάγιες θέσεις, εκτός από την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός και προωθούσε την ελληνοτουρκική προσέγγιση». Ακόμη και για το Μακεδονικό, που είναι σημαία του Αντ. Σαμαρά, η Ντόρα τον είχε «καρφώσει» παλιότερα λέγοντας ότι «είχε αποδεχθεί τη μεικτή ονομασία erga omnes όπως την είχε εκφράσει και ο υπουργός Εξωτερικών του Ευάγγελος Βενιζέλος στον ΟΗΕ». Στο παράγγελμα του Αντ. Σαμαρά «κλίνατε επί δεξιά», η Ντ. Μπακογιάννη απαντά ότι «όποτε η Ν.Δ. διευρύνθηκε προς το Κέντρο, έγινε κυβέρνηση. Όποτε περιορίστηκε σε δεξιές θέσεις, συρρικνώθηκε». Η Ντ. Μπακογιάννη δεν χρειάζεται «γραμμή από το Μαξίμου». Διαθέτει το πολιτικό μέγεθος αφενός για να απαντά επί ίσοις όροις στον πρώην πρωθυπουργό και αφετέρου να παραβλέπει την όποια γραμμή. Άλλωστε, το να απαντά στον Αντ. Σαμαρά είναι περισσότερο ευχαρίστηση παρά δουλειά.
Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας, της είχε ανατεθεί και η επίβλεψη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ. και στο πλαίσιο αυτό «μάζευε» βουλευτές που ξέφευγαν από τη γραμμή, όπως τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο με τις υπερβολές του -πριν διαγραφεί- ή ενίοτε και τον Άδωνη Γεωργιάδη και τον Θάνο Πλεύρη. Οι θέσεις της αποκαλύπτουν τον νεοφιλελεύθερο πυρήνα τους όταν πρόκειται να στηρίξει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό αδελφό της. Κάπως έτσι, δεν είχε τίποτε να πει για την παραβίαση όλου του συνταγματικού δημοκρατικού πλαισίου από το διπλό σκάνδαλο των υποκλοπών και της συγκάλυψης - όπως άλλωστε και ο Αντ. Σαμαράς. Αντίθετα, στήριξε τον πρωθυπουργό με το ειδικό της βάρος επισείοντας τον κίνδυνο των διώξεων προς όποιους τολμούσαν να κάνουν αποκαλύψεις παραβιάζοντας το δήθεν εθνικό απόρρητο.
Το χαμένο συνέδριο και η διαγραφή
Η μεγάλη μάχη Σαμαρά-Ντόρας, που πήρε και τον χαρακτήρα αντιπαράθεσης για τη φυσιογνωμία της Ν.Δ., δόθηκε το 2009, για τη διαδοχή του Κώστα Καραμανλή. Η Ντ. Μπακογιάννη θα εκλεγόταν από το Συνέδριο, αφού διέθετε καθαρή πλειοψηφία, την οποία προετοίμαζε χρόνια πριν με την ανοχή του Κ. Καραμανλή, που της είχε αναγνωρίσει το προβάδισμα. Το ισχυρό όμως τότε καραμανλικό μπλοκ (Αχιλλέας Καραμανλής, Προκόπης Παυλόπουλος, Δημήτρης Σιούφας) στήριξε τον Αντ. Σαμαρά. Σε μια επίδειξη αυτοπεποίθησης και δημοκρατικής ευαισθησίας, η Ντ. Μπακογιάννη συναίνεσε να αλλάξει η διαδικασία εκλογής και να μεταφερθεί στη βάση του κόμματος. Και έχασε. Το επόμενο επεισόδιο ήταν έξι μήνες αργότερα, τον Μάιο του 2010, όταν η Ντ. Μπακογιάννη ψήφισε υπέρ του πρώτου Μνημονίου και ο Αντ. Σαμαράς, που ξεκινούσε τον αντιμνημονιακό αγώνα, τη διέγραψε. Η ειρωνεία είναι ότι η θέση της δικαιώθηκε, αφού από το 2011 ο Αντ. Σαμαράς υπέστειλε την αντιμνημονιακή σημαία και τον Οκτώβριο έστειλε και την ταπεινωτική επιστολή στην Ε.Ε.
Εκτός Ν.Δ. οι νεοφιλελεύθερες απόψεις της δεν έχουν ευρεία απήχηση. Έτσι, δεν μπήκε στη Βουλή με το δικό της κόμμα, τη Δημοκρατική Συμμαχία, τον Μάιο του 2012, ενώ και η Ν.Δ. έπεσε στο ιστορικό χαμηλό του 18%. Στο ενδιάμεσο μέχρι τις εκλογές του Ιουνίου η Ντόρα επέστρεψε, με τη μεσολάβηση Καραμανλή, στη Ν.Δ. Τρία χρόνια αργότερα, το 2015, μετά το δημοψήφισμα, που εκλήφθηκε ως δεύτερη ήττα του Αντ. Σαμαρά από τον Αλέξη Τσίπρα, η Ντ. Μπακογιάννη πήρε μια μικρή εκδίκηση: του τηλεφώνησε και του ζήτησε να παραιτηθεί. Το ίδιο του ζήτησε και ο Νίκος Δένδιας. Ο Αντ. Σαμαράς δεν ήθελε, αλλά δεν άντεξε τις πιέσεις και παραιτήθηκε υπέρ του Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, που δεν έχουν επιβεβαιωθεί, η Ντ. Μπακογιάννη ήθελε μια δεύτερη ευκαιρία για την ηγεσία της Ν.Δ., αλλά την πρόλαβε με την υποψηφιότητά του ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Αντ. Σαμαράς τον είχε κάνει ήδη υπουργό του -ίσως για να διχάσει την οικογένεια ή και για να πικάρει την Ντόρα- και στη συνέχεια τον στήριξε για την ηγεσία.
Οικογενειακές αψιμαχίες
Ο μεν Αντ. Σαμαράς διατηρεί την ομάδα του με τον σκληρό πυρήνα και τον δεύτερο κύκλο και φιλοδοξεί να εκφράσει και την καραμανλική πτέρυγα, που μετά την αποχώρηση του Κώστα Καραμανλή έχει μείνει ακέφαλη. Από την άλλη πλευρά, η ομάδα της Ντ. Μπακογιάννη έχει συγχωνευθεί στην ευρύτερη νεομητσοτακική πτέρυγα. Τα στελέχη που την είχαν ακολουθήσει στη Δημοκρατική Συμμαχία είναι τώρα υπουργοί του Κυριάκου. Οι πληροφορίες από το αντίπαλο στρατόπεδο λένε ότι δεν υπάρχει πλήρης ταύτιση Κυριάκου-Ντόρας. Άλλωστε, δεν την έκανε υπουργό Εξωτερικών - ποιος θα διαφωνούσε εκτός από τον Αντ. Σαμαρά; Πέρα από την πάντα υπαρκτή αντιπαλότητα της Ντ. Μπακογιάννη με την Μαρέβα Γκραμπόφσκι, υπάρχει νέο σημείο τριβής. Ο πρωθυπουργός -λένε πάντα οι φήμες- δεν στήριξε τον Κώστα Μπακογιάννη και ήταν ένας από τους λόγους που έχασε τη μάχη για τον Δήμο Αθηναίων. Η ήττα του θυμίζει την εσωκομματική ήττα της μητέρας του, η αυτοπεποίθηση και η δημοκρατική του αντίληψη, που εκφράστηκε με το ντιμπέιτ με τον Χάρη Δούκα, του στοίχισαν τον δήμο. Τώρα ξεκινά ξανά από την αρχή, έχοντας όμως μελλοντικά να αντιμετωπίσει τον υιό του Κ. Μητσοτάκη και πιθανόν και του Αντ. Σαμαρά. Βέβαια, όπως λέει και η ίδια η Ντόρα, «η οικογένεια είναι οικογένεια και στο τέλος πάντα τα βρίσκει».
