Βούρκος είναι να βομβαρδίζει ο ισραηλινός στρατός σχολεία και νοσοκομεία και η Ευρώπη να ομνύει στο δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα. Να σε περικυκλώνουν τα βρομόνερα μιας προπαγάνδας που προκαλεί ασφυξία στη μνήμη και στην κρίση και να τρελαίνεσαι όταν ταυτίζουν τους Παλαιστίνιους με το απόλυτο κακό και τον Νετανιάχου με το απόλυτο καλό. Να δολοφονούνται κάθε ώρα δεκάδες παιδιά και η κυβέρνηση της χώρας σου να συνιστά στους ενόχους να είναι λιγότερο δολοφονικοί.
Βούρκος είναι να θεωρείται φυσικό φαινόμενο η τραγωδία των Τεμπών. Να χρεώνονται στην κλιματική κρίση οι καταστροφικές πλημμύρες που κόστισαν ζωές, περιουσίες, το ίδιο το αύριο χιλιάδων οικογενειών. Να θεωρείται ξεπλυμένος και πεντακάθαρος με το 41% ο βιασμός του Κράτους Δικαίου σε απευθείας μετάδοση. Οι υποκλοπές, η επί της ουσίας κατάργηση των ανεξάρτητων Αρχών, οι ανοίκειες επιθέσεις σε δίκαιους δικαστές. Με κέντρο, οργανωτή, αυτουργό το Μέγαρο Μαξίμου. Και τον ίδιο τον πρωθυπουργό.
Βούρκος που απλώνεται ως εδώ είναι να εκλέγεται ένας ακροδεξιός «αναρχοκαπιταλιστής» Πρόεδρος στην Αργεντινή. Να σηκώνουν κεφάλι παντού -και στην Ευρώπη, και στην Ελλάδα- οι θιασώτες της καταστολής και της κάθε χούντας, με όποιο πρόσωπο κι αν αυτή εμφανίζεται. Να υποκλίνεται η διεφθαρμένη ελίτ στο φαιό κύμα που, υποτάσσοντας την ενημέρωση, παραπλανώντας ένα απελπισμένο τμήμα του πληθυσμού, εναλλάσσοντας τη βία με το ψέμα, επιτίθεται στη Δημοκρατία και στην κοινωνία.
Βούρκος είναι να στήνεις ένα θηριώδες επιτελικό κράτος, να διαμοιράζεις τα ιμάτια του λαού στις ελίτ, δίνοντας βέβαια στον εαυτό σου και στη φαμίλια το ανάλογο μερίδιο. Να μοιράζεις την ίδια στιγμή ταπεινωτικά φιλοδωρήματα στους «αδύναμους», όπως τα τρία πενηντάρικα στους συνταξιούχους της πείνας για να κάνουν καλά Χριστούγεννα. Και, παρ’ όλα αυτά, να εμφανίζεσαι στις δημοσκοπήσεις πανίσχυρος, με τους απέναντι να μην μπορούν να ακουστούν, να πείσουν, να σε αμφισβητήσουν.
Σ’ αυτόν τον βούρκο του κόσμου, της Ευρώπης, της πατρίδας, ασφυκτιούν η Δημοκρατία η δικαιοσύνη - και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κανονικότητα του βούρκου απειλεί όσους επιμένουν. Θέλει μεγάλη σοφία για να καταλάβουμε ότι αυτός ο βούρκος δεν πρέπει να μας καταπιεί; Ότι από αυτόν πρέπει να απαλλάξουμε και να απαλλαγούμε; Και όχι ο ένας από τον άλλον;
