Τούτες τις μέρες της μεγάλης σφαγής στην ιστορική Παλαιστίνη, όπου έχει πια ριζώσει το κράτος του Ισραήλ, το οποίο κακώς δεν αποδέχθηκαν αυταρχικά αραβικά καθεστώτα ήδη από την ίδρυσή του, το 1948, οφείλουμε να θυμόμαστε ότι στους Άγιους Τόπους για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες υπάρχει και Αριστερά, κομμουνιστική και μη, μέσα στους δύο λαούς, Παλαιστίνιους και Ισραηλινούς.
Επισημαίνω εν προκειμένω ότι ο εθνικός ποιητής της Παλαιστίνης Μαχμούντ Νταρουίς, που έφυγε από τη ζωή το 2008, ξεκίνησε την πολιτική του δράση το 1961 ως μέλος τού και σήμερα εκπροσωπούμενου στο εθνικό Κοινοβούλιο ισραηλινού Κ.Κ.
Σε ένα από τα τελευταία κείμενά του, το καλοκαίρι του 2007, ο Μ. Νταρουίς έγραφε: «Ταυτότητα είναι ό,τι κληροδοτούμε και όχι ό,τι κληρονομούμε, ό,τι επινοούμε και όχι ό,τι θυμόμαστε. Ταυτότητα είναι η αποσύνθεση του καθρέφτη που πρέπει να σπάμε κάθε φορά που μας αρέσει το είδωλο που βλέπουμε μέσα του».
Κατά τον αρθρογράφο της ΑΥΓΗΣ Γιώργο Μπλάνα, ποιητή επίσης, «αν και απομακρύνθηκε από την παραδοσιακή αντίληψη των Παλαιστινίων πως η ποίηση πρέπει να είναι άμεση σαν όπλο, παρέμεινε εξαιρετικά δημοφιλής, κατακτώντας στην καρδιά του λαού του θέση ανάλογη με του Γιασέρ Αραφάτ» (Αναγνώσεις, 24/8/2008).
Πρόσφατα εντόπισα στη βιβλιοθήκη μου μια έκδοση της Γενικής Ένωσης Παλαιστινίων Φοιτητών Ελλάδας του 1987, με τίτλο «Παλαιστινιακή ποίηση», στην οποία περιέχονται 18 ποιήματα του Νταρουίς. Πιο αγαπημένο στον αραβικό κόσμο το με τίτλο «Ταυτότητα», από το οποίο το ακόλουθο απόσπασμα:
Γράψε.
Είμαι Άραβας.
Λήστεψες τ’ αμπέλι των προγόνων
και τα χωράφια που τα δούλευα με όλα τα παιδιά μου.
Δεν άφησες στους απογόνους μου
παρά αυτές τις πέτρες.
Μήπως θα τις πάρει η κυβέρνησή σας
όπως λένε;
Λοιπόν
γράψε στην αρχή της πρώτης σελίδας
εγώ δεν μισώ τους ανθρώπους
κανέναν δεν κλέβω
μα αν πεινάσω
τρώω τη σάρκα του σφετεριστή μου.
Φυλάξου.
Από την πείνα μου φυλάξου
κι απ’ την οργή μου.
Σε άλλο ποίημα, με τίτλο «Συγγνώμη», ο μεγάλος ποιητής αναφέρει:
(…) Ονειρεύτηκα τ’ απόρθητα τείχη της ιστορίας σου
το μύρο της αμυγδαλιάς
που τον καημό ανάβει
στις νύχτες τις ατέλειωτες. (…)
Ονειρεύτηκα μια νύχτα καλοκαιρινή
κι ένα καλάθι σύκα.
Ονειρεύτηκα πολλά,
πολλά ονειρεύτηκα
γι’ αυτό συγχώρεσέ με.
Δεδομένου ότι τα δεινά του πολέμου γενούν πόθο για τη ζωή, είμαι βέβαιος ότι και σήμερα γράφεται από Παλαιστίνιους αλλά και Ισραηλινούς βαθιά ανθρώπινη απελευθερωτική ποίηση. Προς το παρόν, επειγόντως λέμε: Όχι στον πόλεμο. Ειρήνη με δικαιοσύνη. Δύο λαοί-Δύο κράτη. Ελεύθερη και δημοκρατική, όχι ισλαμιστική, τύπου Ιράν, Παλαιστίνη, σύμφωνα με τη γραμμή Αραφάτ και Ράμπιν που χαράχτηκε το 1993 στο Όσλο.
Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.
