Αδικαιολόγητη ανοχή επιδεικνύει συστηματικά η ΕΛ.ΑΣ. απέναντι στην Ακροδεξιά, σε πλήρη αντίθεση με τη στάση «μηδενικής ανοχής» που επιδεικνύει σε κάθε μορφή λαϊκής ή νεανικής διαμαρτυρίας και διεκδίκησης. Θα περίμενε κανείς ότι τρία χρόνια μετά την καταδικαστική απόφαση του Εφετείου για τη Χ.Α. η χώρα μας θα διένυε πιο ήρεμες μέρες. Τουναντίον, έγινε ακόμα πιο φιλόξενη στα τάγματα αντίστοιχων φασιστικών οργανώσεων της Ευρώπης που οργανώνουν «εκδρομές» ανενόχλητα.
Η Ν.Δ. επενδύει ακριβώς -ακόμα πιο κυνικά στη δεύτερη τετραετία- στη νομιμοποίηση του αυταρχισμού (βλέπε υποκλοπές) ως μέσου διαιώνισης της πλειοψηφίας της. Ταυτόχρονα η πολιτική με όρους lifestyle και επικοινωνίας έχει πλήρως κατισχύσει και όποια προσπάθεια διάρθρωσης διαφορετικής πολιτικής θεώρησης, που και με τη βοήθεια των σόσιαλ μίντια δαιμονοποιείται. Αυτή η απολυταρχοποίηση στον δημόσιο λόγο εντάθηκε ιδιαίτερα στην περίοδο της πανδημίας και αποτελεί πλέον την κυρίαρχη εικόνα στα πολιτικά τεκταινόμενα.
Ανατρέχοντας στα σόσιαλ μίντια για τα βίντεο της επίθεσης των φασιστών στο μετρό, στάθηκα στο τρομοκρατημένο βλέμμα της γυναίκας επιβάτη που έντρομη προσπαθούσε να καλυφθεί την ώρα που οι φασίστες επιτίθονταν στους ανθρώπους που κυνηγούσαν ακόμα και μέσα στο βαγόνι. Σκέφτηκα τη Γάζα και πώς αιτιολογείται απόλυτα ο μαζικός αφανισμός των αμάχων πίσω από τη λέξη «αυτοάμυνα» ως ένα δικαίωμα που «χαρίστηκε», απονεμήθηκε θα λέγαμε στο Ισραήλ για να απεκδυθεί από την ενοχή που βαραίνει τον θύτη εγκλημάτων. Χωρίς, φυσικά, καμία προσπάθεια ανίερου συμψηφισμού της σφαγής στην Παλαιστίνη -πώς άλλωστε;-, φαίνεται ότι η ωμή φασιστική βία που η Ν.Δ. συστηματικά δεν θέλει να ελέγξει δεν είναι άσχετη με την αλλαγή στάσης της χώρας μας σε σχέση με τη Μέση Ανατολή την οποία εισήγαγε ο Κ. Μητσοτάκης. Η ανοχή στον χρυσαυγίτη Κασιδιάρη να πολιτεύεται ανενόχλητος, η θεωρία των δύο άκρων ως επίσημο αφήγημα στην παρουσίαση των γεγονότων από την κυβέρνηση και τα κανάλια, αντί για την καταδίκη της φασιστικής βίας, φαίνεται να βρίσκονται σε συνάφεια με την απόλυτη ευθυγράμμιση της χώρας μας με τα συμφέροντα του Ισραήλ στην εξόντωση του παλαιστινιακού πληθυσμού και στην ισοπέδωση της μαρτυρικής χώρας.
Ζούμε την απενοχοποίηση της εγχώριας Δεξιάς, που αφήνει πλέον όποια αναστολή είχε κληρονομήσει η Μεταπολίτευση και δεν έχει πρόβλημα να μην επιδεικνύει την παραμικρή ευαισθησία απέναντι στα ουσιαστικά και στα ανθρώπινα. Το σχέδιο της στρατηγικής ήττας της Αριστεράς, όπως είχε πει ο Μ. Βορίδης 10 χρόνια πριν, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και είναι πραγματικά αποκαρδιωτική η εικόνα της εσωστρέφειας και της κατακερμάτισης, την ώρα που η επίθεση της Δεξιάς και της Ακροδεξιάς κλιμακώνεται...
