Το μόνο βέβαιο για την αυριανή μέρα: όποιος και αν είναι ο νικητής των εκλογών, θα πρόκειται, κατά κυριολεξία, για μια καινούργια μέρα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Η μεγάλη συμμετοχή του κόσμου την πρώτη Κυριακή (ας ελπίσουμε πως θα επαναληφθεί) είναι και μια μεγάλη ελπίδα. Η αφόρητη τοξικότητα που επικράτησε στο προεκλογικό κλίμα -παρά το εξαιρετικό επίπεδο μεταξύ των πέντε υποψηφίων- κυρίως στο Διαδίκτυο, αλλά όχι μόνο εκεί, ενέχει τον ορατό κίνδυνο ανάσχεσης αυτής της μεγάλης ελπίδας για έναν ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. που θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων το οποίο απαιτεί η ιστορική στιγμή και οι αλλεπάλληλες τραγωδίες της χώρας. Έναν ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. που θα συνεχίσει την πορεία του με το ηθικό έρμα της Αριστεράς μέσα στην εποχή της, χωρίς να ξεχνά την ιστορία του, αλλά και χωρίς να μηρυκάζει το παρελθόν του. Ας μην ξεχνάμε πως η Αριστερά έχει χάσει ουκ ολίγες μάχες, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια της την ύπαρξη, ακριβώς επειδή παγιδεύτηκε μέσα στο παρελθόν της και άλλες τόσες επειδή αιφνιδιασμένη από την αργοπορημένη συνειδητοποίηση των εξελίξεων προσπάθησε με μεγάλη... αποτυχία μια άτσαλη φυγή προς το μέλλον.
Εργο όλων μας είναι να μην συμβεί το ίδιο και αυτή τη φορά, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της κάλπης. Ο πόλεμος όλων εναντίον όλων, το ακατάσχετο υβρεολόγιο σε σημείο να σε αιφνιδιάζει αρκετές φορές, ο χλευασμός κάθε αντίθετης άποψης, η προσωπική απομείωση ως επιχείρημα ιδεολογικής και θεωρητικής διαφοράς, η ετοιμοπόλεμη διαστρέβλωση, ακόμα και με τις καλύτερες των προθέσεων, η συνωμοσιολογία και τόσα άλλα, θα πρέπει να μείνουν στην προηγούμενη μέρα και σιγά-σιγά να γίνουν μια θλιβερή ανάμνηση, μαζί και γνωστική ύλη.
Αλλωστε, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, όλα τούτα τα χαρακτηριστικά δεν έπεσαν από τον ουρανό. Είναι δυσπλασικά αποτελέσματα ενός ορισμένου τρόπου λειτουργίας που παγιώθηκε με τον καιρό αποκτώντας μια ναρκισσιστική αυταρέσκεια που όλο και περισσότερο απομακρυνόταν από την πραγματικότητα και τις ανάγκες της. Συσσωρευμένος θυμός, εσωτερικευμένη αγανάκτηση, κακοκρυμμένη δυσπιστία, με τον καιρό έγιναν το βιολογικό υπόστρωμα για να αναπτυχθούν οι αρνήσεις και ένα είδος επίσης ναρκισσευόμενου αδικαίωτου αισθήματος από τους επαναληπτικούς αποκλεισμούς, από τη μηχανική των μηχανισμών και την απαραιτήτως διαμεσολαβημένη τύχη των όποιων απόψεων.
Ναι, η επόμενη μέρα πρέπει να είναι διαφορετική επί της ουσίας για το κόμμα στο οποίο ήλπισε ο ελληνικός λαός και του ανέθεσε τη διακυβέρνηση της χώρας. Μια τιμή στην οποία -παρά τα αντιθέτως λεγόμενα από εχθρούς, φίλους, όψιμους «φίλους» και ανθρώπους που σήμερα σηκώνουν το δάχτυλο ενώ πάντοτε υπήρξαν αδιάφοροι για τα τεκταινόμενα στην Αριστερά- ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ανταποκρίθηκε με οδυνηρό κόστος. Κόστος πολιτικό βέβαια, το οποίο όμως δεν είναι αόριστο και στείρο, έχει οδυνηρό περιεχόμενο, και δεν εννοώ μόνο την απόσυρση της εμπιστοσύνης και την επικράτηση της Ν.Δ. Α.Ε. που έγινε Κυβέρνηση Α.Ε. Εννοώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. μέσα στο καμίνι των απίστευτων δυσκολιών που είχε να αντιμετωπίσει (δυσκολίες τις οποίες αντιμετώπισε με επιτυχία γράφοντας μερικές από τις πιο φωτεινές στιγμές στην πορεία της Αριστεράς που η Ιστορία θα τις καταγράψει) ξόδεψε και ξοδεύτηκε υπαρξιακά. Πλήρωσε με αντίτιμο το ηθικό του έρμα, την αισθητική του περιουσία και το λογικό του απόθεμα. Όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. (πέρα από τις καταγωγικές ατέλειες στη λειτουργία του, πέρα από τη δεδομένη κυβερνητική απειρία και την ανείπωτη ταξική εχθρότητα αλλά και την έως παραλογισμού «φίλια» τοιαύτη) «πλήρωσε με αίμα» τη γιγαντιαία προσπάθεια διάσωσης της χώρας. Η «βίαιη ωρίμανση» έγινε, αλλά η βίαιη ωρίμανση κάποιους καρπούς τούς σαπίζει. Ο βοναπαρτισμός, η ασυδοσία των μηχανισμών, η απονέκρωση της κομματικής λειτουργίας και η τυπική λειτουργία των οργάνων, η σταδιακή αποκοπή του ηγετικού του πολιτικού προσωπικού από το σώμα του κοινωνικού μορφώματος που είναι ένα κόμμα, επομένως και η αποκοπή από την κοινωνία, η επίμονη παραμονή προσώπων χωρίς ουδένα κοινωνικό αντίκρισμα και πολιτικό ανάστημα είναι τα «σάπια μήλα» αυτής της κατάστασης.
Η προσπάθεια ανάταξης είναι δύσκολη, οδυνηρή και δεν επιδέχεται εύκολες λύσεις. Διαφορετικά η αυριανή μέρα θα είναι «η σήμερον ως αύριον και ως χθες».
