Ο πόλεμος στην Ουκρανία από καιρό έχει ξεχαστεί στην Ελλάδα, πόσο μάλλον μέσα στο κατακαλόκαιρο. Αυτές τις ημέρες του Αυγούστου η πλειονότητα των κοινών θνητών, αλλά και των πολιτικών προσπαθεί να χαλαρώσει και να ξεκουραστεί - και δεν έχει καμία διάθεση να ασχοληθεί με τον πόνο των άλλων. Άλλωστε, δεν είναι και λίγες οι κακές ειδήσεις εντός συνόρων, από τις πυρκαγιές που έχουν κάνει κάρβουνο πάνω από μισό εκατομμύριο στρέμματα δάσους -που δεν μας περισσεύουν- μέχρι τη σφαγή του νεαρού Μιχάλη από τα φασιστοειδή της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, με την αστυνομία να τους παρακολουθεί «διακριτικά». Ωστόσο, καλό θα ήταν τουλάχιστον οι ασχολούμενοι με την εξωτερική πολιτική να μην ξεχνούν ούτε στιγμή τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία. Μάλιστα, μετά την απόφαση της Ρωσίας να υπαναχωρήσει από τη συμφωνία για τα σιτηρά και να επιτεθεί ακόμη και στα ουκρανικά λιμάνια στο Δέλτα του Δούναβη, στα σύνορα με τη νατοϊκή Ρουμανία, και μετά την προειδοποίηση της Ουκρανίας ότι βάζει στο στόχαστρο έξι ρωσικά λιμάνια στη Μαύρη Θάλασσα, ο πόλεμος κλιμακώνεται. Όχι μόνο για τους επιτιθέμενους Ρώσους και τους Ουκρανούς, αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο που τρώει ψωμί και καίει πετρέλαιο.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν δεν κουράζεται να δίνει συνεντεύξεις και να επισημαίνει ότι μετά την υπαναχώρηση της Ρωσίας από τη συμφωνία που πέτυχαν πέρυσι η Τουρκία και ο ΟΗΕ η τιμή των σιτηρών έχει αυξηθεί κατά 10%-15%. Ούτε είναι τυχαία η ανησυχία που εκφράζει ο εφοπλιστικός κόσμος για την εκτόξευση των ασφαλίστρων των πλοίων σε δυσθεώρητα ύψη - όχι μόνο των τάνκερ που μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο, αλλά κυρίως αυτών που μεταφέρουν σιτηρά. Όπως δεν είναι τυχαία η αγωνία του ΟΗΕ για τους εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους που απειλούνται άμεσα από την πείνα - κυρίως στην Αφρική, η οποία επιπλέον σπαράσσεται αυτή την περίοδο από πολέμους και διαλύεται από πραξικοπήματα.
Η ελληνική θέση
Μέσα σ’ αυτή τη φρίκη η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να δείξει στους συμμάχους της ότι είναι «με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας», την ώρα που αποφεύγει να το λέει δυνατά στο εσωτερικό ακροατήριο. Άλλωστε, σπανίως ερωτώνται οι εμπλεκόμενοι υπουργοί στο εσωτερικό για το πώς βλέπει η Ελλάδα ότι μπορεί να τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ο νέος υπουργός Εξωτερικών, όμως, ρωτήθηκε κατά την παρθενική επίσκεψή του στην Αίγυπτο από την αιγυπτιακή τηλεόραση με ποιον τρόπο μπορεί να τερματιστεί ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας από τη σκοπιά της Ελλάδας. Και η απάντησή του δεν μας έκανε σοφότερους. Αφού είπε το κοινότοπο «δεν υπάρχει εύκολη διέξοδος», εξέφρασε την απαισιοδοξία του για τα πράγματα «διότι τώρα έχει διαμορφωθεί μια νέα πραγματικότητα μετά τη ρωσική εισβολή», «τώρα το Διεθνές Δίκαιο θα πρέπει να εφαρμοστεί σε όλη του την έκταση». Τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Ότι πριν τη ρωσική εισβολή δεν έπρεπε να εφαρμόζεται το Διεθνές Δίκαιο σε όλη του την έκταση;
Ο Γιώργος Γεραπετρίτης δεν μας έκανε σοφότερους ούτε στο ζήτημα της στρατιωτικής βοήθειας που δίνει η Ελλάδα στην Ουκρανία. Αφενός είπε πως «οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεκτικοί όσον αφορά την παροχή στρατιωτικής βοήθειας σε οποιαδήποτε χώρα», αφετέρου τόνισε πως «πρέπει να παρέχουμε βοήθεια προκειμένου να υπερασπιστούμε τις βασικές αξίες των κρατών, δηλαδή την κυριαρχία». Γενικώς, όπως είπε στον Χουσεΐν Χόσνι του Al Ghad TV ο υπουργός Εξωτερικών, η Ελλάδα περιμένει «να τελειώσει αυτός ο πόλεμος σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και να αναληφθεί μια παγκόσμια πρωτοβουλία για την επόμενη μέρα όσον αφορά την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας, την ανοικοδόμηση ενός νέου, ακέραιου, κυρίαρχου κράτους».
Αλλά και στο μείζον θέμα των ημερών, την κατάρρευση της συμφωνίας για τα σιτηρά, ο Γεραπετρίτης δεν μας έκανε σοφότερους. Είπε πως «πρέπει να αναπτύξουμε κάποιες παγκόσμιες οδούς προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι ο εφοδιασμός σε τρόφιμα θα είναι εξασφαλισμένος για όλο τον κόσμο» και γι’ αυτόν τον λόγο «θα πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλοι διεθνείς οργανισμοί να είναι αποφασιστικοί στις κυρώσεις». Είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πώς αναπτύσσονται παγκόσμιες οδοί όταν οι διεθνείς οργανισμοί είναι αποφασιστικοί στις κυρώσεις…
