Διαβάζω τα νέα που έρχονται από τη Βρετανία για τις μεγάλες διαμαρτυρίες που συστηματικά προετοιμάζονται για τον Απρίλιο με αφορμή την ενεργειακή κρίση και τα υπερκέρδη των πετρελαϊκών κολοσσών, τα οποία για τους τελευταίους τρεις μήνες του 2022 υπολογίζονται σε 3,3 τρισεκατομμύρια στερλίνες. Την ίδια ώρα διαβάζω για τη συμβολική διαμαρτυρία της Greenpeace στο κέντρο της Αθήνας, με το μήνυμα που στάλθηκε στον υπουργό Ενέργειας και το επιτελείο του για «πραγματική ενεργειακή ανεξαρτησία και ανακούφιση από τους παράλογους λογαριασμούς ενέργειας» και την απαίτηση λύσεων «που θα προστατεύουν εμάς, τα νοικοκυριά της Ελλάδας, και όχι τα κέρδη των εταιρειών ορυκτών καυσίμων».
Το μήνυμα απευθύνεται προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που έχει αφήσει τα νοικοκυριά της χώρας να υποφέρουν από τους παράλογα υψηλούς λογαριασμούς ενέργειας και ταυτόχρονα να μην μπορούν να κρατήσουν τα σπίτια τους ζεστά. Το ίδιο μήνυμα απευθύνουν οι πολίτες πολλών χωρών προς τις κυβερνήσεις τους, καθώς μια διάσταση του προβλήματος είναι κοινή. Είναι η διάσταση ενός τοξικού συστήματος όπου οι πολίτες πληρώνουν διπλά. Ένα τοξικό σύστημα με μη προσιτούς λογαριασμούς ενέργειας και έναν πλανήτη που γίνεται όλο και πιο αφιλόξενος καθώς τα ορυκτά καύσιμα βρίσκονται στον πυρήνα αυτών των πληρωμών και στην καταστροφή του περιβάλλοντος που μας φιλοξενεί και του γινόμαστε όλο και πιο δυσβάσταχτο βάρος.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κατάσταση που κραυγάζει το αδιέξοδο στο οποίο μας οδηγούν διεφθαρμένες κυβερνήσεις και το καρτέλ των ορυκτών καυσίμων. Το κίνημα διαμαρτυρίας που γιγαντώνεται σε χώρες όπως η Βρετανία είναι επιτακτική ανάγκη να επεκταθεί και σε άλλες χώρες. Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να καίμε τον πλανήτη μας και να αρχίσουμε να καίμε τις τσέπες αυτών των πετρελαϊκών εταιρειών. Αλλιώς καήκαμε.
