Τώρα που ψηφίστηκε ο νέος νόμος της κυβέρνησης με θεσμικές ρυθμίσεις για τους γιατρούς του ΕΣΥ και οδεύουμε προς τη Γενική Συνέλευση του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου (ΠΙΣ), οφείλουμε να μιλήσουμε με τη γλώσσα της αλήθειας και να πούμε ότι οι αυξήσεις που θεσμοθετούνται με το άρθρο 55 αποτελούν στάχτη στα μάτια μας μπροστά στις πραγματικές αυξήσεις που οφείλονται στους γιατρούς. Κι αυτό γιατί οι περικοπές που έγιναν στους μισθούς των γιατρών του ΕΣΥ στη διάρκεια των Μνημονίων άγγιξαν το 24% και σήμερα αυτό το χαμένο εισόδημα εξανεμίζεται εάν δεν αναπληρωθεί με γενναία αύξηση των μισθών.
Η απόφαση του ΣτΕ είναι ακόμη νωπή στη μνήμη όλων και ορίζει πως τα μισθολόγια των νοσοκομειακών γιατρών πρέπει να επιστρέψουν στα επίπεδα του 2010, αλλά η κυβέρνηση προτιμάει να επιβάλλει τη λήθη στο ιατρικό σώμα, δίνοντας με τον πρόσφατο Νόμο 4999/22 πενιχρές αυξήσεις έως 10% από 1.1.2023 (!), αντί να εφαρμόσει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που αποδεδειγμένα θα οδηγήσει σε αυξήσεις της τάξης του 30%-40% ώστε να ανακτηθούν τα χαμένα εισοδήματά μας.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση της Ν.Δ. δείχνει να θεωρεί ηλίθιους τους νοσοκομειακούς γιατρούς και προσπαθεί να τους ξεγελάσει με τα ψίχουλα των αυξήσεων και τα επιδόματα θέσης που δεν έχουν κανένα αντίκρυσμα στη διαμόρφωση της σύνταξής τους, χωρίς επίσης να αναμορφώνει και το φορολογικό σύστημα στην κατεύθυνση της Δικαιοσύνης. Στη διάρκεια της διαβούλευσης του νομοσχεδίου ακούστηκαν πολλά για τη διάλυση του ΕΣΥ. Τώρα, με τον νέο Νόμο 4999/22, το ΕΣΥ αποτελειώνεται και μαζί του παρασύρει και τους γιατρούς που από το 1983-1984 το εμπιστεύθηκαν, το στήριξαν, δούλεψαν και δουλεύουν σε αυτό, προσφέροντας ανεκτίμητες υπηρεσίες στην κοινωνία και τους πολίτες, με πενιχρές αμοιβές μισθών, με εξοντωτική υπερεργασία, με εξευτελιστική υπερωριακή αποζημίωση των εφημεριών.
Οι ίδιοι νοσοκομειακοί γιατροί υπηρέτησαν το ΕΣΥ και τον πολίτη ασθενή και στην περίοδο της πανδημίας, που ακόμη δεν έχει τελειώσει, σε μία χρονική περίοδο όπου το κράτος ανέκαμπτε από την περιπέτεια των Μνημονίων, αλλά έμπαινε μαζί με ολόκληρη την ανθρωπότητα στην περιπέτεια της πανδημίας που η χώρα μας και η κυβέρνησή της Ν.Δ. τη διαχειρίστηκε αλληθωρίζοντας στη νεοφιλελεύθερη πολιτική (της) που απώτερο στόχο είχε να εξυπηρετήσει τα ιδιωτικά συμφέροντα και να συρρικνώσει το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, το ΕΣΥ, και όχι μόνο.
Το «γραμμάτιο» της ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ
Και ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) δεν έχει σημάνει τη λήξη της πανδημίας, και ενώ τα νοσοκομεία μας και οι υγειονομικοί εργαζόμενοι σε αυτά εξακολουθούν να προσφέρουν υπηρεσίες κάτω από αντίξοες συνθήκες, και με την επαπειλούμενη έκρηξη κρουσμάτων Covid-19, η κυβέρνηση, νιώθοντας την επερχόμενη δική της λήξη, βιάστηκε να προεξοφλήσει το... «γραμμάτιο» της ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ που είχε προαναγγείλει ο σημερινός πρωθυπουργός από τον Φεβρουάριο του 2019!
Αν δεν το έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει, η αντιπαράθεση του υγειονομικού συστήματος με την κυβέρνηση είναι σκληρή και εξίσου σκληρή πρέπει να είναι και η απάντηση των υγειονομικών, ακόμη και μετά την ψήφιση του Νόμου 4999/22 που θεωρείται πλέον εφαρμοστέος. Και είναι αναγκαίο να κατανοηθεί απ' όλους ότι το υγειονομικό σύστημα εκφράζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σε αυτό, οπότε αυτοί οφείλουν και τώρα να το υπερασπιστούν από κάθε διαλυτική πολιτική, αντιστεκόμενοι σε κάθε προσπάθεια εφαρμογής του όποιου διαλυτικού μέτρου, έστω κι αν είναι νομοθετημένο.
Η Γ.Σ. του ΠΙΣ είναι ο χώρος και η διαδικασία όπου οι δημοκρατικοί υγειονομικοί πρέπει να καταγγείλουν την κυβερνητική πολιτική αλλά και τη διγλωσσία της κυβερνητικής παράταξης των γιατρών και να δείξουν πως το κορυφαίο θεσμικό όργανο των γιατρών αντιτίθεται σε κάθε προσπάθεια αποσάθρωσης του υγειονομικού συστήματος, που όχι μόνο βλάπτει επαγγελματικά τον νοσοκομειακό γιατρό και εν δυνάμει και τον ελευθεροεπαγγελματία γιατρό, αλλά περισσότερο βλάπτει τον Έλληνα ασθενή.
Βλάπτει, κυρίως, τους αδύναμους που το νοσοκομειακό σύστημα, το ΕΣΥ, από το 1983 αντιμετωπίζει ως ασθενείς πολίτες και όχι ως πελάτες ενός νοσηρού και εμπορευματοποιημένου ιδιωτικού τομέα Υγείας που αποσκοπεί μόνο στο κέρδος μέσω των υπηρεσιών Υγείας και όχι σε καθεαυτή την προσφορά ασφαλών και αξιοπρεπών υπηρεσιών Υγείας.
Ευτυχώς, σε αυτό το νοσηρά εμπορευματοποιημένο ιδιωτικό σύστημα υπηρεσιών Υγείας δεν (μπορούν να) μετέχουν οι λεγόμενοι μικρομεσαίοι γιατροί που σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, παλεύουν όχι μόνο για τη δική τους επαγγελματική επιβίωση αλλά παράλληλα πασχίζουν για την υγεία του κοσμάκη, των πολιτών ασθενών που τους εμπιστεύονται όπως εμπιστεύονται και τις υπηρεσίες των δημόσιων νοσοκομείων.
Δυστυχώς, αυτοί οι πολίτες ασθενείς μετά τον νέο νόμο της Νέας Δημοκρατίας θα αρχίσουν να χάνουν την πρόσβασή τους στα δημόσια νοσοκομεία, ψάχνοντας για τον γιατρό τους σε κάποιο ιδιωτικό εργαστήριο ή θεραπευτήριο που θα εργάζεται part time ή θα χειρουργεί με όρους εμπορευματικούς και όχι με όρους δημοσίου συμφέροντος. Οι δημοκρατικές δυνάμεις και οι προοδευτικοί γιατροί σε αυτή τη διαδικασία της Γ.Σ. του ΠΙΣ οφείλουν να δείξουν ποια θα είναι η ζοφερή κατάσταση για τους ασθενείς, όπως δημιουργείται με τον νέο νόμο και την πολιτική της Ν.Δ., που ελπίζουμε να μην έχει συνέχεια μετά τις επικείμενες εκλογές.
Ο Τάκης Γεωργακόπουλος είναι γιατρός, πνευμονολόγος, μέλος του Δ.Σ. Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας και αντιπρόσωπος ΕΣΙ (Μέτωπο Υγειονομικών) στη Γ.Σ. του ΠΙΣ.
