Λέγαμε λοιπόν την προηγούμενη εβδομάδα ότι το πολιτικό παιχνίδι έχει ανοίξει απροσδόκητα από τη στιγμή που ο Μητσοτάκης παραιτήθηκε από τον στόχο της αυτοδυναμίας.
Το τι θα γίνει από εδώ και εμπρός θα εξαρτηθεί από δύο παράγοντες. Πρώτον, το ποιος θα έρθει πρώτος στις εκλογές.
Και, δεύτερον, από το τι στρατηγική θα επιλέξει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. με τον Ανδρουλάκη.
Αν στις εκλογές -που θυμίζουμε ότι θα γίνουν με απλή αναλογική- έρθει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα είναι απλά. Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι μάλλον δεδομένη.
Και αυτό, φυσικά, είναι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ. Προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας.
Αν έρθει πρώτη η Ν.Δ., τα πράγματα θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από τα ποσοστά.
Σε αυτή την περίπτωση, το σενάριο συνεργασίας Ν.Δ. - ΚΙΝ.ΑΛΛ. είναι πιο πιθανό.
Με δεδομένη τη ραγδαία φθορά της Ν.Δ., αυτό θα είναι καταστροφικό για το ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Ας θυμηθούμε τι έπαθε το ΠΑΣΟΚ όταν έκανε κυβερνητική συνεργασία με τον Σαμαρά. Στην πραγματικότητα, εξαϋλώθηκε.
Από την άλλη όμως, ο Ανδρουλάκης δεν θα θελήσει να αφήσει τα πράγματα έτσι και να πάμε σε δεύτερες εκλογές με ενισχυμένη. Γιατί τότε η πόλωση θα ενισχυθεί στο έπακρο και ωφελημένα θα είναι τα δύο μεγάλα κόμματα σε βάρος των μικρότερων.
Τι επιλογές έχει; Να παζαρέψει μια κυβέρνηση στην οποία δεν θα είναι επικεφαλής ο Μητσοτάκης και δεν θα έχει ισχυρό μητσοτακικό αποτύπωμα.
Αυτή η ιδέα προκαλεί σοβαρό εκνευρισμό στο περιβάλλον του Μητσοτάκη. Φαίνεται όμως να αρέσει σε άλλους, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Και φυσικά δεν κρίνεται μόνο από το τι θα ζητήσει ο Ανδρουλάκης. Κρίνεται και από το τι πιέσεις θα ασκήσουν διάφοροι επιχειρηματίες, η Ευρώπη κ.λπ.
Το άλλο σενάριο είναι να υπάρξει συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝ.ΑΛΛ. - ΜέΡΑ25, αν οι κοινοβουλευτικοί συσχετισμοί το επιτρέπουν.
Είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα, αλλά δεν είναι εκτός συζήτησης. Ειδικά αν οι διαφορές ανάμεσα στα δύο πρώτα κόμματα δεν είναι πολύ μεγάλες.
Σε αυτή την περίπτωση, όλη η πίεση που λέγαμε παραπάνω, και ακόμα περισσότερη, θα ασκηθεί πάνω στον Ανδρουλάκη. Και εσωκομματικά και εξωθεσμικά και μιντιακά και απ' όλα.
Ας θυμηθούμε τι είχε γίνει το 2016-2019 με τη Φώφη. Την έσυραν στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και σε θέσεις ανοιχτά αντίθετες με το συμφέρον της Κεντροαριστεράς.
Όπως να καταψηφίσει την απλή αναλογική.
Και να τα διαλύσει εντελώς με τους βασικούς της συμμάχους, το Ποτάμι και τη ΔΗΜ.ΑΡ., ψηφίζοντας μαζί με τον Σαμαρά για τις Πρέσπες.
Μέχρι τις εκλογές πάντως, ο Ανδρουλάκης έχει ευχέρεια κινήσεων. Και τώρα διοργανώνει ανοιχτό δημοψήφισμα για τον τίτλο του κόμματος.
Στις 8 Μαΐου. Και η επιλογή δεν είναι τυχαία.
Γιατί τότε, ή κάπου τότε, θα γίνουν και οι εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ για εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπή από τη βάση του κόμματος.
Και ο Ανδρουλάκης θέλει να παίξει με τους αριθμούς συμμετοχής στη μία και την άλλη διαδικασία. Άσχετα αν η δική του ψηφοφορία θα είναι ανοιχτή και του ΣΥΡΙΖΑ μόνο για τα μέλη.
Και υπολογίζει, βέβαια, στα ΜΜΕ. Που θα αξιοποιήσουν κάθε ευκαιρία να πλήξουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το πράγμα περιπλέκεται. Αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ η επιλογή είναι μία. Να έρθει πρώτος στις εκλογές, όποτε και αν γίνουν αυτές.
Όλες του οι κινήσεις πρέπει να υπηρετούν αυτόν τον στόχο. Αν το καταφέρει, όλα θα είναι σχετικά απλά.
