Μετά τη συνηθισμένη συνταγή (“μια προσωπική και ειλικρινή συγγνώμη”, αιχμές σε όλους τους άλλους, πλήρη κάλυψη της προσωπικής του επιλογής για τον Στυλιανίδη) ο Μητσοτάκης ανακάλυψε, μέσα στο υπουργικό του συμβούλιο, την ανάγκη “να αντλήσουμε ένα μάθημα από τη μη επιτυχημένη (sic) διαχείριση αυτής της χιονοθύελλας” όπως και την ανάγκη συντονισμού:
“Θα ακολουθήσουν άμεσα αλλαγές ώστε να έχουμε επιτροπές διαχείρισης κρίσεων που θα φέρουν όλους τους εμπλεκόμενους με πολύ σαφή και ξεκάθαρα πρωτόκολλα στον ίδιο χώρο, ώστε να μην παρατηρούνται φαινόμενα ασυνεννοησίας, καθυστέρησης στη λήψη αποφάσεων, αλλά και ενίοτε αποποίησης ευθυνών” είπε ο αρχιτέκτονας του επιτελικού κράτους -εδώ και δυόμισι χρόνια, για να μην ξεχνιόμαστε.
Καλό θα ήταν κάποιος να του θυμίσει ότι μια τέτοια επιτροπή συντονισμού και διαχείρισης κρίσεων υπήρξε στη χώρα και λειτούργησε με απόλυτη επιτυχία την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων. Βέβαια, ούτε τότε είχε συγκροτηθεί σε κυβερνητικό επίπεδο, μιας και ούτε ο Σημίτης θέλησε να διαταράξει τις ισορροπίες των υπουργείων (και των υπουργών του) και των υπόλοιπων θεσμών.
Έτσι ανέθεσε στην Αγγελοπούλου να συγκροτήσει μια ad hoc και περιορισμένης χρονικής διάρκειας (για την περίοδο Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων) επιτροπή, υπό την εποπτεία του «Αθήνα 2004», στην οποία κάθονταν γύρω από το ίδιο τραπέζι εκπρόσωποι όλων των εμπλεκόμενων φορέων, ακριβώς για να συντονίζονται και να λαμβάνουν άμεσα τις αποφάσεις που απαιτούσαν ευρύτερες συνέργειες. Ολοκληρώθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και η τότε κυβέρνηση Ν.Δ., η κυβέρνηση Καραμανλή, έβαλε στο χρονοντούλαπο όχι μόνο το οργανωτικό σχήμα, αλλά και την αποκτηθείσα τεχνογνωσία, την οποία αντιθέτως έλαβε υπόψη η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή.
Δεκαοκτώ χρόνια μετά και δυόμισι χρόνια μετά την εκλογή Μητσοτάκη, και ενώ στο μεταξύ φτιάχτηκε Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, το κανονικό θεσμικό σχήμα δηλαδή, που θα έπρεπε να συντονίζει δομές και υπηρεσίες (αν βέβαια της επέτρεπαν να λειτουργήσει ως Μητροπολιτική Αυτοδιοίκηση), δυόμισι χρόνια κατά τα οποία η χώρα, και ειδικότερα η Αττική, έχει ταλαιπωρηθεί σε απίστευτο βαθμό για ευρωπαϊκή πρωτεύουσα από φωτιές και χιονιάδες, ο Μητσοτάκης ανακαλύπτει το δοκιμασμένο αυτονόητο. Χωρίς όμως να δηλώνει, ούτε καν στα λόγια, ότι θα προχωρήσει σε αποκέντρωση αρμοδιοτήτων -και πόρων- ώστε να διασφαλιστεί πραγματική επιτελικότητα.
Αντιθέτως, επιμένει στην ιδεοληψία των ΣΔΙΤ, της παραχώρησης των φιλέτων σε ιδιώτες (μην ξεχνάμε τον ΔΕΔΔΗΕ) και της αφαίρεσης πόρων από την Αυτοδιοίκηση, ακριβώς για να τους εξαναγκάσει να παραχωρήσουν δομές και λειτουργίες σε ιδιώτες -ιδιώτες σαν αυτούς που είδαμε, για άλλη μια φορά, πώς λειτούργησαν σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που στις κυριότερες ευρωπαϊκές χώρες δεν συνιστά κάτι τόσο έκτακτο.
Ο Μητσοτάκης δηλώνει ότι έχει τη διάθεση να μαθαίνει και να βελτιώνεται, αλλά στην πράξη δεν το δείχνει. Και όχι μόνον διότι αρνείται να δει την ανάγκη να αλλάξει το μοντέλο υποδομών, που απαιτούν οι συνθήκες τις οποίες δημιουργεί η κλιματική κρίση, αλλά και επειδή συνεχίζει να επιχειρεί να δικαιολογηθεί λέγοντας πως “παντού στον κόσμο το πολύ χιόνι φέρνει μεγάλα προβλήματα” -λες και δεν βλέπουμε πώς, εδώ και δεκαετίες, παντού στον κόσμο ζουν με το χιόνι.
Και όταν λέμε “παντού στον κόσμο” δεν εννοούμε μόνο την Ευρώπη ή την Αμερική, αλλά και την ίδια την Ελλάδα. Δύο, δυόμισι δεκαετίες πριν, την περίοδο των Χριστουγέννων, το Πήλιο είχε κλείσει -σύμφωνα με τα κανάλια των Αθηνών- από το όντως πολύ χιόνι. Και όμως, ο γράφων το γύρισε ολόκληρο με ένα Τσινκουετσέντο, χωρίς καν να χρειαστεί τις αλυσίδες (που φορούσε), πολύ απλά επειδή ο τότε νομάρχης (της Αριστεράς, για να μην ξεχνιόμαστε), ο Πάνος Σκοτινιώτης, είχε κάνει αυτά που ακόμα δεν ξέρει να κάνει αυτή η κυβέρνηση: Είχε βγάλει τα εκχιονιστικά -από πριν- σε όλα τα κομβικά σημεία του μυθικού βουνού των Κενταύρων και έτσι, πρωί - πρωί, μετά τη νυχτερινή χιονόπτωση, είχε απελευθερώσει όλο το κεντρικό οδικό δίκτυο του Πηλίου. Διασφαλίζοντας τη ζωή των ανθρώπων των χωριών, τη λειτουργία του τουρισμού και κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα. Πρόβλεψη, οργάνωση, συντονισμός. Ό,τι απέδειξε άλλη μια φορά ότι δεν διαθέτει αυτή η κυβέρνηση.
