«Η Ντάουνινγκ Στριτ αρνείται να υποστηρίξει την έκκληση της επικεφαλής της Υγειονομικής Επιτροπής Τζένι Χάρις προς τους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου να αποφύγουν τις περιττές κοινωνικές συναναστροφές κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου», σύμφωνα με τον κορυφαίο τίτλο του βρετανικού Guardian στη ζώνη ειδήσεων για τον κορωνοϊό της πρώτης σελίδας...
Το διαβάζεις και το πρώτο που σκέφτεσαι είναι ότι ο τρελο-Μπόρις Τζόνσον είναι πιο ανέμελος κι απ’ τον «δικό μας», τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ωστόσο, καθώς διαβάζεις παρακάτω ότι η συγκεκριμένη «ασυνήθιστη άρνηση - κόλαφος» για την κ. Χάρις ήρθε μετά τη δήλωσή της ότι ο περιορισμός των κοινωνικών επαφών "θα μπορούσε να αποτρέψει τη διασπορά της νέας μετάλλαξης Όμικρον", τα πράγματα σοβαρεύουν...
Καταλαβαίνεις ότι το θέμα εδώ δεν είναι η παροιμιώδης ανεμελιά των δύο sui generis πρωθυπουργών και το συγκριτικό μέγεθός της, αλλά ο πολιτικός πολιτισμός των δύο ανδρών -ιδιαίτερα στο πεδίο της θεσμικότητας- και η συγκριτική απόσταση που τους χωρίζει.
Απόσταση που δεν αφορά μόνο τους δύο πρωθυπουργούς, αλλά και το σημερινό Μαξίμου σε σύγκριση με τη σημερινή Ντάουνινγκ Στριτ, καθώς και τη βρετανική κυβέρνηση σε σύγκριση με την ελληνική, και το ελληνικό σύστημα εξουσίας εν γένει σε σύγκριση με το σύστημα εξουσίας του Ηνωμένου Βασιλείου.
*******
Το καταλαβαίνεις, όταν η άρνηση της Ντάουνιγκ Στριτ να υποστηρίξει την έκκληση της επικεφαλής της Υγειονομικής Επιτροπής προς τους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου χαρακτηρίζεται από τον αξιόπιστο Guardian «ασυνήθιστη άρνηση». Πράγμα που σε κάνει να σκέφτεσαι ότι συνήθως -ή και πάντα- η Ντάουνιγκ Στριτ και ο Βρετανός πρωθυπουργός δέχονται και υποστηρίζουν πολιτικά τις προτάσεις της Υγειονομικής Επιτροπής για τη διαχείριση της πανδημίας.
Και σκέφτεσαι ότι αυτές οι προτάσεις αφορούν, συνήθως, πολιτισμένες εκκλήσεις και συστάσεις «προς τους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου», υιοθετούμενες από τη βρετανική κυβέρνηση, όπως αυτή της κ. Χάρις. Που τους καλεί «να αποφύγουν τις περιττές κοινωνικές συναναστροφές κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου», δεδομένου ότι ο συγκεκριμένος περιορισμός «θα μπορούσε να αποτρέψει τη διασπορά της νέας μετάλλαξης Όμικρον». Και ότι δεν επιβάλλονται διά νόμων και αστυνόμων και προστίμων από την Ντάουνινγκ Στριτ όπως, εξ αρχής της πανδημίας, επιβαλλόταν από το Μαξίμου στη χώρα μας.
Και τότε, αναπόφευκτα, καταλήγεις ότι, αν ο Μητσοτάκης και το πρωθυπουργικό περιβάλλον (το Μαξίμου, που λέγαμε) διέθεταν τον πολιτικό πολιτισμό του «τρελο-Μπόρις Τζόνσον» και του πρωθυπουργικού περιβάλλοντός του (της Ντάουνινγκ Στριτ, που λέγαμε), δεν θα αποφάσιζαν και δεν θα διέτασσαν μέτρα υγειονομικού χαρακτήρα χωρίς την υπόδειξη, τη συναίνεση και την έγκριση των αρμόδιων επιστημονικών επιτροπών.
Κάτι που γίνεται συστηματικά από τον Έλληνα πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του, ιδιαίτερα μετά την πρώτη «αποκαθήλωση» Τσιόδρα και αργότερα με τον... μετασχηματισμό των Χαρδαλιά - Αρκουμανέα - Κικίλια.
*******
Έτσι, δεν θα είχαμε φτάσει στην εθνική συμφορά να κατέχουμε το αρνητικό ρεκόρ θανάτων από Covid-19 σε όλη τη Δυτική Ευρώπη. Και να βαδίζουμε ολοταχώς προς την πιο μαύρη χριστουγεννιάτικη περίοδο της ζωής μας, μετρώντας καθημερινά εκατοντάδες θανάτους: άνθρωποι να πεθαίνουν ουσιαστικά αβοήθητοι, «διασωληνωμένοι» πρόχειρα, εκτός Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, ακόμα και σε ράντζα.
Και δεν θα φτάναμε στη σημερινή ακραία αντισυνταγματική αθλιότητα του διά νόμου υποχρεωτικού εμβολιασμού των άνω των 60 ετών Ελλήνων πολιτών, υπό την απειλή προστίμου 100 ευρώ μηνιαίως για τους... παραβάτες: η επιβολή προστίμων σε όσους δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν είναι, κατά τη γνώμη μου, αντισυνταγματική ως υπέρμετρος και απρόσφορος περιορισμός της αυτονομίας του προσώπου, όσο κι αν οργιζόμαστε από τη στάση τους (σ.σ.: τη στάση των «αντιεμβολιαστών»), επεσήμανε αμέσως ο καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου Ξενοφών Κοντιάδης.
«Είναι ακραίο το πρόστιμο των 100 ευρώ», αντέδρασε αμέσως και η καθηγήτρια Επιδημιολογίας Αθηνά Λινού: «το μόνο επόμενο που μένει είναι να πιάνουμε τον κόσμο διά της βίας και να τον εμβολιάζουμε», πρόσθεσε. Κι ύστερα: Άλλο να δίνεις κίνητρα, άλλο να επιβάλλεις τιμωρίες, άλλο να παρεμβαίνεις ουσιαστικά στο σώμα του ανθρώπου...
Και στο πνεύμα του, και στη βούλησή του, θα προσθέσω. Όπως, με το προκάλυμμα της πανδημίας, επιχειρούν να παρέμβουν, ή έχουν παρέμβει πολλάκις ήδη, ουκ ολίγοι Ευρωπαίοι ηγέτες... Αγγλοσάξονες ή μη: προκειμένου να διευρύνουν την πολιτική ηγεμονία τους οι περισσότεροι... Να προασπίσουν τα οικονομικά συμφέροντα που την τρέφουν και τη συντηρούν.
