Live τώρα    
17°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
13.4°C18.7°C
3 BF 63%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
12.0°C16.9°C
1 BF 66%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.3°C16.6°C
2 BF 61%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
14 °C
13.8°C18.0°C
2 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
10 °C
9.9°C14.6°C
2 BF 76%
Ο ΣΥΡΙΖΑ πράγματι θέλει να γίνει ΠΑΣΟΚ;
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ο ΣΥΡΙΖΑ πράγματι θέλει να γίνει ΠΑΣΟΚ;

Αλέξης Τσίπρας και Νάσος Ηλιόπουλος στη ΔΕΘ
(INTIME NEWS/ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΩΥΣΙΑΔΗΣ)

Ο ΣΥΡΙΖΑ πράγματι θέλει να γίνει ΠΑΣΟΚ; Ο Τσίπρας θέλει όντως να γίνει Ανδρέας Παπανδρέου; Δηλαδή να ενσωματώσουν έναν θετικό κοινωνικό συνειρμό; Τη θετική για το παλιό κόμμα και το ιστορικό πρόσωπο συλλογική μνήμη; Αλλά και αν συνέβαινε αυτό, θα ήταν κάτι κακό; Μια ιερόσυλη υφαρπαγή του Ιερού Δισκοπότηρου; «Έλγιν» που παίρνουν αυτό που δεν τους ανήκει; Και πού ακριβώς ανήκει το ΠΑΣΟΚ και ο Ανδρέας; Στο μουσείο; Κλεισμένοι σε μια χρυσή λάρνακα; Αυτό θα αποτελούσε σεβασμό; Ο εγκιβωτισμός στον ρόλο του ιστορικά αμετάκλητου εκθέματος; «Φρόντισε να απέχεις, να απομακρυνθείς από τα χαρακτηριστικά του ιστορικού ΠΑΣΟΚ, γιατί κλέβεις μια πατέντα». Αυτό είναι η κατηγορία; Η παραβίαση μιας πατέντας; Δηλαδή τι υπαινίσσονται οι φύλακες; Ότι αυτό εισέφερε το μεγάλο κόμμα της Κεντροαριστεράς και το προφανέστατα προικισμένο πρόσωπο, ο Ανδρέας, που ήταν ο ηγέτης του και ο συνδημιουργός του; Μια πατέντα; Που έχει διάρκεια πόσα χρόνια; Είναι όπως οι βιομηχανικές πατέντες;

Δεν έχει νόημα να επεκτείνει κανείς τον συλλογισμό για τις ανεξήγητες και θεωρητικά ανεδαφικές ανασφάλειες των διάφορων αμυντόρων. Στην πραγματικότητα, δεν υπερασπίζονται την πολιτική παρακαταθήκη, ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Η πολιτική οντότητα συγκροτείται και θεμελιώνεται αλλιώς και με διαφορετικά συστατικά. Το ίδιο το ΠΑΣΟΚ άλλωστε ενσωμάτωσε και στοιχεία της Ένωσης Κέντρου αλλά και στοιχεία της ανανεωτικής και της κομμουνιστικής Αριστεράς. Αναπτύχθηκε ως μια δυναμική σύνθεση, αφήνοντας τον Ιωάννη Ζίγδη ως μια συγκινητική υπόμνηση του Κεντρώου πατρικού νεοκλασικού. Και μάλιστα το σφριγηλό ΠΑΣΟΚ, στη «μεταπαπανδρεϊκή» φάση του, αφομοίωσε και προτάγματα της πιο συντηρητικής ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, γινόμενο ακόμα πιο πολύπλοκο πολιτικό σχήμα ως προς τα καταγωγικά και εκφωνητικά χαρακτηριστικά.

Όμως ποτέ και σε καμία φάση του δεν έγινε ένα ομοίωμα από αθροίσεις ξεπερασμένων πολιτικών μορφών. Δεν έγινε ένα συμπίλημα από πολιτικά είδη: λίγο Κέντρο, λίγη ανανεωτική Αριστερά, λίγο Κομμουνιστικό Κόμμα, μια δόση σουηδικό σοσιαλισμό, άντε και μια δόση εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων. Δεν υπήρξε «κατασκευή». Όπως δεν μπορεί να είναι κατασκευή κανένα κόμμα με κοινωνική εγγραφή, με «γείωση στην κοινωνία», όπως λένε οι παλαιότεροι καθοδηγητές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι ΠΑΣΟΚ, αφού αναπτύσσεται σε διαφορετικό ιστορικό, πολιτικό και πολιτιστικό χρόνο, με διαφορετικό πρωτογενές υλικό. Οι δε κοινωνικές ομάδες που εισρέουν και «συνομολογούν» έχουν εντελώς διαφορετική πολιτική και πολιτιστική σύσταση (ματαιώσεις, τραύματα, πολιτικό βίωμα, οικονομική και εργασιακή ταυτότητα κ.λπ.) από τον αντιδεξιό, ανερχόμενο, εργασιακά θαλερό μικροαστό της δεκαετίας του ’70, που έβρισκε στο τότε ΠΑΣΟΚ πολιτική στέγη.

Ούτε, νομίζω, κανείς θέλει να γίνει πολιτική σκιά του προγενέστερου. Δεν θα είχε καμία τύχη και καμία δυνατότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικό ενέργημα και αποτελεί τον συνθέτη, όχι τον εξομοιωτή, ούτε τον καρπωτή, όπως πολλοί πολιτικοί συμβολαιογράφοι εννοούν. Συλλέγει μεν κληροδοτήματα (ένα είδος παραδομένου λόγου) αλλά τα αναπτύσσει, οργανώνοντας μια πολιτική «ιδιόλεκτο». Αυτό είναι η δύναμή του. Ο λόγος προς την κοινωνία και όχι η μουσειακή ταξινόμηση ευρημάτων.

Νομίζω ότι η πολιτική ανασφάλεια που διεγείρει το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα στοιχείο μιας μη καταναλωμένης θαλερότητας. Είναι θετικό στοιχείο να οργανώνεται μια ολόκληρη πολιτική σκηνή με αναφορά στο ιδιόρρυθμο κόμμα της νέας Αριστεράς. Όχι ωραιοπαθές, αλλά δείγμα μιας επιδραστικότητας. Αυτή την ύλη πρέπει να ποιοτικοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, αυτή εξασφαλίζει το μέλλον. Αλλά πρέπει να γίνει δουλειά.

Και κάτι τελευταίο. Η συμμετοχή στο εγχείρημα (παρά τις συχνές ανοησίες και επιπολαιότητες) έχει κάτι το ερασιτεχνικό, σε σχέση με αντίπαλους χώρους, όπου έχει σχεδόν «επαγγελματικά» χαρακτηριστικά. Ναι μεν αυτό είναι στοιχείο λειτουργικής αδυναμίας, αλλά αποτελεί και μεγάλη δυνατότητα. Φτάνει να εκλογικεύσει την σχέση όχι με την αποτυχία, όχι μόνο με τη διαμαρτυρία, αλλά με τη δυνατότητα. Δεν είναι παρηγορητικός ο εκκρεμής ρόλος. Οραματικός πρέπει να είναι.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL