Η πολιτική μπορεί να σχεδιάζεται επί χάρτου και με μπόλικη φαντασία, ωστόσο τα αποτελέσματά της έχουν άμεση επίδραση στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, στις συνήθειές τους και την καθημερινότητά τους. Η ενασχόληση με την πολιτική λοιπόν και, πολύ παραπάνω, ο βιοπορισμός από αυτήν είναι ασχολίες που απαιτούν ατσάλινα νεύρα στην επαφή με τους πολίτες.
Σε τελική ανάλυση, ένας πολιτικός τούς αλλάζει τη ζωή. Οι πολίτες έχουν δικαίωμα να κρίνουν, να δρουν και να αντιδρούν. Και μάλιστα ουδένα πρέπει να εκπλήσσουν ακόμα και οι φωνακλάδικες αντιδράσεις του κόσμου ή οι αποδοκιμασίες σε μη δόκιμες στιγμές. Οι πολιτικοί που στήριξαν την αναρρίχησή τους στην εξουσία σε εθνικοπατριωτικά ψέματα, λάβαρα και μεγαλοϊδεατισμούς έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη νοοτροπία της ημιμάθειας και της οχλοκρατίας.
Ο Μητσοτάκης λοιπόν ενοχλήθηκε σφόδρα από την αντίδραση του κόσμου στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη, που θυμήθηκε το σύνθημα που δονούσε την Αθήνα στα Ιουλιανά, το «Μητσοτάκη, κάθαρμα». Δεν ενοχλήθηκε κυρίως από την ιστορική συνέχεια, που φέρει και τον ίδιο να αποτελεί άξιο τέκνο της τέχνης της αποστασίας - δικαιούμαστε να είμαστε βέβαιοι για την εγκληματική άγνοιά του, καθώς έχει αναρωτηθεί στο παρελθόν τι ενδιαφέρει έναν 17χρονο ο Γρηγόρης Λαμπράκης.
Ενοχλήθηκε κυρίως επειδή είδε και άκουσε ένα κομμάτι οργής να τον χτυπά αδόκιμα μεν, κατάμουτρα δε. Επειδή αντελήφθη ότι η πραγματικότητα δεν περιορίζεται στο Κολωνάκι των χορηγιών, των γκαλά και των τζάμπα έργων τέχνης, στις φανταχτερές τουαλέτες των οφ σορ, την ξεγνοιασιά του μοτοκρός, τα 13 τριήμερα σε επτά μήνες, ούτε τα γεύματα με λήσταρχους πάνω σε αρχαιολογικούς χώρους.
Αλλά και η ενόχληση ανθρώπινη είναι, ιδίως όταν έχεις φτάσει σε σημείο να έχεις χάσει τη επαφή σου με την πραγματικότητα, όταν σε κανακεύουν οι αυλικοί που δεν σε βλέπουν ως άνθρωπο μα σαν πρότζεκτ για δουλειές, εξυπηρετήσεις, πλουτισμό. Σε προσέχουν σαν παιδί να μην ακούσεις την αλήθεια και εσύ καταντάς σαν τον ήρωα στον “Ηλίθιο” του Ντοστογιέφσκι.
Και ο θυμός του προς τον Κουτσούμπα εξίσου δικαιολογημένος ήταν. Έφτασε στη Μητρόπολη να παραστήσει τον ενωτικό (άλλωστε επίτευγμα της δικής του πολιτικής οικογένειας ήταν το υπουργείο άνευ χαρτοφυλακίου στον Μίκη). Ήλπιζε πως το ΚΚΕ θα επιβάλει σιωπή μπροστά στην ενοχή, μα ο κόσμος δυστυχώς δεν ξεχνά. Και τους κάθε είδους «θεσμούς» τούς ξεπερνά.
