Πάμε λοιπόν. Το οκτάωρο και οι συλλογικές συμβάσεις είναι κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού.
Για το οκτάωρο πρώτα: η ανθρώπινη εργασία δεν είναι μπανάνες, να λες «έχω 16, πάρε 10 σήμερα και 6 αύριο».
10 ώρες εργασία σημαίνει ότι δεν θα μπορέσεις να περάσεις από τη μάνα σου, να πας το παιδί σου Αγγλικά ή να βοηθήσεις με τα ψώνια του σούπερ μάρκετ.
Γι’ αυτό οι νόμοι όριζαν ότι η εργασία πέραν του οκταώρου πρέπει να αποζημιώνεται.
Και μάλιστα να αποζημιώνεται ακριβά. Έτσι ώστε ο εργοδότης να μην έχει κίνητρο να την αξιοποιεί συνεχώς.
Και να υπάρχει και ανώτατο νόμιμο όριο υπερωριών.
Και υπήρχαν και ψηλά πρόστιμα για τις παραβάσεις.
Έτσι, για τον εργοδότη ήταν πιο συμφέρον να κάνει μια πρόσληψη, παρά να πληρώνει υπερωρίες σε 4 εργαζόμενους.
Αυτό για επιχειρήσεις με 300 και 500 εργαζόμενους είναι μεγάλη υπόθεση.
Αυτά, βέβαια, παλιά. Μετά, σιγά - σιγά, οι υπερωρίες έγιναν πολύ φθηνές. Και οι έλεγχοι ανύπαρκτοι.
Και με τη γενίκευση της αυθαιρεσίας έγιναν και τζάμπα. Και τα όρια καταργήθηκαν.
Έρχεται λοιπόν τώρα η κυβέρνηση και λέει: θα δουλεύετε 10 ώρες τον μισό χρόνο και θα τις ρεφάρετε τον άλλο μισό. Θα πηγαίνετε και για μπανάκι τον Ιούνιο, ωραία δεν θα είναι;
Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση επιτυγχάνει τα εξής:
Οι νομότυπες επιχειρήσεις -αν έχει απομείνει καμία- απαλλάσσονται από υπερωρίες 6 μηνών ή περίπου 300 ωρών ανά εργαζόμενο.
Αλλά το έκαναν για να μπορείτε να πηγαίνετε για μπάνιο τον Ιούνιο.
Οι εταιρείες που παρανομούν απαλλάσσονται από τριβές, γκρίνιες και στοχοποιήσεις - «Τι να κάνω, παιδιά; Ο νόμος το λέει». Πολύ σημαντικό.
Για τον υπόλοιπο μισό χρόνο ο νομοθέτης προβλέπει 150 ώρες υπερωρία αμειβόμενη. Όχι που ετοιμαζόσασταν να πάτε για μπάνιο.
Άρα έχεις μάνι - μάνι 450 ώρες υπερωρία τον χρόνο. Από τις οποίες θα πληρώνεσαι μόνο τις 150.
Μένουν και κάποιες μέρες ελεύθερες. Πολλές επιχειρήσεις το θέλουν αυτό. Να μπορούν να σε σουτάρουν σπίτι σου για ένα διάστημα χωρίς να σε πληρώνουν τζάμπα.
Αν δεν το θέλουν, θα επιχειρήσουν να σε αναγκάσουν να δουλέψεις παράνομα. Δηλαδή αυτό που σε μεγάλο βαθμό έκαναν και σήμερα.
Μόνο που είναι εντελώς διαφορετικό να σε πιέζουν όλο τον χρόνο, να δημιουργούν εντάσεις και γκρίνιες και να υπάρχει ένα όριο πέρα από το οποίο δυσκολεύονται να πάνε.
Τώρα ξεκινάνε από τις 300 ώρες τζάμπα και βλέπουμε.
Συνεπώς το οκτάωρο έχει τελειώσει οριστικά. Μην το συζητάμε με ανοησίες τώρα.
Πάμε στις συλλογικές συμβάσεις. Συλλογικές συμβάσεις θα μπορούν να υπογράφουν μόνο τα συνδικάτα που θα είναι εγγεγραμμένα σε κάποιο κυβερνητικό μητρώο.
Πράγμα που σημαίνει ότι θα γράφουν στο μητρώο όποιους θέλουν. Και θα αποκλείουν για γραφειοκρατικούς λόγους όποιους δεν θέλουν.
Κάθε εργοδότης θα μπορεί να φτιάχνει στην επιχείρηση μια «ένωση προσώπων» και να κάνει συλλογικές διαπραγματεύσεις μαζί της. Και με το κόλπο τού μητρώου δεν θα μπορεί να εμφανιστεί άλλο σωματείο.
Κι εκεί που δεν θα υπάρχει φόβος να φτιαχτεί σωματείο, ο εργοδότης θα μπορεί να κάνει με τον εργαζόμενο ατομική σύμβαση εργασίας. Δηλαδή με όποιους όρους θέλει.
Για τις απεργίες μια κουβέντα: απαγορεύεται να εμποδίσεις το αφεντικό να φέρει απεργοσπάστες.
Και ενισχύεται το δικαίωμα των εργοδοτών να παρεμβαίνουν στους εσωτερικούς συσχετισμούς των σωματείων.
Αλλά στο σημερινό φύλλο, όπως θα δείτε, υπάρχουν κι άλλα
