Δυό χρόνια πριν στο ζενίθ του Μακονικού αγώνα, ακροδεξιοί έριξαν το σάιτ του Κόκκινου και έγραψαν απειλητικά μηνύματα. Είχαμε ενοχλήσει πολύ βλέπετε, παρουσιάζοντας την ιστορική αλήθεια με πλήθος συζητήσεων.
Ο όχλος που απειλούσε τότε δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς, βουλευτές, σήμερα είναι στην κυβέρνηση. Τον εκπροσωπούν αυτοί που προσπαθούν να φιμώσουν οποιαδήποτε διαφορετική φωνή, οποιαδήποτε δημοκρατική φωνή, με αποκορύφωμα μέχρι στιγμής το αδιανόητο σχέδιο απαγόρευσης των διαδηλώσεων. Και η ευθύνη της εκτροπής αυτής δεν είναι μόνο των καρατσεκαρισμένων ακροδεξιών υπουργών, ούτε του υστερικού Χρυσοχοΐδη. Είναι όλων μαζί και του Μητσοτάκη προσωπικά. Σε μια στιγμή τόσο βίαιης επίθεσης στα ανθρώπινα δικαιώματα, θεωρώ αυτονόητο η Αριστερά να είναι η πρώτη που θα τα υπερασπιστεί. Είτε είναι το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου σε αξιοπρεπή εργασία, είτε το δικαίωμα σε αξιοπρεπή περίθαλψη, είτε το δικαίωμα της ισότητας στην εκπαίδευση, είτε το δικαίωμα στη διαμαρτυρία, είτε το δικαίωμα κάθε φυλακισμένου σε αξιοπρεπή και δίκαιη μεταχείριση.
Απούσα λίγες μέρες από τα καθημερινά λόγω υγείας, διαπίστωσα χθες την συκοφαντική καταιγίδα σε βάρος όσων πολιτικών στελεχών και πανεπιστημιακών υπέγραψαν κείμενο υπέρ, όχι του Κουφοντίνα όπως γράφουν, αλλά της Δικαιοσύνης για όλους. Ειδικά για τους ήδη στερούμενους το βασικότερο των δικαιωμάτων, την ελευθερία τους, με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις που τιμώρησαν τις πράξεις τους. Είδα πανομοιότυπους τίτλους σε φιλοκυβερνητικά σάιτ και σε «αντικειμενικά». «Απίστευτο» χαρακτηρίζει το κείμενο το iefimerida, «απίστευτο» και το «the toc»!
Ο υπουργός Χρυσοχοΐδης φιλοξενούμενος στο ΜΕΓΚΑ, απαξίωσε να μας ενημερώσει γιατί παραμένει ασύλληπτος ο αρχιναζί Χρήστος Παππάς («αυτό δεν θα το πω σε σας» είπε με το αδιανόητα υπεροπτικό του ύφος) αλλά ήταν λαλίστατος για τον Κουφοντίνα που τάχα ζητάει προνομιακή μεταφορά στην Αθήνα. Παρέλειψε να πει, ότι ο Κουφοντίνας ήταν στην Αθήνα και μετήχθη στο Δομοκό ή ότι του αρνούνται τις άδειες που δικαούται.
Σύντομα θα περάσουμε, αν δεν περάσαμε ήδη σε νέα εποχή τύπου «καταδικάζετε τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται», όπου τα τηλεοπτικά δικαστήρια θα καθίζουν στο σκαμνί τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας τους ως υπερασπιστές, υποκινητές μην πω και αυτουργούς, ως οιονεί τρομοκράτες. Και δεν θάθελα να ξανακούσω ούτε το παραμικρό ναι μεν αλλά, ούτε το παραμικρό κόμπιασμα στη φωνή, απέναντι στα υψωμένα δάχτυλα αυτών που τρομοκρατούν όπως αναπνέουν. Αυτών που η κατάχρηση εξουσίας είναι η δεύτερη φύση τους και η ελευθερία της σκέψης ο κύριος εφιάλτης τους.
