Εμείς εκεί κάτω, στη δυτική Πελοπόννησο, το εμβόλιο το λέγαμε βατσίνα, κι ούτε καν: «μπατσίνα» το λέγαμε για την ακρίβεια, όπως λένε σήμερα οι νέοι μας -κάποιοι απ’ αυτούς εν πάση περιπτώσει- τις αστυνομικίνες. Το ότι η «μπατσίνα» λέγεται εμβόλιο το μάθαμε τότε που μεταναστεύσαμε οικογενειακώς στην Αθήνα, το 1963 - 1964.
Αργότερα, βέβαια, μάθαμε ότι η λέξη vaccine προέρχεται από τη λατινική λέξη vacca, που σημαίνει αγελάδα*, και ότι ο πρώτος που χρησιμοποίησε τη λέξη vaccine για όλα τα εμβόλια ήταν ο Λουδοβίκος Παστέρ στα μέσα του 19ου αιώνα.
Προσωπικά, έχω κάνει δύο «μπατσίνες» και αρκετά... εμβόλια, αλλά αυτό που θυμάμαι πραγματικά είναι οι «μπατσίνες». Κι αυτό γιατί έχουν αφήσει σημάδια πάνω μου. Σημάδια κυριολεκτικά ανεξίτηλα -δυο στρόγγυλα μικρά βαθουλώματα ψηλά στον βραχίονα- κι ας έχουν περάσει πάνω από εξήντα χρόνια από τότε που τις έκανα, στο 3ο Δημοτικό Σχολείο του Πύργου Ηλείας.
Μπαίναμε στην ουρά με κατεύθυνση το τραπεζάκι με τα εμβόλια και τις νοσοκόμες με τις σύριγγες κι όταν ερχόταν η σειρά μας, κλείναμε τα μάτια μέχρι να νιώσουμε το τσίμπημα της βελόνας. Ύστερα, περήφανοι και ανακουφισμένοι που το... αντέξαμε, φεύγαμε για τα σπίτια μας πιέζοντας το βαμβάκι με το οινόπνευμα στο μπράτσο, στο σημείο της ένεσης.
*******
Ήταν το 1957, νομίζω, η πρώτη μου φορά. Πρωθυπουργό είχαμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και δεν ξέρω αν στον συγκεκριμένο μαζικό εμβολιασμό ήταν εκείνος που εμβολιάστηκε πρώτος μεταξύ όλων των Ελλήνων όπως ο τωρινός πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης...
Αν ωστόσο είχε συμβεί, το πιθανότερο είναι να το γνώριζα, αφού, δεν υπάρχει περίπτωση, θα είχα ακούσει και θα θυμόμουν τον πατέρα μου να γρυλίζει εκείνον τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό: «Ρε τον χέστη…»! Συμπληρωμένο μ’ εκείνο το παλιό καλό αλτρουιστικό κλισέ: «Ο καλός ο καπετάνιος σώζει πρώτα το πλήρωμά του κι ύστερα τον εαυτό του». Με ό,τι κι αν σήμαιναν όλα αυτά για έναν πρωθυπουργό τότε και ό,τι κι αν σημαίνουν τώρα. Απλά θυμίζω ότι τότε είχαμε Καραμανλή και τώρα Μητσοτάκη. Και μάλιστα... Κυριάκο Μητσοτάκη.
Σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου θα μου πείτε. Αλλά, πώς να το κάνουμε, ιδιαίτερα όσα προηγήθηκαν του στομφώδους πρωθυπουργικού εμβολιασμού, αυτή η απίθανη ιλαροτραγωδία (με τα 700.000 εμβόλια που περιμέναμε και τα 9.000 που εντέλει πήραμε, με το φορτηγό - ψυγείο που τα κουβάλησε να συνοδεύεται από αφηνιασμένα περιπολικά και τηλεοπτικά συνεργεία από τον Προμαχώνα έως το σημείο αποθήκευσής τους στην Αθήνα, με τα φλας να απαθανατίζουν τις δύο ξεφορτωμένες κούτες των εμβολίων που ξεπάγωναν για να γίνουν φόντο σ’ εκείνο το παρανοϊκό σταντ-απ του Χαρδαλιά και της παραπολιτικής συνοδείας του) δεν θα συνέβαιναν ούτε εξήντα χρόνια πριν. Όχι επειδή ήταν πρωθυπουργός ο Καραμανλής. Αλλά επειδή δεν ήταν ο Μητσοτάκης.
*******
Και έπεται συνέχεια. Της ιλαροτραγωδίας με τα εμβόλια.
Που πιθανότατα θα εξελιχθεί σε ένα σίριαλ θρίλερ, το οποίο θα παίζει καθ’ όλη τη διάρκεια του σωτηρίου έτους 2021. Με πρωταγωνιστή τον... «γενικό πληθυσμό», όπως αποκαλεί ο εμβολιασμένος «ειδικός πληθυσμός» (η φυλή των πολιτειακών παραγόντων) την ανεμβολίαστη πλέμπα, τουτέστιν όλους εμάς: να περιμένουμε από μήνα σε μήνα το εμβόλιο με το... φανελάκι (να πάρουμε τη ζωή που μας κλέψατε πίσω περιμένουμε, κ. Μητσοτάκη) και εμβόλιο να μην βλέπουμε...
Επί της πολιτικής ουσίας, όπως τα είπε ο Αλέξης Τσίπρας στο παρασκήνιο της εμβολιαστικής ιλαροτραγωδίας: «Οι δόσεις που έχουν εξασφαλιστεί μέχρι στιγμής δεν μπορούν να μας κάνουν αισιόδοξους ότι θα δημιουργηθεί μια ασπίδα προστασίας απέναντι στον ιό στην κοινότητα τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι, μέχρι το επόμενο φθινόπωρο, που οι κλιματολογικές συνθήκες ενδεχομένως να τον επανάφεραν. Συνεπώς, και το λέω για να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου, το όπλο αυτό το σημαντικό που μας προσφέρει η επιστήμη δεν είναι ικανό από μόνο του να μας προστατεύσει από ένα ενδεχόμενο τρίτο κύμα τους επόμενους μήνες»...
Στοιχηματίζω ότι σε ώτα μη ακουόντων «κρούει τον κώδωνα του κινδύνου» ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική κώφωση στην περιοχή της Δεξιάς είναι διαχρονική: ξεκινά απ’ την ΕΡΕ του Καραμανλή και φτάνει στη Ν.Δ. του Μητσοτάκη. Πόσο μάλλον του Κυριάκου Μητσοτάκη.
* Το 1796 ο Βρετανός παθολόγος Έντουαρντ Τζένερ (1749-1823) παρατήρησε ότι οι γυναίκες που άρμεγαν τις αγελάδες παρουσίαζαν φυσαλίδες στα χέρια τους (cowpox - δαμαλίτιδα) και δεν νοσούσαν από ευλογιά. Ο Τζένερ χρησιμοποίησε το υγρό από τις φυσαλίδες αυτές και εμβολίασε ένα οκτάχρονο αγόρι, τον Τζέιμς Φιπς. O Τζέιμς, όταν ήρθε σε επαφή με άτομα που έπασχαν από ευλογιά, δεν νόσησε. Το πρώτο εμβόλιο ήταν γεγονός...
(Από τη «Σύντομη Ιστορία των Εμβολίων» του παιδίατρου δρ Νίκου Περσιάνη)
