Στις 18 Αυγούστου ο Βασίλης Κικίλιας δήλωνε πως «επτακόσιες χιλιάδες δόσεις εμβολίου κατά του κορωνοϊού θα λάβει η Ελλάδα τον ερχόμενο Δεκέμβριο». Το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου ο υπουργός Υγείας ενημέρωσε τα κόμματα πως ο αριθμός της πρώτης παρτίδας εμβολίων θα ανέρχεται τελικά σε 250.000. Και τη Δευτέρα γνωστοποιήθηκε πως τελικά την επομένη των Χριστουγέννων θα φτάσουν στην Ελλάδα μόνο 9.750 εμβόλια. Στο μεσοδιάστημα αυτών των δηλώσεων και ανακοινώσεων η κυβέρνηση, τόσο διά του Βασίλη Κικίλια όσο και διά του Στέλιου Πέτσα, έλεγε ότι τα εμβολιαστικά κέντρα θα μπορούν να εμβολιάσουν κάτι παραπάνω από 2.100.000 πολίτες.
Οφείλουμε μεν να αναγνωρίσουμε τις «αναποδιές» στην παραγωγή εμβολίου και τις καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν. Ωστόσο το ερώτημα παραμένει: Γιατί προέτρεχαν τα κορυφαία κυβερνητικά στελέχη να πανηγυρίσουν για σχέδια που έμοιαζαν εξ αρχής αμφίβολα ή μη πραγματοποιήσιμα; Γιατί ο Βασίλης Κικίλιας, που γνωρίζει τις συμφωνίες εντός της Ε.Ε. για τον διαμοιρασμό των εμβολίων στα διαφορετικά κράτη - μέλη, αλλά και τις συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τις φαρμακευτικές εταιρείες, καλλιέργησε φρούδες ελπίδες στους πολίτες πως η «Ελευθερία» από την πανδημία είναι ζήτημα απλό;
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνευθούν οι λόγοι που οδήγησαν σε μια τέτοια «φούσκα», που θέτει τη ζωή των πολιτών σε κίνδυνο, ιδιαίτερα όταν είναι προφανές ότι ο εμβολιασμός του αναγκαίου αριθμού πολιτών -καλώς εχόντων των πραγμάτων- θα έχει ολοκληρωθεί το προσεχές φθινόπωρο και στο μεταξύ θα είναι απαραίτητη η αυστηρή τήρηση των μέτρων προστασίας. Δεν υπάρχει λογική αιτία δε που ένας υπουργός Υγείας και οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν έχουν καταστρώσει εναλλακτικά σχέδια για πιθανές καθυστερήσεις, παρά συμπεριφέρονται ως πλασιέ, κάνοντας εμπόριο ελπίδας με το εμβόλιο.
Δεν πρέπει όμως να μας παραξενεύει η ένδειξη απόλυτης ανικανότητας στη διαχείριση των θεμάτων της πανδημίας. Το Bloomberg, στη μηνιαία λίστα με τις χώρες που είναι καλύτερο να ζει κανείς σε καιρό πανδημίας, κατέταξε τη χώρα μας στον «πάτο» της παγκόσμιας κατάταξης, καθώς έρχεται 50ή ανάμεσα σε 53 χώρες (περνά μόνο την Αργεντινή, το Περού και το Μεξικό). Και όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που η χώρα μας έχει τους πιο σκληρούς κανόνες lockdown στον κόσμο, σύμφωνα με την ίδια έρευνα.
Αυτό που δείχνει ο συνδυασμός των δύο αυτών θέσεων στην παγκόσμια κατάταξη είναι πως η ελληνική κυβέρνηση έδρασε πολύ αργά, με ακραίο βαθμό, απουσία κάποιου επαρκούς σχεδίου διαχείρισης της πανδημίας. Έτσι, σε καιρό «καραντίνας», οι πολίτες της είναι φτωχοί, η οικονομία της Ελλάδας καταρρέει και, φυσικά, ο λαός της είναι δυστυχισμένος.
Μετά από όλα αυτά, δεν πρέπει να έχουμε την παραμικρή ελπίδα απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά η κοινωνία πρέπει να αυτοπροστατευτεί με υπομονή και αποφασιστικότητα. Με άλλα λόγια, να εμβολιαστεί ο λαός και έπειτα να διεκδικήσει δυναμικά την απαλλαγή του από την κυβέρνηση της φαυλότητας και της ανικανότητας.
