Ο Στάλιν είχε πει κάποτε πως ένας θάνατος είναι τραγωδία, σε αντίθεση με ένα εκατομμύριο θανάτους που είναι στατιστική... Οι δυτικές χώρες με την ιμπεριαλιστική τους πολιτική προκάλεσαν αμέτρητους θανάτους σε χώρες όπως το Αφγανιστάν, η Συρία και το Ιράκ, όμως η εικόνα ενός θανάτου που καταλήγει στον αποκεφαλισμό είναι αποτρόπαια: Ένα ματωμένο κεφάλι στα χέρια ενός 17χρονου εκτελεστή δεν μπορεί να συγκριθεί με όλες τις σφαίρες που «έφαγε» στη συνέχεια...
Η καθαρή σύγκριση μιας τραγωδίας με μια στατιστική αποβαίνει προς όφελος της πρώτης, γιατί η πρώτη αναρριπίζει τη φαντασία μας. Εδώ πραγματικά οι τζιχαντιστές «πέτυχαν» να διεγείρουν τα αντανακλαστικά της διεθνούς κοινής γνώμης. Κάπως έτσι είχε γίνει και με τους 21 Αιγύπτιους αιχμάλωτους των τζιχαντιστών που αποκεφαλίστηκαν πανηγυρικά το 2015 - μόνο που σε αυτή την περίπτωση δεν υπήρξε επαρκής «εικονογράφηση»...
Ο ξεσηκωμός της γαλλικής κοινής γνώμης ήταν επόμενος και οι κυβερνητικές αποφάσεις βρέθηκαν να συμπλέουν με αυτήν: Μεταξύ άλλων, με την ομιλία του Μακρόν στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, με το εξάμηνο κλείσιμο τζαμιού (που στη σελίδα του στο Facebook έκανε κάλεσμα μίσους κατά του καθηγητή Πατί), όπως επίσης και με το πρόγραμμα φωτισμού των κυβερνητικών κτηρίων με σκίτσα του περιοδικού "Charlie Hebdo", όπου απεικονιζόταν «αυτοπροσώπως» και ο Μωάμεθ. Εξάλλου γαλλικό δικαστήριο καταδίκασε τους γονείς, τον θείο και τη θεία μιας 17χρονης Βόσνιας μουσουλμάνας, που την κούρεψαν και την ξυλοκόπησαν επειδή διατηρούσε δεσμό με έναν Σέρβο χριστιανό, σε απέλαση και στέρηση του δικαιώματος εισόδου στο γαλλικό έδαφος για 5 χρόνια...
Φυσικά, ο Ερντογάν δεν έμεινε άπραγος σ’ αυτή την υπόθεση: Κυρίως εξαπέλυσε κατά του Μακρόν τα «γαλλικά» του, ήγουν εκφράσεις απαξιωτικές και υβριστικές και εν πάση περιπτώσει ασύμβατες με κάθε επίπεδο πολιτικής. Και τι δεν είπε, συνεχίζοντας την εκστρατεία του εδώ και καιρό: Μίλησε για ανάγκη ψυχιατρικής παρακολούθησης του Γάλλου πολιτικού, για το έλλειμμα ψυχικής υγείας που αυτός παρουσιάζει.
Αξίζει να κρατήσουμε δύο περιστατικά από όλο αυτό το επεισόδιο: Πρώτον, την έλλειψη συμβατότητας ανάμεσα στο μουσουλμανικό και στο δυτικό ήθος, την απευθείας άρνηση του ελευθεριακού πνεύματος της Γαλλίας. Δεύτερον, τα «γαλλικά» του Ερντογάν, που εισάγουν ένα νέο ήθος στη διεθνή πολιτική σκηνή...
