Με την παράδοση της πλειοψηφίας του Δημοσίου στις αγορές και τα ιδιωτικά συμφέροντα γράφεται το νέο κεφάλαιο του υποτιθέμενου success story της ΔΕΗ, που... σώθηκε από την κυβέρνηση Ν.Δ. και τη διοίκηση των εκλεκτών της μέσω των συνεχών ανατιμήσεων από το 2019 έως και σήμερα, περίεργων συμπεριφορών στις χονδρεμπορικές αγορές ηλεκτρισμού και της δημιουργίας νέας στρατιάς ημέτερων χρυσοπληρωμένων στελεχών.
Η αντιπαράθεση στη Βουλή την εβδομάδα που πέρασε για το επίμαχο θέμα της αιφνιδιαστικής απόφασης αύξησης κεφαλαίου στη ΔΕΗ με περιορισμό του Δημοσίου από το 51% σήμερα σε 34% κατέδειξε τη μεθόδευση που προωθείται με την επανάληψη των γνωστών ακόμη και προεκλογικά επιχειρημάτων και την κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων εμμονών και της ικανοποίησης ιδιωτικών συμφερόντων.
Όμως, αυτό που είναι όχι μόνο προκλητικό, αλλά και επικίνδυνο, είναι το ότι διοίκηση και κυβέρνηση καρπώνονται ως επιτυχία την κοινωνική αναλγησία και την αντιαναπτυξιακή πολιτική που έχουν εδραιώσει στη ΔΕΗ.
Τα συστατικά της... επιτυχίας
Η πλήρης εγκατάλειψη της κοινωνικής πολιτικής της ΔΕΗ και η επικέντρωσή της αποκλειστικά στα κέρδη ξεκίνησε από τις υπέρογκες αυξήσεις άνω του 20% του Σεπτεμβρίου του 2019, συνεχίστηκε το 2020 εν μέσω πανδημίας, όταν η ΔΕΗ με μέση χονδρική τιμή 42 ευρώ ανά μεγαβατώρα πωλούσε με 105 ευρώ (υπερκέρδη), και ολοκληρώνεται (;) από τον Μάιο του 2021 έως σήμερα με την επιβολή στη λιανική, αρχικώς, ρήτρας CO2 και πλέον, όπως και όλοι οι ιδιώτες πάροχοι, ρήτρας αναπροσαρμογής χρεώσεων, για να μετακυλίσει τις επισφάλειες - αυξήσεις της χονδρικής στους καταναλωτές.
Συγχρόνως ο λειτουργικός εκσυγχρονισμός που επικαλούνται με την υποτιθέμενη νέα οργάνωση έχει μετατρέψει τη ΔΕΗ σε μεξικανικό στρατό, δηλαδή με περισσότερους αξιωματικούς απ' ό,τι στρατιώτες: οι Γενικές Διευθύνσεις έγιναν 14 από 7, οι Διευθύνσεις 90 από 30, ο αριθμός βοηθών διευθυντών και λοιπών στελεχών σίγουρα έχει υπερδιπλασιαστεί. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στον προσφάτως ιδιωτικοποιημένο ΔΕΔΔΗΕ.
Τα λειτουργικά έξοδα της διοίκησης έχουν εκτιναχθεί και αυξάνονται διαρκώς: μόνο μεταξύ πρώτου εξαμήνου 2021 σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του 2020 έχουν αυξηθεί πάνω από 42 εκατ., προκειμένου οι διοικούντες να ανταποκριθούν στην υπερπολυτελή διοικητική διάρθρωση, τον υπερδεκαπλασιασμό των δαπανών διαφήμισης, την πληθώρα συμβούλων, τις ιλιγγιώδεις αποδοχές των στελεχών και άλλες αδρές παροχές.
Είναι επίσης αξιοσημείωτο το ότι σε συνθήκες αφθονίας κεφαλαίων το επιτόκιο με το οποίο έκλεισαν τα πρόσφατα ομολογιακά δάνεια της ΔΕΗ ήταν στο 3,75%, όταν άλλοι ενεργειακοί όμιλοι πέτυχαν επιτόκια κάτω του 2%. Η δε τιτλοποίηση μέρους των οφειλών πελατών κάτω από 60 ημέρες έγινε με επιτόκιο μεγαλύτερο του 3% όταν η προηγούμενη διοίκηση είχε συμφωνήσει άτυπα με τον ίδιο οίκο επιτόκιο 1,6%.
Συνέχεια με απώλεια της πλειοψηφίας του Δημοσίου
Κατόπιν αυτών, διοίκηση και κυβέρνηση γράφουν την επόμενη σελίδα συνδέοντας, μάλιστα, πλέον την ανάγκη για επιχειρηματική ευελιξία με την απώλεια της πλειοψηφίας του Δημοσίου, παραπλανώντας την κοινή γνώμη. Πόθεν προκύπτει ανάγκη να χάσει το Δημόσιο την πλειοψηφία στην ΔΕΗ για να καταστεί περισσότερο ευέλικτη;
Η ιστορία της ΔΕΗ ως κρατικού μονοπωλίου, αλλά με ειδικές νομοθετικές προβλέψεις για επιχειρηματική ευελιξία, είναι ενδεικτική των δυνατοτήτων της στα πάνω από 70 χρόνια που έχει στο ενεργητικό της, έχοντας ολοκληρώσει εδώ και δεκαετίες τον πλήρη εξηλεκτρισμό της χώρας, έχοντας κάνει τεράστιες επενδύσεις, αξιοποιώντας εθνικούς πόρους κ.ά., με το Δημόσιο πλειοψηφικό μέτοχο.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της γαλλικής EDF, στην οποία το κράτος κατέχει το 83,77% και αποτελεί μία από τις ισχυρότερες ηλεκτρικές εταιρείες παγκοσμίως.
Όσο για την επέκταση στο εξωτερικό, προφανώς η παρούσα διοίκηση δεν ανακάλυψε τον τροχό, καθώς και κατά την προηγούμενη διοίκηση και διακυβέρνηση έγινε και δρομολογήθηκε σειρά σημαντικών σχετικών κινήσεων, ενώ τα περί ενεργειακής ανεξαρτησίας μέσω επενδύσεων σε ΑΠΕ στα Βαλκάνια επίσης έχουν βασικό στόχο τη δημιουργία εντυπώσεων.
Αναφορικά με τη διατήρηση του ελέγχου από το Δημόσιο δεν υπάρχει καμία διασφάλιση δεδομένου του πώς λειτουργούν αγορές και επενδυτές. Το Δημόσιο θα διορίζει όσο υπάρχει διασπορά μετοχών τη διοίκηση μέσω υπερταμείου, ωστόσο προοδευτικά η βούληση των μετόχων θα βαραίνει όλο και περισσότερο στη λήψη αποφάσεων από τη διοίκηση. Και βεβαίως τα συμφέροντα των μετόχων - επενδυτών δεν βρίσκονται στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής και την στήριξη της οικονομίας και της παραγωγικής βάσης που δεν αποφέρουν κερδοφορία.
Η περίπτωση της Εθνικής Τράπεζας, που δεν διαφέρει σε τίποτε από τις άλλες συστημικές τράπεζες, είναι χαρακτηριστική, ενώ και οι πρόσφατες κυβερνητικές αλχημείες για την εκχώρηση του δημοσίου ελέγχου στο μάνατζμεντ των ΕΛ.ΠΕ. είναι επίσης γνωστό πού οδηγούν...
Στο μεταξύ η έρευνα που ξεκίνησε η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς και η παρέμβαση της Οικονομικής Εισαγγελίας που έγινε την περασμένη εβδομάδα, λόγω της περίεργης πορείας στην τιμή της μετοχής της ΔΕΗ, προ και μετά της ανακοίνωσης της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, εγείρει ερωτήματα για το πόσο ψηλά πηγαίνουν τυχόν ευθύνες.
Επιπλέον δεν έχει γίνει καμία αναφορά από διοίκηση - κυβέρνηση για το 3,93% του μετοχικού κεφαλαίου που ανήκει στον e-ΕΦΚΑ (ΤΑΥΤΕΚΩ / ΤΕΑΠΑΠ - ΔΕΗ) και τον ρόλο που θα μπορούσε να διαδραματίσει ούτε και για το ότι ο μεγαλύτερος μετά το Δημόσιο μέτοχος της ΔΕΗ, το βρετανικό fund Silchester, που επί προηγούμενης διοίκησης κατείχε 15%, έχει σχεδόν αποχωρήσει (1% μέχρι πριν από λίγους μήνες).
