Υπάρχουν κάποια πλάσματα που δολοφονούνται λίγες ώρες μόνο μετά τη γέννησή τους. Υπάρχουν πλάσματα που δολοφονούνται πριν προλάβουν να δουν τη μητέρα τους. Υπάρχουν πλάσματα που δολοφονούνται επειδή ο άνθρωπος τα θεωρεί άχρηστα. Υπάρχουν πλάσματα που δολοφονούνται κατά χιλιάδες κάθε μέρα μόνο και μόνο επειδή είχαν την ατυχία να γεννηθούν αρσενικά. Όχι ότι τα θηλυκά έχουν καλύτερη τύχη, καθώς αυτά θα ζήσουν το πολύ δύο χρόνια μια μαρτυρική ζωή, μέσα σε ένα συρμάτινο κλουβί, για να γεννάνε ασταμάτητα τα αυγά που χρειάζεται μια βιομηχανία γεμάτη ένοχα μυστικά.
Η μεγάλη σφαγή των αρσενικών νεοσσών
Η θανάτωση των αρσενικών νεοσσών σε εκκολαπτήρια -ένα υποπροϊόν της βιομηχανίας αυγών- γίνεται συνήθως μέσα στην πρώτη μέρα της ζωής τους, μετά τον λεγόμενο «διαχωρισμό φύλου». Κάθε χρόνο στα εκκολαπτήρια όλου του πλανήτη σκοτώνονται περίπου 1 δισεκατομμύριο αρσενικά κοτόπουλα μίας ημέρας επειδή οι παραγωγοί δεν βρίσκουν την εκτροφή τους οικονομικά αποδοτική. Οι αρσενικοί νεοσσοί δεν μπορούν να γεννήσουν αυγά και, ως εκ τούτου, η βιομηχανία θεωρεί αυτά τα κοτοπουλάκια άχρηστα. Οι αρσενικοί νεοσσοί που εκτρέφονται σε εκκολαπτήρια και βιολογικές φάρμες δεν είναι κατάλληλοι ούτε για την παραγωγή κρέατος, καθώς αυτοί οι νεοσσοί δεν θα αναπτυχθούν για να παράγουν τεράστια πόδια και μυς στο στήθος. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τη θανάτωση αυτών των πτηνών είναι εξαιρετικά σκληρές και περιλαμβάνουν ασφυξία με τη χορήγηση διοξειδίου του άνθρακα και διαμελισμό/πολτοποίηση, με τους νεοσσούς να τοποθετούνται σε μύλο όπου αλέθονται ζωντανοί. Στη συνέχεια, τα πολτοποιημένα πτηνά είτε θάβονται είτε πωλούνται σε εταιρείες που παρασκευάζουν ζωοτροφές για κατοικίδια ζώα, όπως σκύλους και γάτες.
Το δράμα των θηλυκών
Οι κότες αυγοπαραγωγής είναι από τα πλέον κακοποιημένα πλάσματα του πλανήτη, καθώς η σύντομη και βασανιστική ζωή τους ουδεμία σχέση έχει με τις ειδυλλιακές εικόνες που οι βιομηχανία παρουσιάζει στο καταναλωτικό κοινό. Οι κότες αυτές θα περάσουν όλη τους τη ζωή στριμωγμένες σε ένα μικρό κλουβί και δεν θα δουν ποτέ το φως της μέρας. Μέσα σ’ αυτό το μικροσκοπικό συρμάτινο κλουβί οι κότες για δύο χρόνια θα τρώνε, θα πίνουν, θα ουρούν, θα αφοδεύουν και θα κοιμούνται ασφυκτικά η μία δίπλα στην άλλη. Οι κότες αυτές ποτέ δεν θα ανοίξουν τα φτερά τους, δεν θα κουρνιάσουν, δεν θα αναζητήσουν τροφή και δεν θα έχουν την παραμικρή φυσική δραστηριότητα. Οι κότες αυτές δεν θα αναπνεύσουν ποτέ καθαρό αέρα ούτε θα νιώσουν το φως του ήλιου μέχρι τη μέρα που θα πάψουν να γεννούν αυγά και θα οδηγηθούν στο σφαγείο. Επειδή ο ασφυκτικός εγκλεισμός στα συρμάτινα κλουβιά λειτουργεί ως στρεσογόνος παράγοντας και οι κότες αναπτύσσουν επιθετικές τάσεις, οι εργάτες των αυγοπαραγωγικών μονάδων φροντίζουν να κόβουν με ψαλίδι και σχεδόν χωρίς αναισθησία το μισό ράμφος των πτηνών, ώστε να μην τραυματίζει το ένα το άλλο και υπάρχει η σχετική απώλεια ζωικού κεφαλαίου. Ακόμα και με ακρωτηριασμένο ράμφος, οι κότες που εγκλωβίζονται σε συνωστισμένες, ανθυγιεινές συνθήκες βιώνουν συνεχές στρες, που αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Αυτό δημιουργεί ένα περιβάλλον ιδανικό για την ταχεία μετάδοση μολυσματικών ασθενειών, που αποτελούν και το μεγαλύτερο πρόβλημα της σύγχρονης αυγοβιομηχανίας. Μιας βιομηχανίας που, παρά τις «απώλειες», παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια εκρηκτική αύξηση, καθώς η παγκόσμια παραγωγή αυγών κοτόπουλου αναμένεται να φτάσει τους 138 εκατομμύρια τόνους έως το 2030, από τους 116 εκατομμύρια τόνους που παρήχθησαν το 2020 και, σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, ήταν αξίας 103 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Τα ένοχα μυστικά μιας ομελέτας
Πίσω από τη γρήγορη, εύκολη και σχετικά οικονομική ομελέτα κρύβονται πολλά ένοχα μυστικά, τα οποία η βιομηχανία αυγών συνειδητά αποκρύπτει από τους καταναλωτές και πελάτες της, που στη συντριπτική τους πλειονότητα αγνοούν τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν και πεθαίνουν οι κότες αυγοπαραγωγής. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι για να φτάσουν στο πιάτο τους τα αυγά αυτά, κάποια ζώα πέρασαν τη σύντομη ζωή τους στοιβαγμένα σε συρμάτινα κλουβιά που τους προκαλούν επώδυνους και συχνά μολυσματικούς τραυματισμούς στα πόδια. Λόγω του ότι τα κλουβιά τοποθετούνται το ένα πάνω στο άλλο, οι κότες που ζουν στα χαμηλότερα επίπεδα δέχονται πάνω τους για πολλές ώρες της μέρας τα ούρα και τα περιττώματα όσων πτηνών βρίσκονται από πάνω τους, με αποτέλεσμα η αμμωνία που απελευθερώνεται από τα απόβλητα αυτά σταδιακά να τους καίει τα μάτια και την αναπνευστική οδό και να τα τυφλώνει. Παράλληλα, οι κοινές ασθένειες από τις οποίες πολύ συχνά προσβάλλονται οι κότες αυγοπαραγωγής λόγω του συνωστισμού είναι σαλμονέλα, λοιμώδης κόρυζα, γρίπη των πτηνών και λοιμώδης βρογχίτιδα. Πολλές φορές οι κότες που πεθαίνουν λόγω των ασθενειών στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες αφήνονται να σαπίσουν δίπλα στις ακόμα ζωντανές.
Μια κότα σε εργοστασιακή φάρμα γεννά αυγά με αφύσικο ρυθμό. Για να αυξηθεί η παραγωγή αυγών, οι κότες συχνά εκτίθενται σε 16 ώρες τεχνητού φωτός κι άλλοτε υποχρεώνονται σε λίπανση -ή αναγκαστική ασιτία- για έως και δύο εβδομάδες. Αυτό επαναφέρει με αφύσικα γοργούς ρυθμούς τους κύκλους ωοτοκίας τους και αυξάνει τελικά την παραγωγή αυγών. Αυτός ο αφύσικος ρυθμός παραγωγής προκαλεί, όπως είναι φυσικό, παθήσεις, όπως οστεοπόρωση από μείωση του ασβεστίου, χωλότητα, παράλυση και σύνδρομο λιπώδους ήπατος. Όσες κότες καταφέρνουν να επιζήσουν υπό αυτές τις άθλιες συνθήκες σφάζονται έπειτα από 18 μήνες ζωής, όταν η παραγωγή αυγών τους μειώνεται και τις καθιστά άχρηστες.
Δικαίωμα και υποχρέωση να γνωρίζουμε
Ως καταναλωτές έχουμε το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να γνωρίζουμε την αλήθεια για τον τρόπο παραγωγής των τροφίμων μας. Ένας τρόπος παραγωγής που απέχει από τις εικόνες των διαφημίσεων, όπου υγιέστατα και πεντακάθαρα πτηνά με γυαλιστερά φτερά απολαμβάνουν ελεύθερα τον ήλιο και τον καθαρό αέρα σε ένα ειδυλλιακό και καταπράσινο περιβάλλον. Οι καταναλωτές καλό είναι να γνωρίζουν ότι η φυσική διάρκεια ζωής μιας κότας είναι περίπου 8 έως 10 χρόνια. Μια κότα ελεύθερη στο φυσικό περιβάλλον γεννά περίπου 20 αυγά τον χρόνο. Οι κότες σε εμπορικές εγκαταστάσεις παράγουν τώρα πάνω από 300.
