Αυτό το κύμα θερμότητας δεν πρέπει να ονομαστεί «Κλέων», αλλά «Κλαίων» - έτσι όπως ο θρήνος τού ταιριάζει... Υπάρχουν τόσα πολλά επεισόδια ώστε να αισθανόμαστε μια επικίνδυνη «πλησμονή», καθώς στεκόμαστε αδύναμοι να παρέμβουμε μπροστά στα ιστορικά, πολιτικά, εθνικά και άλλα γεγονότα του Ιουλίου. Δεν έχει πού να πρωτοαναφερθεί κανείς, ξεκινώντας από τους πνιγμούς που σαν θύελλα έχουν πληγώσει τη χώρα μας. Ακόμη όμως δεν μπορεί να μην αναφερθεί στο επεισόδιο της 17.7.23, όταν μέλη των ΜΑΤ μπήκαν στο πάρκο Δρακόπουλου στα Άνω Πατήσια. Οι κάτοικοι τους ζήτησαν να επιδείξουν άδειες, όμως τόσο ο εργολάβος όσο και η αστυνομία αρνήθηκαν και πραγματοποίησαν προσαγωγές κατοίκων που αντιστέκονται επί μήνες στην ανάπλαση ή, αν θέλετε, στον «εκπολιτισμό» του πάρκου. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν λαμαρίνες και τσιμεντόλιθοι, άρχισε η περίφραξη του χώρου, η δε διοίκηση του δήμου αρνήθηκε για άλλη μια φορά να δώσει εξηγήσεις για το τι πρόκειται να επακολουθήσει, υπενθυμίζοντας το «επιτυχημένο» πείραμα της οδού Πανεπιστημίου...
Αίσθηση, εξάλλου, προκαλεί η αποφασιστικότητα Περιφέρειας και δήμου να αποκλείσει το κοινό από την πρόσβαση στους μεγάλους χώρους πρασίνου, με το σκεπτικό ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά τους. Χώροι όπως το Πεδίον του Άρεως θεωρούνται επικίνδυνοι (!) να δώσουν καταφύγιο σε ανθρώπους που χρήζουν ελαφράς περίθαλψης - ενώ τα νοσοκομεία φέρονται ως απρόσφορα να δεχθούν ηλικιωμένους λόγω ανυπαρξίας κλιματιστικών συσκευών. Πολύ σωστά, σχετική πρωτοβουλία πολιτών καταλόγιζε επικίνδυνη αδιαφορία στους επικεφαλής της Περιφέρειας, υπενθυμίζοντας περιπτώσεις όπως της Νέας Υόρκης, όπου σε μια τέτοια κατάσταση ο αποκλεισμός των πολιτών από το τεράστιο πάρκο (32.000 στρεμμάτων !) είναι αδιανόητος.
Και εκεί που φαντασιώναμε περιορισμό της μιζέριας μας στα γνωστά συμβάντα, νά ’σου και οι πυρκαγιές, αμείλικτες όπως πάντα, να προσβάλλουν την Αττική από άκρου εις άκρον. Οι πυρκαγιές στη Σαρωνίδα, στα Καλύβια, στην Ανάβυσσο είναι οπωσδήποτε θλιβερές, όμως η πυρκαγιά στα Δερβενοχώρια είναι θλιβερότατη. Δερβένι σημαίνει πέρασμα, το δε πέρασμα προς τον αθηναϊκό χώρο ήταν τα παλιά χρόνια χερσαίο. Τα Δερβενοχώρια ήταν υπέροχα για εκδρομείς που περνούσαν από τη Μονή Κλειστών και το Κάστρο της Φυλής. Το δε μνημείο της Πύλης (χωριού των Δερβενοχωρίων) προς τιμήν των αγωνισθέντων κατά των φασιστών το 1943 είναι από τα καλύτερα του είδους.
