Δεν θα είναι μόνοι τους τη Δευτέρα (10.10.22) στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης οι τρεις αντιστασιακοί και μέλη του ΣΦΕΑ 1967-1974 Αλέκος Γρίμπας, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης και Σπύρος Σακέτας, που διώκονται από τους απογόνους του κατοχικού φρούραρχου Αθανασίου Χρυσοχόου για «προσβολή μνήμης νεκρού», επειδή τόλμησαν και μίλησαν για τον ρόλο του κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Μάλιστα, οι απόγονοι του «στρατηγού» δεν επιζητούν μόνο το «ξέπλυμα» του ονόματος του προγόνου τους, μέσα από δικαστικές προσφυγές και όχι μόνο, αλλά και περί τις 600.000 ευρώ από τους διωκόμενους, και μάλιστα επ’ απειλή προσωπικής κράτησης...
Τη Δευτέρα η δίκη των τριών μελών του ΣΦΕΑ
Αν και δεν είναι βέβαιο ότι θα συζητηθεί τελικά η αγωγή των απογόνων Χρυσοχόου κατά των τριών, σίγουρα έξω από τα δικαστήρια θα βρίσκεται πλήθος κόσμου για να φωνάξει πως «η Ιστορία δεν διαγράφεται και δεν γράφεται στις δικαστικές αίθουσες» και να σταθεί στο πλευρό των διωκόμενων. Και χθες εξάλλου, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο ΣΦΕΑ 1967-1974 για να δηλώσει την απόλυτη στήριξή του στα τρία μέλη του, αλλά και να καταγγείλει την προσπάθεια διάφορων δεξιών και ακροδεξιών κύκλων να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη το αντιφασιστικό και αντιστασιακό παρελθόν της Θεσσαλονίκης, έδωσαν το «παρών» πολλοί και πολλές. Ανάμεσά τους οι βουλευτές Κατερίνα Νοτοπούλου (ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.) και Λεωνίδας Στολτίδης (ΚΚΕ), οι δημοτικοί σύμβουλοι Σωτήρης Ζαργιανόπουλος, Ρία Καλφακάκου και Έλλη Χρυσίδου, ο περιφερειακός σύμβουλος Μανώλης Λαμτζίδης, αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα όπως οι Χρίστος Ζαφείρης, Καίτη Τσαρουχά, Γιάννης Κατσαρός κ.ά.
Δεν θα είμαστε θεατές, αλλά πρωταγωνιστές
Από τον ΣΦΕΑ οι Ευάγγελος Γκιουγκής, Νίκος Μανιός και Σπύρος Χαλβατζής έκαναν σαφές ότι εάν η σημερινή οδός Αλμπέρτου Ναρ μετονομαστεί εκ νέου σε Αθανασίου Χρυσοχόου, είναι «μία καθαρά πολιτική απόφαση» που θα κληθεί να λάβει το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης, το οποίο και κάλεσαν να σταθεί στο ύψος της περίστασης και να μην κάνει τον Πόντιο Πιλάτο. Δήλωσαν με σαφήνεια την απόλυτη στήριξή τους στους Αλέκο Γρίμπα, Τριαντάφυλλο Μηταφίδη και Σπύρο Σακέτα, ενώ σημείωσαν ότι «οι απόγονοι του Χρυσοχόου δεν κληρονόμησαν και την κατοχική του δράση ούτε τα ανομήματά του, αλλά δεν μπορεί να είναι και τιμητές της ΕΑΜικής αντίστασης». Ωστόσο, σε άλλο σημείο σχολίασαν ότι η συμπεριφορά τους αναφορικά με την όλη υπόθεση και κυρίως με την αγωγή σε βάρος των τριών αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα και την υπέρογκη χρηματική αποζημίωση που ζητούν υποδηλώνει ότι «είσαι ένας κανονικός γόνος της οικογένειας Χρυσοχόου». Τους κάλεσαν, τέλος, να αποσύρουν τις αγωγές που έχουν καταθέσει «για να σώσουν την τιμή τους». «Θα υπερασπιστούμε το δίκιο των συντρόφων μας μέχρι τέλους και, όλοι μαζί, δεν θα είμαστε απλώς θεατές της υπόθεσης, θα είμαστε οι πρωταγωνιστές» τόνισαν.
«Καμία αντίσταση», το δόγμα Χρυσοχόου για τους ναζί κατακτητές
Όλοι τους είπαν το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν πρέπει στη Θεσσαλονίκη να τιμά στους δρόμους της έναν κατοχικό φρούραρχο, που ήταν ex officio συνεργάτης των Γερμανών κατακτητών. «Θα μπορούσε να είχε φύγει με άλλους αξιωματικούς στη Μέση Ανατολή, να βγει στο βουνό να πολεμήσει όπως έκαναν άλλοι στρατιωτικοί, αλλά δεν το έκανε. Είναι δεδομένο ότι βρισκόταν εκτός εθνικής στάσης» επισήμαναν χαρακτηριστικά για τον Αθ. Χρυσοχόου. Εξάλλου το «δόγμα» του κατοχικού φρούραρχου ήταν «καμία αντίσταση στους κατακτητές» και αυτό γίνεται εμφανές και από μια επιστολή του που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Μέσα σε αυτήν, αφού αναπτύσσει τις απόψεις του για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η βουλγαρική προπαγάνδα στη Μακεδονία, αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο ότι πρέπει να τηρηθεί «η απολύτως νομοταγής στάσις έναντι των στρατών κατοχής», διότι -όπως ισχυρίζεται- αυτό υπηρετούσε εθνικό συμφέρον...
«Χρειάζεται η επίδρασης ημών προς τας ανθελληνικάς προπαγάνδας ουχί μόνον να μη θίγη τα πολεμικά συμφέροντα τούτων, αλλά και ει δυνατόν να τα ικανοποιή εφόσον οι άλλοι εκμεταλλεύονται το στοιχείον τούτο. Εάν οι Βούλγαροι προπαγανδισταί π.χ. κατορθώσωσιν να συγκεντρώσωσι 1.000 ζεύγη μαλλίνων καλτσών υπέρ του γερμανικού στρατού, είναι λίαν ευχερές να συγκεντρωθώσι προς αντίδρασιν 1.500 υπό του ελληνικού πληθυσμού». Οι απόψεις του Αθ. Χρυσοχόου υιοθετήθηκαν πλήρως από τη δωσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου...
Η Ιφιγένεια Καμτσίδου (συνταγματολόγος, καθηγήτρια ΑΠΘ) και ο Βασίλης Τσιγαρίδας (διδάκτωρ Νομικής και μέλος Δ.Σ. ΔΣΘ) στάθηκαν ιδιαίτερα στο δικαστικό κομμάτι της υπόθεσης, ενώ επισήμαναν ακόμη μια φορά ότι το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης υπερέβη τα όρια του ακυρωτικού ελέγχου στην απόφασή του για την ακύρωση της μετονομασίας της οδού Αθ. Χρυσοχόου σε Αλμπέρτο Ναρ. Σε άλλο σημείο επισήμαναν τον κίνδυνο μέσα από τέτοιες αποφάσεις να διολισθήσουμε από το «κράτος δικαίου» στο «κράτος δικαστών», ενώ αναφέρθηκαν και στην προσφυγή στο ΣτΕ. Το μόνο βέβαιο είναι ότι και στο νομικό κομμάτι ο δρόμος θα είναι μακρύς...
Ωμή πρόκληση
Τέλος, το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ) με μια μακροσκελή δήλωση χαρακτηρίζει «ωμή πρόκληση απέναντι στην Ιστορία της Ελλάδας και το δημοκρατικό μας πολίτευμα το γεγονός ότι 78 χρόνια μετά την απελευθέρωση της χώρας μας από τον φασιστικό Άξονα ενάγονται δημοκράτες επειδή τόλμησαν να πουν το αυτονόητο και να υπερασπιστούν την ιστορική μνήμη της πατρίδας μας απέναντι στο εν εξελίξει εγχείρημα αναθεώρησης και παραχάραξης της Ιστορίας της Κατοχής». Το ΕΣΔΟΓΕ ασκεί σκληρή κριτική στη «γνωμοδότηση» Χεκίμογλου για το θέμα της μετονομασίας της οδού Αθ. Χρυσοχόου σε Αλμπέρτο Ναρ, πάνω στην οποία βασίστηκε η γνωμοδότηση της Ε’ Δημοτικής Κοινότητας σε μια «συνεδρίαση παρωδία» και τονίζει πως «όσοι υπηρέτησαν το παράνομο, αντισυνταγματικό και δωσιλογικό καθεστώς και ιδίως όσοι κατείχαν ανώτατα αξιώματα είναι υπόλογοι για τα δεινά του λαού μας και σε καμία περίπτωση δεν νομιμοποιούνται να επικαλούνται το εθνικό συμφέρον».
