Μια σιωπηλή παρέμβαση μπορεί να είναι πιο δυνατή ακόμα και από πολλές φωνές μαζί. Και η αλληλεγγύη μπορεί να ισοπεδώσει τον φόβο και την επιχείρηση τρομοκράτησης. Οι μαθητές πρέπει να είναι στα θρανία, όχι στα αστυνομικά τμήματα. Οι μαθητές πρέπει να είναι ελεύθεροι να διεκδικούν αυτά που τους στερούν
Είναι Σάββατο 28 Μαρτίου. 12 η ώρα το πρωί. Όποιος διασχίζει εκείνη την ώρα την κεντρική πλατεία της Νέας Σμύρνης βλέπει μαθητές να κάθονται πάνω σε θρανία. Όμως τα χέρια τους είναι δεμένα με χειροπέδες. Κάθονται για ώρα εκεί, ακίνητοι. Και μοιράζουν στους περαστικούς ένα σχολικό πρόγραμμα. Αλλά στη θέση των σχολικών και φροντιστηριακών μαθημάτων αναγράφεται η λέξη ΓΑΔΑ. Εκεί που κρατούνταν επί μέρες ένας συμμαθητής τους και πολλοί ακόμα ανήλικοι μαθητές που έτυχε να βρεθούν στο στόχαστρο της αστυνομίας. Κάθονται για να δείξουν έμπρακτα την προσπάθεια τρομοκράτησης των μαθητών από την κυβέρνηση. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο τους. Και ζητούν να απαλλαγούν από τις κατηγορίες οι αδίκως συλληφθέντες.
Ας πάμε όμως μερικές ημέρες πίσω. Την Τρίτη 9 Μαρτίου, μετά τη μεγαλειώδη πορεία που πραγματοποιήθηκε στη γειτονιά της Νέας Σμύρνης, τα μέλη της ομάδας Δράση έπιασαν έναν συμμαθητή τους, ο οποίος δεν συμμετείχε καν στη διαδήλωση. Τον συνέλαβαν την ώρα που γυρνούσε σπίτι του, από έναν φίλο του. Παρ' όλο που δεν βρήκαν κάτι ενοχοποιητικό εις βάρος του, τον μετέφεραν στη ΓΑΔΑ, με έξι ακόμη μαθητές από διάφορα σχολεία της Νέας Σμύρνης. Εκεί ο ανήλικος παρέμεινε για τρία βράδια. Του φόρτωσαν πλημμελήματα και κακουργήματα, μεταξύ των οποίων ήταν η «απόπειρα πρόκλησης σωματικής βλάβης» και η «κατασκευή εκρηκτικών υλών». Ο ανήλικος πέρασε από ανακριτή και, φυσικά, αφέθηκε ελεύθερος. Ωστόσο ο φάκελός του δεν έκλεισε. Θα οριστεί δικάσιμος το επόμενο διάστημα.
«Δεν μπορούσαμε να μην κάνουμε τίποτα με αυτό που συνέβη στον μαθητή μας", λέει στην «Α» ο Πέτρος Μούγιος, ο οποίος είναι εδώ και 15 χρόνια εκπαιδευτικός, υποδιευθυντής 7ου ΓΕΛ Νέας Σμύρνης και συντονιστής της Ομάδας Τέχνης και Εθελοντισμού, η οποία ήταν πίσω από αυτή την πράξη αλληλεγγύης. «Θέλαμε να κάνουμε κάτι που θα τραβήξει τα βλέμματα, που θα έχει έναν συμβολισμό. Γιατί τον μαθητή μας τον συλλάβανε και τον κρατούσαν δεμένο σε ένα πεζούλι. Δημιουργήσαμε προβληματισμό και αφήσαμε τον κάθε περαστικό να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα» επισημαίνει ο ίδιος.
Μια ομάδα που προσφέρει χαμόγελα
Όπως περιγράφει, η ομάδα αυτή έχει δημιουργηθεί εδώ και πέντε χρόνια από την αγάπη του για το σινεμά και την επιθυμία να κάνει με τους μαθητές του δράσεις εκτός σχολικού προγράμματος. Και μέσα από αυτές να καταφέρουν να αναπτύξουν αρχές όπως η αλληλοβοήθεια και η αλληλεγγύη προς τον συνάνθρωπο. Στις αποσκευές της έχει πολλές δράσεις αλληλεγγύης και δημιουργεί και ταινίες μικρού μήκους. Αναπαράγει μια τέχνη που μπορεί να ενθαρρύνει τις πράξεις αλληλεγγύης, όπως κάνουν και οι ίδιοι άλλωστε.
«Αυτό που πάντα έλειπε από το σχολείο ήταν οι τέχνες - που τώρα εξοβελίζονται εντελώς. Και οι δράσεις εκείνες που θα φέρουν τα παιδιά σε επαφή με την κοινωνία, τη γειτονιά, την πόλη τους. Η ενασχόληση των μαθητών με όλα αυτά τα θέματα που κάνουμε τους έχει προσφέρει πολλά. Τους έχει ωριμάσει, τους κάνει ενεργούς πολίτες από τα 17 τους. Επηρεάζουν ανθρώπους μέσα από τις δράσεις τους, τους κάνουν να χαμογελούν. Αυτό είναι το ζητούμενο. Να προσφέρουν ένα χαμόγελο σε έναν συνάνθρωπό τους» λέει ο Π. Μούγιος.
Αν κάνει κανείς μια απλή αναζήτηση στην ιστοσελίδα της ομάδας homo ludens, θα δει τι σημαίνει αλληλεγγύη. Οι μαθητές έχουν επισκεφθεί δομές προσφύγων, οίκους ηλικιωμένων, το νοσοκομείο Παίδων και έχουν σκορπίσει ζεστασιά και αγάπη. Τα σχέδιά τους από εδώ και στο εξής... είναι πολλά. Η θέλησή τους ακόμα περισσότερη. Κι εμείς σίγουρα θα τους συναντήσουμε ξανά. Σε κάποια γειτονιά ή σε κάποια πλατεία.
Στο ημερήσιο σχολικό πρόγραμμα οι μαθητές έχουν εντάξει και τις επισκέψεις στη ΓΑΔΑ
