«Δεν υπάρχουν λόγια...» είναι οι πρώτες λέξεις που σου λένε γιατροί και νοσηλευτές όταν τους ζητάς να περιγράψουν την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης.
Οι εφημερίες ξεκινάνε συνήθως με μηδενική διαθεσιμότητα κλινών ΜΕΘ, ενώ απελπιστική είναι πλέον και η κατάσταση που επικρατεί στην λεγόμενες «κοβιντοκλινικές», όπου οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό σε πολλές περιπτώσεις δεν επιτρέπουν την επιμελή και αξιοπρεπή νοσηλεία των ασθενών. Έτσι γίνεται πιο εξοργιστική η κυβερνητική απόφαση να αφαιρεθεί νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό από τα δημόσια νοσοκομεία για να στελεχώσει τις δύο ιδιωτικές κλινικές που «επιτάχθηκαν».
Δύο μέρες διψούσε
Νοσηλεύτρια στο «Παπανικολάου» μας είπε ότι κάποια στιγμή ένας ηλικιωμένος άνδρας, τρόφιμος γηροκομείου, που νοσηλευόταν με κορωνοϊό σε κλινική Covid τη θερμοπαρακάλεσε να του πάει ένα ποτήρι νερό. Του πήγε δύο μικρά μπουκαλάκια και σχεδόν μονορούφι άδειασε το ένα και περίπου το μισό από το άλλο. «Έχω δυο μέρες που διψάω και ζητάω νερό, αλλά όλο με ξεχνάνε... Δεν μπορώ να παραπονεθώ επειδή βλέπω τα κορίτσια που όλο τρέχουν πάνω - κάτω. Τι να πρωτοκάνουν κι αυτές;» της είπε.
«Ζούμε στην κόλαση όλες αυτές τις ημέρες. Υπάρχουν ασθενείς που δεν σιτίζονται κανονικά, διότι δεν υπάρχει άτομο να τους ταΐσει και οι ίδιοι αδυνατούν να αυτοεξυπηρετηθούν» πρόσθεσε.
Επικίνδυνες για ασθενείς και προσωπικό
Την ίδια ώρα πνευμονολόγοι του ίδιου νοσοκομείου υποστηρίζουν ότι θα μπορούσαμε να αποφύγουμε πολλές διασωληνώσεις ασθενών, αν στους απλούς θαλάμους Covid-19 είχαμε τις σωστές συνθήκες νοσηλείας και την απαραίτητη υποδομή.
«Δεν είναι οι ΜΕΘ, που προβάλλονται με ιδιαίτερη έμφαση. Είναι οι κλινικές που νοσηλεύουν ασθενείς με κορωνοϊό. Εκεί είναι κρίσιμο να παρακολουθούνται στενά οι ασθενείς. Να υπάρχουν συσκευές μη επεμβατικού αερισμού και οξυγόνου υψηλής ροής. Θάλαμοι αρνητικής πίεσης. Ικανός αριθμός ιατρών και νοσηλευτών, ώστε να επεμβαίνουν εγκαίρως σε περίπτωση επιδείνωσης, αλλά και να ελαχιστοποιείται η πιθανότητα μετάδοσης του ιού και να μην φτάνουν στα όρια της εξάντλησης» αναφέρει ένας από αυτούς και προσθέτει:
«Η ουσιαστική προετοιμασία λοιπόν έπρεπε να έχει γίνει στον τομέα των κλινικών Covid. Ο τρόπος που λειτούργησαν και συνεχίζουν να λειτουργούν είναι επικίνδυνος και για τους ασθενείς και για το προσωπικό».
Καμιά μέριμνα για τους αδύναμους
Αντί της παραπάνω εικόνας, ένας νεφροπαθής που βρέθηκε θετικός στον κορωνοϊό και διακομίστηκε στο «Ιπποκράτειο» νοσοκομείο, το μόνο που έχει φορητές συσκευές για αιμοκάθαρση, περιγράφει ότι βρίσκονται σε έναν μικρό θάλαμο πέντε - έξι θετικοί νεφροπαθείς, χωρίς καμιά μέριμνα – έστω το τάισμα όσων ασθενών δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Το νοσηλευτικό και το άλλο βοηθητικό προσωπικό δεν επαρκεί για τέτοιες «πολυτέλειες».
Σε ό,τι αφορά την καθαριότητα και την υγιεινή, όπως υποστηρίζει, υπάρχει μόλις μια καθαρίστρια για δύο ορόφους και ώρες - ώρες είναι ανθρωπίνως αδύνατον να πλησιάσεις τις τουαλέτες.
Η «πρωινή βάρδια»...
Μια νοσηλεύτρια από το ΑΧΕΠΑ, δουλεύοντας τις οκτώ ώρες της πρωινής βάρδιας σε μέρα εφημερίας, όπως εξηγεί, με βάση τη σχετική εφαρμογή του κινητού της τηλεφώνου έκανε 16.564 βήματα σε 50 τ.μ.!
«Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τις προετοιμασίες (σ.σ.: για την καθιερωμένη νοσηλεία των ασθενών), ορμάει η γιατρός με έναν ασθενή σε καροτσάκι. ‘Έχει 60 κορεσμό, πού να τον βάλω;’. Τρέχουμε μαζί, τον βάζουμε στο πρώτο φορείο. Ξεκινάω, βάζω φλέβα, παίρνω αίματα, η γιατρός πασχίζει να ρυθμίσει το οξυγόνο, που δεν ανεβαίνει. ‘Θέλω βεντούρι! Βάλε Solu-Cortef, κάνε καρδιογράφημα, πονάει λέει το στήθος του’.
Τρέχω, παίρνω τα φάρμακα και μπαίνει νέο φορείο. ‘40 πυρετό και κορεσμό στο 80’. Παρατάω τα φάρμακα, τον βάζω στο οξυγόνο, τρέχω πίσω να κάνω τα φάρμακα. Ο νέος ασθενής, διεγερτικός απ' την υποξυγοναιμία, πετάει τη μάσκα και φωνάζει ‘δεν μπορώ να πάρω αέρα’. Του την ξαναβάζω στα γρήγορα και τρέχω να κάνω τα φάρμακα στον προηγούμενο ασθενή. Τελειώνω και πάω στον επόμενο...».
Αυτός ο ρυθμός συνεχίστηκε και εντάθηκε όλο το οκτάωρο που δούλεψε, ενώ κάποια στιγμή χρειάστηκε να χορηγήσουν σε ασθενείς οξυγόνο και από φιάλες, αφού δεν υπήρχε πια θέση στη σταθερή παροχή.
