Η χώρα λεηλατείται. Και κάποιοι κερδίζουν χοντρά. Ας το καταλάβει επιτέλους ο κόσμος.

Η πολιτική αλλαγή είναι πια κοινωνική ανάγκη. Η προοδευτική διακυβέρνηση, ο μόνος τρόπος να ανασάνουν οι πολλοί.

Ο Κ. Μητσοτάκης αποφεύγοντας ακόμα και τη λέξη «Χούντα», έκλεισε λίγο και το ματάκι στην Ακροδεξιά. Τι τον ενδιαφέρει τι έγινε το 1967;

Η αύξηση του κατώτατου μισθού που ανακοινώθηκε υπολείπεται σημαντικά του πληθωρισμού, που τους τελευταίους μήνες ανεβαίνει ανεξέλεγκτα.

Αναρωτιέται κανείς ποιες αόρατες δυνάμεις και πόση θεσμική παχυδερμία κάνουν την κυβέρνηση να βουλιάζει όλο και περισσότερο σε αυτόν τον βούρκο.

Aπό το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ας κρατήσουμε και τον πανικό της κυβέρνησης και των συστημικών μέσων. Είναι κατανοητός αυτός ο πανικός.

Ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο έριξε το γάντι, αλλά περιέγραψε και το πλαίσιο της προγραμματικής συμφωνίας, με σχέδιο άμεσα εφαρμόσιμο, ριζοσπαστικό και ρεαλιστικό

Υπάρχει εξαιρετική ανάγκη να αποτραπεί η κοινωνική λεηλασία που διαπράττεται σήμερα υπό τη διεύθυνση της Ν.Δ.

Παρ' όλες τις «επιτυχίες», τα ποσοστά της κυβέρνησης κατρακυλάνε. Περίεργο. Φαίνεται ότι ο κόσμος δεν γοητεύεται πλέον από την επιτελικότητα.

Το 3ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ξεκινά γνωρίζοντας ότι ο πήχης είναι ψηλά και οι καιροί δεν περιμένουν. Αλλά η Αριστερά είναι για τα δύσκολα. Το ξέρουμε πια