Η Αριστερά κουβαλάει ένα «κουσούρι» σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της: να σηκώνεται στα πόδια της κάθε φορά που πέφτει. Σε συνθήκες πολύ δυσμενέστερες από τη σημερινή. Σήμερα, που η Αριστερά είναι δύναμη διεκδίκησης της διακυβέρνησης και της εξουσίας, αυτό επιβάλλεται. Όχι για το καλό του κόμματος, αλλά γιατί το έχει ανάγκη η κοινωνία.
Μέσα από τις ήττες, τα λάθη, τις παραλείψεις, τις αστοχίες έχει καθήκον να ανασυνταχθεί χωρίς να χαθεί ούτε λεπτό και να δώσει ξανά τη μάχη. Η υπόθεση αυτή δεν αφορά μονάχα την ηγεσία. Η ανατροπή του πολιτικού συσχετισμού που ανέδειξε η κάλπη της 21ης Ιουνίου περνά στα χέρια των μελών, των απλών αγωνιστών, της ζωντανής κοινωνίας. Οι οργανώσεις που σε μεγάλο βαθμό απενεργοποιήθηκαν -ολέθρια επιλογή στρατηγικής από το κόμμα, συνειδητή ή μη- είναι εκείνες που μπορούν να παίξουν κομβικό ρόλο. Το σύνθημα «Πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σου» έγινε αίτημα που εκπληρώθηκε μόνο κατά το ήμισυ. Τα μέλη της βάσης που από χθες συνεδριάζουν και συζητούν για τον απολογισμό και τον σχεδιασμό της εκλογικής μάχης έχουν καθήκον να ακούσουν την κοινωνία και να μεταφέρουν το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., το πρόγραμμα και τις θέσεις του με σαφήνεια και καθαρότητα.
Η πολιτική, και ιδίως η αριστερή πολιτική, ποτέ δεν έφερε αποτέλεσμα όταν υιοθετήθηκε η λογική της ανάθεσης, του lifestyle και της τηλεοπτικής αντιπαράθεσης. Το οξυγόνο και τα θεμέλια της Αριστεράς, και ως εκ τούτου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., που αποτελεί τον μεγαλύτερο και βασικό εκφραστή της εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια, είναι έξω, στους δρόμους, στις πλατείες, στα μαγαζιά, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια. Στο ερώτημα «Πώς θα βρούμε τους εκατοντάδες χιλιάδες που μας γύρισαν την πλάτη;» η απάντηση είναι απλή: Έξω, στην ίδια την κοινωνία. 25 ημέρες έμειναν. Όλα από την αρχή, με πείσμα και αυταπάρνηση, για να μην γίνει πραγματικότητα ο δυστοπικός εφιάλτης της παντοδύναμης και ανεξέλεγκτης Δεξιάς. Να εμπεδωθεί ξανά και με τρόπο αδιαμφισβήτητο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι κόμμα εξουσίας, που διεκδικεί τη διακυβέρνηση της χώρας. Για να ζήσουμε καλύτερα. Η Ιστορία ποτέ δεν τελειώνει.
