Ήταν ίσως κάτι περισσότερο από μια επίθεση γοητείας. Ο νέος πρωθυπουργός της Βρετανίας, Κιρ Στάρμερ υποδέχτηκε στην Οξφόρδη, γενέτειρα του Ουίνστον Τσώρτσιλ τους ηγέτες 47 κρατών στο πλαίσιο της αναζωογόνησης της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας. Στο πλευρό του και ο βασιλιάς Κάρολος, που κάλεσε τους αρχηγούς των κυβερνήσεων για… τσάι. Το μήνυμα της νέας κυβέρνησης των Εργατικών ήταν σαφές και επιβεβαίωσε και αυτό που έλεγαν όλοι προεκλογικά. Με τον Στάρμερ η Βρετανία θα αρχίσει να κοιτάζει περισσότερο προς την ηπειρωτική Ευρώπη, σε μια προσπάθεια να φέρει σε τουλάχιστον φυσιολογικές θερμοκρασίες στις σχέσεις των δύο πλευρών, που είχαν εμφανώς παγώσει μετά το Brexit.
Η καλή διάθεση επιβεβαιώθηκε και από τις δύο πλευρές, αφού οι ηγέτες των μεγάλων της Ευρώπης με πρώτους τους Μακρόν και Σολτς αποδέχτηκαν την πρόταση και πέρασαν τη Μάγχη. Ετσι κι αλλιώς η ιδέα για την συγκεκριμένη «πλατφόρμα» διαλόγου και συνεργασίας ήταν του Εμανουέλ Μακρόν. Είχε βεβαίως ατονήσει στα χρόνια των Τόρις και για αυτό ακριβώς το λόγο η χειρονομία του Στάρμερ έγινε δεκτή με ικανοποίηση στο Παρίσι.
Η Ουκρανία τους ενώνει
Παρών φυσικά και ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αφού ένα μεγάλο μέρος των συζητήσεων αφορούσε το μέλλον της χώρας του και την στήριξη προς αυτή. Η κοινή γραμμή «απαρέγκλιτης στήριξης» της Ουκρανίας δεν είναι όμως κάτι καινούριο. Ήταν σαφής προτεραιότητα και της προηγούμενης κυβέρνησης των Συντηρητικών. Λειτουργεί σίγουρα ως ένα σημείο σύμπτωσης απόψεων του Λονδίνου με τις Βρυξέλλες, διευκολύνει χειραψίες και χαμόγελα, αλλά από μόνη της δεν αρκεί για να μπορέσει να πει κανείς με σιγουριά ότι οι σχέσεις των δύο μερών μπαίνουν τώρα απαραίτητα σε μια καινούρια φάση.
Η αμυντική στρατιωτική-βιομηχανική συνεργασία είναι ένα θέμα που επίσης φέρνει κοντά τις δύο πλευρές, σε μια περίοδο, που τόσο ο κύριος Μακρόν όσο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχουν ρίξει το μεγαλύτερο βάρος των σχεδιασμών τους για την επόμενη περίοδο ακριβώς σε αυτόν τον τομέα, που παραδοσιακά «αρέσει» στους Βρετανούς. Η προοπτική νίκης του Τραμπ είναι επίσης αντικείμενο συζήτησης. Οι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι θα πρέπει να πάψουν να υπολογίζουν με το προστατευτικό χέρι των ΗΠΑ πάνω από την ήπειρό τους. Οι Βρετανοί παραδοσιακά στενότεροι σύμμαχοι της Ουάσινγκτον θα πρέπει να δουν πώς θα διαμορφωθεί αυτή η ισορροπία, σε περίπτωση που ο μεγιστάνας με το… πληγωμένο αυτί καταλάβει την θέση στο Λευκό Οίκο.
Η καχυποψία απαιτεί χρόνο
Για τον Στάρμερ η στροφή του προς κεντροδεξιές πολιτικές μάλλον θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει εμπόδια συνεννόησης με μια Κομισιόν, που στρέφεται τώρα και πάλι όλο και πιο ανενδοίαστα προς μια πολιτική απορρύθμισης και δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Βεβαίως η πικρία για το Brexit και η καχυποψία που άφησε πίσω της δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν μέσα σε λίγες εβδομάδες ή μέρες. Ετσι κι αλλιώς η σημερινή Ευρώπη δεν πάσχει από έλλειψη θεσμών και οργανισμών για διάλογο συνεργασία. Αυτό που της λείπει είναι το πολιτικό θάρρος για καινοτόμες πρωτοβουλίες που θα απαντούν στις αγωνίες των κοινωνιών και όχι μόνο σε υπολογισμούς μοιράσματος της εξουσίας.
