Την πρώτη μάχη, εκείνη της κοινής γνώμης, την έχουν ήδη κερδίσει οι Γάλλοι αγρότες. Σύμφωνα με έρευνα για λογαριασμό της εφημερίδας Le Figaro και του Ινστιτούτου Odoxa, το 89% υποστηρίζει το κίνημά τους - 55% «απολύτως» και 34% «μάλλον ναι». Παράλληλα, το 93% δηλώνει θετική γνώμη για τους αγρότες. Ειδικότερα -σπάνιο φαινόμενο-, η στήριξη αφορά οριζόντια από ψηφοφόρους της Αριστεράς ως του Εθνικού Συναγερμού, με τους ψηφοφόρους της Δεξιάς (Ρεπουμπλικάνους) να στηρίζουν μαζικά με 97% τους αγρότες. Ακολουθούν με 95% εκείνοι της Ακροδεξιάς, με 94% των Σοσιαλιστών, με 88% των Οικολόγων, με 87% της Ανυπότακτης Γαλλίας. Και με 81% του κυβερνητικού στρατοπέδου.
Μάλλον λοιπόν αυτή η μαζική υποστήριξη στην κινητοποίηση των αγροτών είναι και ο παράγοντας που έχει κάνει την κυβέρνηση Μακρόν-Ατάλ να επιλέξει μια ήπια στρατηγική μη μετωπικής σύγκρουσης με τους αγρότες. Στόχος της, η κινητοποίηση των αγροτών να μην πάρει τις διαστάσεις εκείνης των Κίτρινων Γιλέκων. Στην κατεύθυνση αυτή δεν είναι τυχαία ούτε η εντολή του υπουργού Εσωτερικών Ζεράλντ Νταρμανέν προς την αστυνομία να παρέμβει μόνο στην περίπτωση που απειλείται η σωματική ακεραιότητα ανθρώπων ή υπάρχει κίνδυνος για κτήρια. Ούτε η εντολή προς τους νομάρχες να συναντηθούν με τους αγρότες. Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση, όπως τονίζουν αναλυτές, «τρέχει ξανά πίσω από τα γεγονότα» με πυροσβεστικό τρόπο, χωρίς στρατηγική.
Προς το παρόν το κίνημα παίρνει διαστάσεις, με τα οδοφράγματα να πολλαπλασιάζονται, ενώ ήδη υπάρχει μία νεκρή αγρότισσα, την Τρίτη, όταν ένα αυτοκίνητο επιχείρησε να σπάσει οδόφραγμα στην περιοχή Αριέζ - ένας θάνατος για τον οποίο ο Εμανουέλ Μακρόν έσπευσε να εκφράσει τη θλίψη του: «Το δράμα αυτό μας αναστατώνει όλους». Πάντως, ο Γάλλος Πρόεδρος δεν άλλαξε το πρόγραμμά του, που περιλαμβάνει σειρά ταξιδιών, από τη Σουηδία ως την Ινδία, και συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Γεγονός που σημαίνει ότι ο 34χρονος νέος πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ βρίσκεται ενώπιον αυτού που μπορεί να εξελιχθεί στην πρώτη μεγάλη κρίση της κυβέρνησής του.
Από την περασμένη Τετάρτη η κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά στα 24 σημεία διεκδικήσεων που κατέθεσαν η -πλειοψηφική στον χώρο- Εθνική Ομοσπονδία Αγροτικών Συνδικάτων μαζί με το Συνδικάτο Νέοι Αγρότες. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, πέρα από την απόρριψη των συμφωνιών του ελεύθερου εμπορίου, τα δύο συνδικάτα απαιτούν «άμεσες απαντήσεις για τις αποζημιώσεις», μεταξύ τους και για μια επείγουσα ενίσχυση των τομέων που βρίσκονται σε μεγαλύτερη κρίση: της βιολογικής γεωργίας και της αμπελουργίας. Τα δύο συνδικάτα ζητούν την «άμεση καταβολή όλων των ενισχύσεων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής ανεξαρτήτως των αιτιών της μη πληρωμής τους» καθώς και την «πληρωμή όσο το δυνατόν συντομότερα του συνόλου των υγειονομικών και κλιματικών αποζημιώσεων που χρωστά το κράτος» και τη φορολογική απαλλαγή τους.
Εκκληση για σύγκλιση των αγώνων
Από την πλευρά της, η Αγροτική Συνομοσπονδία, η τρίτη δύναμη στον αγροτοσυνδικαλισμό, που πρόσκειται στην Αριστερά, κάλεσε και αυτή σε κινητοποιήσεις, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι δεν συμφωνεί με τις «λύσεις που προτείνουν» τα πλειοψηφικά συνδικάτα. «Η οργή που εκδηλώνεται είναι δίκαιη, καθώς το πρόβλημα της αποζημίωσης της γεωργικής εργασίας είναι βαθύ» τόνισε το συνδικάτο, θεωρώντας επίσης πως «οι διαδοχικές κυβερνήσεις και η Εθνική Ομοσπονδία οδήγησαν τη γεωργία στο σημερινό αδιέξοδο ενός οικονομικού, υπερφιλελεύθερου, άνισου και καταστροφικού συστήματος». «Ζητάμε επειγόντως έναν νόμο που να απαγορεύει κάθε αγροτική τιμή κάτω από τις δικές μας τιμές κόστους και το άμεσο τέλος των διαπραγματεύσεων της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου».
Αυτές βρίσκονται άλλωστε στο στόχαστρο της Αριστεράς. Τόσο ο Ζαν Λικ Μελανσόν όσο και η Μαρί Τουσέν, επικεφαλής των Οικολόγων, τους ασκούν σκληρή κριτική, θεωρώντας πως έτσι δίνονται απαντήσεις στην οργή των αγροτών. «Απαιτείται το τέλος των συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου» υπογράμμισε η Μ. Τουσέν. «Όταν υπογράφουμε μια συμφωνία με τη Νέα Ζηλανδία, με τη Mercosur, διαπιστώνουμε ότι επιβάλλεται στους αγρότες ένας άδικος ανταγωνισμός» εξήγησε η ίδια. Από την πλευρά του, ο Ζ.-Λ. Μελανσόν σε άρθρο του την Πέμπτη εκτίμησε πως οι ελεύθερες συναλλαγές αμφισβητούνται έμπρακτα από το κίνημα των αγροτών. Στηλίτευσε το γεγονός ότι η Ε.Ε. «δουλεύει ασταμάτητα» για το συμφέρον ενός αγροτοδιατροφικού λόμπι, που θέλει η παραγωγή να πηγαίνει «προς την παγκόσμια αγορά και να είναι πλήρως ενσωματωμένη στο παγκόσμιο εμπόριο και στο χρηματοπιστωτικό σύστημα». Ο εθνικός γραμματέας του ΚΚΓ Φαμπιέν Ρουσέλ κάλεσε την κυβέρνηση να δώσει στους αγρότες «τα χρήματα που τους παίρνει», τονίζοντας ότι οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου και η αύξηση του κόστους των καυσίμων τροφοδοτούν την οργή των αγροτών. «Η κυβέρνηση ρίχνει λάδι στη φωτιά. Γι’ αυτό πρέπει να υπάρξει σύγκλιση των αγώνων με τους αγρότες». Στο ίδιο μήκος κύματος, το σημαντικότερο συνδικάτο, το CGT, κάλεσε τα μέλη του «παντού όπου είναι δυνατόν να δημιουργήσουν τις συνθήκες για τη σύγκλιση των διεκδικήσεων των μισθωτών, των εργαζομένων στη γεωργία και των αγροτών».
