Στην κόψη του ξυραφιού ζουν όλο και περισσότεροι Γάλλοι, με τη δαμόκλειο σπάθη της φτώχειας να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους - απόρροια της οικονομικής κρίσης λόγω της συνεχιζόμενης πανδημίας. Νοικοκυριά, νέοι, άνθρωποι που μέχρι σήμερα δεν είχαν ποτέ αντιμετωπίσει οικονομικά προβλήματα, σήμερα είναι αναγκασμένοι να περικόψουν ακόμη και τα βασικά, την τροφή, την ιατρική τους περίθαλψη, για να τα βγάλουν πέρα. Αποκαλυπτικά είναι τα ευρήματα της μεγάλης έρευνας του Ινστιτούτου Ipsos και της ανεξάρτητης ανθρωπιστικής οργάνωσης εθελοντών (ιδρύθηκε το 1945) Λαϊκή Βοήθεια (Secours Populaire).
Σύμφωνα με αυτά, η οικονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία έπληξε καταρχάς τους ήδη ευάλωτους, εκείνους που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας: το 58% υπέστησαν απώλεια εισοδήματος σε σχέση με το 45% του συνόλου των πολιτών. Συνέπεια αυτής της απώλειας εισοδήματος είναι η συρρίκνωση των οικονομικών πόρων των πιο φτωχών, που αναγκάζονται να κάνουν όλο και περισσότερες θυσίες. Από αυτούς, το 64% δεν ξέρουν πλέον “ποια έξοδα να περιορίσουν, γιατί έχουν ήδη μειώσει ό,τι μπορούσε να μειωθεί” - το ίδιο ποσοστό στον γενικό πληθυσμό είναι 40%. Για να διασφαλίσουν στα παιδιά τους καλές συνθήκες ζωής, οι γονείς αναγκάζονται, αφού πληρώσουν τους βασικούς λογαριασμούς (ενοίκιο, ενέργεια, κ.ά.), να περικόψουν και άλλες ανάγκες. Το 80% λέει ότι πλέον μειώνει αγορές ρούχων, προσωπικής περιποίησης, ελεύθερο χρόνο. Το 54% φτάνει μέχρι του σημείου να περιορίσει την ιατρική περίθαλψη και το 62% τη διατροφή.
“Υποδεχόμαστε τεράστιο αριθμό ανθρώπων με μηδενικούς πόρους. Ή έχουν χάσει τα εισοδήματά τους ή αφού πληρώσουν ό,τι χρωστάνε, δεν τους μένει πλέον τίποτε”, εξηγεί η Χουριά Ταρέμπ, εθνική γραμματέας της οργάνωσης, σχολιάζοντας τα ευρήματα της έρευνας στην Ουμανιτέ. Για παράδειγμα, στην επαρχία Haute - Garonne, όπου εργάζεται, ο μέσος όρος του ποσού που μένει για να ζήσουν οι άνθρωποι που απευθύνονται στην οργάνωση, από 3,90 ευρώ την ημέρα που ήταν το 2019, πήγε στο 1,79 ευρώ το 2020...
Η ίδια αγανακτεί με την αντιμετώπιση των πολιτικών. “Είναι πράγματι αδικία να τους ενοχοποιούμε, να λέμε ότι δεν θέλουν να δουλέψουν και ότι δεν προσπαθούν. Δεν επέλεξαν να βρίσκονται σε αυτή τη θέση. Σήμερα ο καθένας μας μπορεί να βρεθεί στην ίδια κατάσταση”, εξηγεί.
Πράγματι, σοβαρές δυσκολίες στην οικονομική τους καθημερινότητα δεν αντιμετωπίζουν μόνο οι πιο φτωχοί. Μεγαλύτερα ποσοστά από πέρσι αντιμετωπίζουν μεγάλη δυσκολία να αντιμετωπίσουν τα τρέχοντα έξοδα για την κατοικία, τη διατροφή τους κ.ά. Νέες κατηγορίες αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας. Όπως οι νέοι, για παράδειγμα, που επλήγησαν πάρα πολύ γιατί έχασαν τις συνηθισμένες εποχιακές τους δουλειές και δεν μπορούν να λάβουν ενισχύσεις καθώς δεν δούλεψαν αρκετά για να λάβουν επίδομα ανεργίας.
Μια ακόμη κατηγορία που έπληξε πολύ η κρίση είναι τα χαμηλά στρώματα της μεσαίας τάξης. “Πριν από την κρίση δεν βλέπαμε νοικοκυριά με εισοδήματα λίγο πιο πάνω από τον ελάχιστο διεπαγγελματικό μισθό. Ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα είχαν ανάγκη βοήθειας. Αλλά όσοι είχαν συμβάσεις ορισμένοι χρόνου κι εκείνοι που έχασαν το επίδομα ανεργίας, άνθρωποι που είχαν σχετικά καλό εισόδημα, βρίσκονται με πολύ λιγότερα χρήματα. Αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες, γιατί, σε αντίθεση με τα εισοδήματά τους, τα έξοδά τους δεν έχουν μειωθεί”, εξηγεί η Χουριά Ταρέμπ. Αυτή η κατάσταση οδηγεί στην αίσθηση ανασφάλειας για τους ανθρώπους που “ζουν στην κόψη του ξυραφιού”, τρέμοντας στο ενδεχόμενο μιας επείγουσας ανάγκης, μια αρρώστιας, ενός τροχαίου, που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, σπρώχνοντάς τους κάτω από το επίπεδο της φτώχειας...
