Τίτλοι ενός μάλλον αναμενόμενου τέλους σε ό,τι αφορά την πρόταση Μακρόν για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το κλίμα, στη Γαλλία. Αποδείχθηκε έτσι αυτό που είχαν εξ αρχής παρατηρήσει τόσο πολίτες που μετείχαν στη Σύμβαση των Πολιτών για το Κλίμα όσο και κόμματα της αντιπολίτευσης και οικολογικές οργανώσεις: ότι η πρόταση περί δημοψηφίσματος για την αναθεώρηση του συντάγματος προς οικολογικότερη κατεύθυνση που έκανε η κυβέρνηση και που επρόκειτο να γίνει το φθινόπωρο, αποσκοπούσε στο να εκτονώσει την οργή των πολιτών που μετείχαν στη Σύμβαση για το Κλίμα και είδαν τις περισσότερες από τις προτάσεις τους να μην φτάνουν ποτέ στη Βουλή προς συζήτηση στο πλαίσιο του Κλιματικού Νόμου.
Η... μοίρα του κλιματικού δημοψηφίσματος ήταν λοιπόν προδιαγεγραμμένη από τη στιγμή που, σύμφωνα με το άρθρο 89 του συντάγματος, για τη συνταγματική αναθεώρηση απαιτείται η απόλυτη συμφωνία, λέξη προς λέξη, Βουλής και Γερουσίας σχετικά με το κείμενο που θα ετίθετο στην κρίση των πολιτών. Την Τρίτη ο πρωθυπουργός Ζαν Καστέξ, στη Βουλή, ανακοίνωσε το τέλος της πρότασης να εγγραφεί στο πρώτο άρθρο του συντάγματος η προστασία του περιβάλλοντος και ο αγώνας κατά της κλιματικής απορρύθμισης. Φυσικά, προκειμένου να προστατεύσει τον Πρόεδρο Μακρόν, ο πρωθυπουργός του έσπευσε να ρίξει τις ευθύνες στη... Γερουσία που δεν άδραξε το “απλωμένο χέρι υπέρ της προστασίας του κλίματος”, όπως είπε ο ίδιος χαρακτηριστικά.
“Αυτή η ψηφοφορία βάζει, δυστυχώς, τέλος στη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης”, δήλωσε ο πρωθυπουργός ενώπιον των βουλευτών που αιφνιδιάστηκαν με την ανακοίνωση. Ο Καστέξ αναφερόταν στην απόρριψη από τη Γερουσία, όπου πλειοψηφεί η Δεξιά, της δεύτερης εκδοχής του κειμένου που είχε προτείνει η Βουλή και που προερχόταν από τις 149 προτάσεις της Σύμβασης των Πολιτών για το Κλίμα. Μάλιστα το μήλον της έριδος μεταξύ των δύο Σωμάτων ήταν το ρήμα “διασφαλίζει”. Η Γερουσία εξέφρασε επιφυλάξεις για το “διασφαλίζει” στην πρόταση που έλεγε ότι “η Πολιτεία διασφαλίζει την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας”, θεωρώντας ότι θα προκαλέσει έκρηξη προσφυγών λόγω της υποχρεωτικότητας αποτελέσματος που δημιουργεί η συγκεκριμένη διατύπωση. Αντιθέτως, κυβέρνηση και Βουλή ήθελαν τη διατήρηση της φράσης όπως είχε προταθεί από τη Σύμβαση των Πολιτών για το Κλίμα.
Η τοποθέτηση του πρωθυπουργού βάζει τέλος σε έξι μήνες κοινοβουλευτικών συζητήσεων, στο πλαίσιο των οποίων η προεδρική πλειοψηφία και η δεξιά πλειοψηφία της Γερουσίας ρίχνουν η μία στην άλλη το μπαλάκι των ευθυνών για την αποτυχία του δημοψηφίσματος. Σύμφωνα με κύκλους του προεδρικού μεγάρου των Ηλυσίων Πεδίων, την ευθύνη έχει η Γερουσία εξαιτίας της “γνωστής ακινησίας” της.
Μπορεί να ήταν αναμενόμενη αυτή η εξέλιξη, δεν παύει ωστόσο να αποτελεί μια γκρίζα εξέλιξη σε αυτό που ο Μακρόν θεωρούσε ως εμβληματική του πρωτοβουλία και κυρίως αποτελούσε την πολιτική απάντηση που επιχείρησε να δώσει στη ραγδαία άνοδο των Οικολόγων Πράσινων σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις - τις ευρωεκλογές του 2019 και τις δημοτικές τον Ιούνιο πέρσι. Άνοδος που επιβεβαιώθηκε και στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές, όπου ναι μεν δεν απέσπασαν κάποια Περιφέρεια, ωστόσο είχαν γενικά καλές επιδόσεις παντού. Η εγκατάλειψη του σχεδίου για το δημοψήφισμα για το κλίμα συνιστά σαφή ήττα του Μακρόν, η οποία συμβαδίζει με σαφήνεια πλέον με τις άκρως δεξιόστροφες επιλογές του που αφορούν την ατζέντα του κόμματος της Λεπέν, όπως τα ζητήματα της ασφάλειας. Μαρτυρά, παράλληλα, ότι το οικολογικό ενδιαφέρον του Προέδρου είναι μάλλον επιφανειακού παρά ουσιαστικού χαρακτήρα. Ένα είδος ψηφοθηρικού χαρτιού που επειδή “δεν βγήκε”, πετάγεται στις ελληνικές καλένδες...
