Οι μεγάλες διαδηλώσεις στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις, την περασμένη Κυριακή, σε συνδυασμό με τη ρατσιστική επίθεση και ξυλοδαρμό, από τέσσερις αστυνομικούς, του μουσικού παραγωγού Μισέλ Ζεκλέρ, ανάγκασαν την κυβέρνηση Μακρόν - Καστέξ να κάνει στροφή 180 μοιρών σχετικά με το άρθρο 24 του ελευθεροκτόνου νόμου περί «ολικής ασφάλειας». Ένα άρθρο που υποστήριζαν και διεκδικούσαν ακραία συνδικάτα της αστυνομίας, με την αμέριστη υποστήριξη του ανερχόμενου «αστέρα» της καταστολής, θαυμαστή του «νόμου και τάξη» πρώην Προέδρου Νικολά Σαρκοζί, υπουργού Εσωτερικών Ζεράλντ Νταρμανέν.
Στην πραγματικότητα, ο Γάλλος Πρόεδρος πληρώνει την πολιτική του επιλογή να επενδύσει στην ατζέντα της Ακροδεξιάς, ξεχνώντας την περιβόητη τοποθέτησή του «ούτε Δεξιά ούτε Αριστερά». Το τίμημα αυτής της υιοθέτησης των πολιτικών ασφάλειας και καταστολής των κοινωνικών διεκδικήσεων, στη σκιά της πανδημίας, ήταν η αποσταθεροποίηση της κυβέρνησής του και η διεύρυνση του χάσματος με την κοινωνία.
Πλέον ο Μακρόν βρίσκεται διπλά εγκλωβισμένος: πολιτικά και θεσμικά. Πολιτικά, επιχειρεί να βγει από το αδιέξοδο με το... «ξαναγράψιμο» του άρθρου 24, ενώ δεν παίρνει πίσω, τουλάχιστον ώς την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, τον αντιδημοκρατικό νόμο, που στην ουσία επιχειρεί να συγκαλύψει αστυνομικές αυθαιρεσίες.
Όμως πλέον αντιμετωπίζει και θεσμικό αδιέξοδο, καθώς ο πρωθυπουργός του, Ζαν Καστέξ, βιάστηκε να ανακοινώσει τη δημιουργία «ανεξάρτητης επιτροπής» για το άρθρο - κάτι που όμως μπορεί να κάνει μόνον η... Γερουσία, αφού ο νόμος εγκρίθηκε σε πρώτη φάση από τη Βουλή. Μια βιασύνη που φανέρωσε άγνοια, απειρία αλλά, κυρίως, περιφρόνηση της λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών...
Όμως όλα αυτά δεν τα χρεώνεται ο πρωθυπουργός ή ο υπουργός Εσωτερικών αλλά ο ίδιος ο Πρόεδρος Μακρόν, που πλέον φέρει την ευθύνη για την επικίνδυνη συρρίκνωση της δημοκρατίας και της ελευθερίας στη χώρα της Γαλλικής Επανάστασης...
