Υπάρχει μια αυτοβιογραφική ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, με τίτλο «Πόνος και δόξα», που μιλά για τις δυσκολίες της δημιουργίας. Ταιριάζει απόλυτα στις ζωές και την καθημερινότητα των κοριτσιών της Εθνικής Ομάδας Καλλιτεχνικής Κολύμβησης, γιατί το χρυσό της Βαγγελιώς Πλατανιώτη και η 6η θέση που κατέκτησαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ντόχα προϋποθέτουν πολύχρονες θυσίες και στερήσεις από την παιδική ηλικία.
Η ΑΥΓΗ της Κυριακής βρέθηκε στο ΟΑΚΑ, στο Μαρούσι, τον χώρο όπου προπονούνται 8 ώρες καθημερινά τα κορίτσια της Εθνικής, μόλις επέστρεψαν από τις χαρές και τις δόξες της Ντόχα και «έπιασαν δουλειά» για τις επόμενες διοργανώσεις. Συναντήσαμε τη Βαγγελιώ Πλατανιώτη και τη Σοφία Μαλκογιώργου, το δίδυμο που πάει στην Ολυμπιάδα του Παρισιού διεκδικώντας νέο χρυσό μετάλλιο με χορογραφία - έκπληξη, τα άλλα 11 κορίτσια της Εθνικής που προετοιμάζονται άλλα για το Πανευρωπαϊκό των Γυναικών (10-14 Ιουνίου στο Βελιγράδι), άλλα για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νεανίδων (τέλη Ιουνίου στη Μάλτα) και για το παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καλλιτεχνικής Κολύμβησης στο Περού στα τέλη καλοκαιριού. Τα μάτια των κοριτσιών καρφωμένα στα λόγια και στα χέρια των τριών προπονητριών τους, που περνούν μαζί τους πολύ περισσότερες ώρες απ' ό,τι με την οικογένειά τους.
«Καλοκαίρι χωρίς διακοπές, πάντα με υψηλούς στόχους»
Μαζί τους δεν μοιράζονται μόνο τεχνικές και στόχους, αλλά και φόβους, άγχη, εξομολογήσεις, χαρές, ήττες, είναι οι δικοί τους ώμοι στους οποίους κλαίνε οι αθλήτριες, είναι αυτές που θα τις ανεβάσουν στο βάθρο ή θα τις βοηθήσουν να ξανασταθούν στα πόδια τους μετά τις ήττες. Νάστια Γκούτσεβα από τη Λευκορωσία, Ναταλία Τσερνέσκα από την Ουκρανία και Χριστίνα Θαλασσινίδου, ομογενής από τη Γεωργία, όλες πρωταθλήτριες της συγχρονικής κολύμβησης στη νιότη τους. «Καλοκαίρι χωρίς διακοπές, πάντα με στόχους υψηλούς» επισημαίνει με νηφαλιότητα και αποφασιστικότητα η επικεφαλής των προπονητριών Νάστια Γκούτσεβα, η οποία προπονεί την Εθνική Ομάδα από το 2021, αλλά ουσιαστικά ασχολείται με κορίτσια της Εθνικής από το 1999, όταν έφτασε στον Βόλο, καλεσμένη από την τότε προπονήτρια της Εθνικής Ελλάδας, η οποία ήταν και δική της προπονήτρια στην άλλοτε Σοβιετική Ένωση.
Συναντήσαμε τα κορίτσια στο γυμναστήριο, πριν μπουν στην πισίνα. Πίσω από την τηλεοπτική εικόνα - θέαμα της ομορφιάς και των δυνατοτήτων του ανθρωπίνου σώματος, ποια ζωή υπάρχει; Ζωή «μονοκαλλιέργεια». Σκληρή καθημερινή προπόνηση, με ήλιο και βροχή, στο ανοιχτό κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ, εκτεθειμένες στον ήλιο το καλοκαίρι και στο κρύο τον χειμώνα, από τις 8 το πρωί έως τις 5 το απόγευμα καθημερινά. «Η προπόνηση είναι ένα παζλ», μας ενημερώνει η Νάστια Γκούτσεβα: «Γυμναστήριο ευλυγισίας, φυσικής κατάστασης, ακροβατική, αντοχή στην κολύμβηση, ασκήσεις παρατεταμένης άπνοιας, χορογραφία εντός νερού, μπαλέτο εκτός πισίνας, μοντέρνος χορός, θεατρικές ασκήσεις για έκφραση. Γι’ αυτό η ομάδα μας αποτελείται από 10 ειδικότητες».
Μακριά από την οικογένεια
Κορίτσια από 15 ως 30 ετών. Τρεις διαφορετικές γενιές, πολύτιμη συνύπαρξη για το μέλλον, όπως για τη 15χρονη Σίλη Θάνου, αν και στην αρχή ανοίκεια. Δεκατρία κορίτσια από διαφορετικές γωνιές και συλλόγους της χώρας - Αθήνα, Σέρρες, Θεσσαλονίκη, Βόλο, Κρήτη. Έξι κορίτσια από αυτά ζουν χωρίς οικογένεια από τα 15 τους χρόνια, χωρίς τους φίλους τους και τις συμμαθήτριες, συγκατοικούν με μέχρι πρότινος αγνώστους, διακόπτοντας το σχολείο τους για να κυνηγήσουν το «πάθος». Πρόωρη ενηλικίωση. Η 15χρονη Άρτεμις Κουτράκη έφυγε φέτος για πρώτη φορά από το Ηράκλειο της Κρήτης, μετακόμισε στην Αθήνα, συγκατοικεί σε διαμέρισμα με συναθλήτριά της και αν και της λείπει η οικογένεια είναι αποφασισμένη να παραμείνει στην Εθνική. Η 18χρονη Ζωή Καράγγελου κατάγεται από τον Βόλο. «Ήταν ευκαιρία ζωής, γι’ αυτό άφησα την οικογένειά μου στα 14 χρόνια. Πρόωρα ενηλικιώθηκα». Η 16χρονη Θάλεια Δαμπάλη δηλώνει «πολύ χαρούμενη που έφυγα από τις Σέρρες, γιατί ήταν όνειρό μου η Εθνική. Εξάλλου έχω συνηθίσει το χωρίς οικογένεια»». Η 19χρονη Μαρία Καραπαναγιώτου, μετακόμισε στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη στα 15 της. «Παλιότερα μέναμε όλες μαζί σε ένα σπίτι όσοι ήμασταν από επαρχία, τώρα μένουμε ανά δύο άτομα σε διαμερίσματα που τα επιχορηγεί η Ομοσπονδία. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα, γιατί έπρεπε μόνες, αν και παιδιά, να μαγειρεύουμε, να καθαρίζουμε τον χώρο μας».
Μακριά και από τις σχολικές αίθουσες
Πρωταθλητισμός και σχολείο. Μια δύσκολη εξίσωση συνύπαρξης. Πολλά κορίτσια -μαθήτριες Λυκείου- δεν έχουν μπει φέτος σε σχολική αίθουσα. Η Θάλεια Δαμπάλη, μαθήτρια Β΄ Λυκείου: «Φέτος δεν πήγα καθόλου σχολείο γιατί προετοιμαζόμασταν για το παγκόσμιο. Κάνω ιδιαίτερα ή διαβάζω μόνη μου». Το ίδιο και η Άρτεμις Κουτράκη, μαθήτρια Α΄ Λυκείου. Η 16χρονη Σοφία Ρηγάκου, μαθήτρια Β’ Λυκείου, δεν έχει πάει σχολείο εδώ και δύο χρόνια. «Καθημερινά κάνω ιδιαίτερα στο σπίτι για να καλύψω την ύλη. Πάω σε ιδιωτικό σχολείο. Είμαι τόσο κουρασμένη από την προπόνηση που δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Φέτος πήγα στο σχολείο μου μία μόνο βδομάδα. Θέλω να μπω στη Νομική. Στερούμαι το σχολείο και αυτό είναι μεγάλη θυσία. Το σχολείο δεν είναι μόνο η γνώση, είναι η κοινωνικοποίηση, η συναναστροφή με πολλούς ανθρώπους, σε αντίθεση με τους λίγους που βρίσκω στην κολύμβηση. Δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος, δεν υπάρχει ξεκούραση, αυτές είναι οι θυσίες. Όμως αξίζει τον κόπο. Νιώθω να έχω ωριμάσει πιο γρήγορα σε σχέση με τα παιδιά της ηλικίας μου. Καλό ή κακό; Θα δείξει». Η 17χρονη Αθηνά Καμαρινοπούλου, Γ’ Λυκείου σήμερα σε ΕΠΑΛ, παραπονιέται. Γιατί; «Το σχολείο μου δεν με βοηθάει καθόλου. Πήγαινα Α’ Λυκείου σε ΓΕΛ, μαθήτρια του 19,2, πήρα μεταγραφή σε ΕΠΑΛ για να διευκολυνθώ. Μου δυσκολεύουν όμως τη ζωή στο ΕΠΑΛ, δεν δικαιολογούν απουσίες και δεν δέχθηκαν να δώσω εξετάσεις. Θέλω να μπω Οδοντιατρική». Η 15χρονη Σίλη Θάνου είναι μαθήτρια Α’ Λυκείου σε ιδιωτικό σχολείο και κάνει ιδιαίτερα καθημερινά .«Το έχω στερηθεί το σχολείο. Μπορεί να συνεχίσω τις σπουδές μου στη Γαλλία για Νομική ή Ιατρική. Γνωρίζω αγγλικά και γαλλικά». Η 20χρονη σήμερα Δανάη Καριώρη θυμάται ότι ως μαθήτρια «έτρωγα μεσημεριανό στο σχολείο και από κει κατευθείαν για προπόνηση και το βράδυ διάβασμα».
Διακοπή σπουδών λόγω πρωταθλητισμού
Υπάρχουν πολλές φοιτήτριες στην Εθνική Καλλιτεχνική που εισήχθησαν στα ΑΕΙ «άνευ εξετάσεων» και έχουν κάνει διακοπή σπουδών λόγω πρωταθλητισμού. Δανάη Καριώρη, Γ’ έτος Αρχιτεκτονική. Μαρία Καραπαναγιώτου, Β’ έτος Ιατρική. Ζωή Καράγγελου, Τμήμα Ψυχολογίας στο ΕΚΠΑ. Η 28χρονη Μαρία Αλζιγκούζη έχει τελειώσει την Αρχιτεκτονική Σχολή και θέλει στο μέλλον να συνδυάσει τη σύγχρονη κολύμβηση με την Αρχιτεκτονική. Η 26χρονη Σοφία Μαλκογιώργου, που θα συμμετάσχει στην Ολυμπιάδα του Παρισιού, έχει τελειώσει Χρηματοοικονομικά στο ΠΑΠΕΙ, όμως είναι η μόνη που μπήκε «με εξετάσεις». «Είμαι μέλος της Εθνικής Ομάδας από τα 12 μου χρόνια. Είμαι ίσως η μοναδική αθλήτρια της Εθνικής που πέρασα με εξετάσεις και με τα μόρια που συγκέντρωσα. Είχα και την επιλογή τού άνευ αλλά δεν το χρησιμοποίησα. Ο πρωταθλητισμός σε βοηθάει στον προγραμματισμό, την ιεράρχηση, τη διαχείριση του χρόνου, την πειθαρχία που απαιτείται για την επιτυχία σε όλους τους τομείς».
Προπονήτριες με… εξάμηνες συμβάσεις
Μεμονωμένες οι φωνές των πρωταθλητριών που θέλουν να ασχοληθούν επαγγελματικά με την προπονητική. Τυχαίο; «Οι απολαβές μας είναι πολύ μικρότερες από τα χρήματα που αποφέρουν άλλα επαγγέλματα. Πρέπει να έχεις πάθος. Εγώ εργάζομαι με εξάμηνη σύμβαση», η ερμηνεία της Ουκρανής προπονήτριας Ναταλίας Τσερνέσκα, η οποία ζει στην Ελλάδα από το 2001 και ασχολείται με τη συγχρονισμένη κολύμβηση από τα 8 της χρόνια. Με εξάμηνη σύμβαση και η προπονήτρια Χριστίνα Θαλασσινίδου (ομογενής από τη Γεωργία), η οποία ζει στην Ελλάδα από το 1990, με 4 συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες. «Οι εγκαταστάσεις στο ΟΑΚΑ είναι ό,τι καλύτερο διαθέτει η Ελλάδα. Όμως δεν έχει τις εγκαταστάσεις της Ιαπωνίας, του Καναδά, της Ισπανίας, ούτε της Γαλλίας. Εκεί έχουν δική τους πισίνα, είναι στο κέντρο, έχουν δικούς τους ξενώνες, σπουδάζουν μέσα οι αθλήτριες, έχουν φαγητό, είναι πλήρως εξοπλισμένες», το σχόλιο και των τριών προπονητριών. Η επιδότηση που παίρνουν σήμερα κάποιες από τις αθλήτριες της Εθνικής είναι 200 ευρώ! Τώρα οι προπονήτριες αναζητούν νέα χορογραφία για την Ολυμπιάδα του Παρισιού. «Η έμπνευση μπορεί να προέλθει από ένα βιβλίο, μια νότα, ένα τραγούδι, ένα σόου, μια θεατρική παράσταση. Ακόμη και σε μια στιγμή κατάθλιψης» λέει η Νάστια Γκούτσεβα.
