"Και εις το κύμα που βλέπει ως τον καθρέφτη
ξανακοιτάει, χαμογελάει και πέφτει"
Διονύσιος Σολωμός, Ο Λάμπρος.
ΤΗΣ ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΛΟΥΠΑΚΗ
Ωραία μου κυβέρνηση, "καθαρώτατον ήλιο επρομηνούσε" και είχα βάλει τα καλά μου, να υποδεχτώ την ελπίδα που ερχόταν. Και ήρθες, ωραία μου κυβέρνηση, αγκαζέ με την ελπίδα κι ανοίξαμε τα παράθυρα κάθε συννεφιασμένης Κυριακής, να φυσήξει το γλυκό αεράκι
"που λες και λέει μες της καρδιάς τα φύλλα
γλυκιά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα"
Και αυταπάτες δεν είχαμε, γιατί έχουμε γυρίσει τρεις φορές την υδρόγειο χωρίς σημαίες και χωρίς ταμπούρλα, μόνο με το πείσμα μας και τον εξαίσιο εγωισμό μας, ότι θα τον αλλάξουμε, έστω λιγάκι, αυτό τον άδικο κόσμο. Τρεις φορές Παρί - Ντακάρ, με τα πόδια, ωραία μου κυβέρνηση, μάσκες και δακρυσμένα μάτια, τόσο δάκρυ, ούτε στους έρωτές μας, και τα ΜΑΤ να μας ψεκάζουν στο δόξα πατρί, ξύλο και χημικό και συλλήψεις και προσαγωγές και παιδιά σκοτωμένα στην άσφαλτο και παιδιά πεταμένα στο καναβάτσο κι εμείς εκεί, "στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο", κι αυτοί εκεί, στα κογκλάβια των ισχυρών, στον ορθογώνιο θρόνο της τηλεοπτικής οθόνης.
Αυταπάτες δεν είχαμε, ούτε για τις μεταλλάξεις, γιατί ο Ευριπίδης και ο Σαίξπηρ έγραψαν για τη σχέση ανθρώπου- εξουσίας, πολύ πριν τον καπιταλισμό. Ούτε περιμέναμε ότι θα λάμψει με το "καλημέρα σας" της Δικαιοσύνης ήλιος νοητός, γιατί ξέραμε τις δυσκολίες και τον αμείλικτο πόλεμο που θα εξαπολυθεί. Και κουρέψαμε συνειδητά τις προσδοκίες μας για να φύγει η μαυρίλα του θανάτου. Και μέτρο έχουμε και κρίση και υπομονή.
Δεν θέλω όμως να σε βλέπω, ωραία μου κυβέρνηση, στο ίδιο πλάνο με τους τηλεαστέρες παντός καιρού. Δεν θέλω να νομιμοποιείς ως διαχρονικό θεσμό το μιντιακό σύστημα που καταρράκωσε την έννοια της πολιτικής, του ήθους και του πολιτισμού. Θολώνεις κι ασχημαίνεις.
Δεν θέλω να βλέπω το "κόμμα" ή τη "νεολαία" να σε "πιέζει", ωραία μου κυβέρνηση, γιατί είσαι μόλις δυόμισι μηνών. Κι αν χρειάζεσαι πίεση για να κυβερνήσεις όπως υποσχέθηκες, όχι σε κείνα που απαιτούν διαπραγματεύσεις εξωτερικού, αλλά σε κείνα τα αξιακά, που δεν απαιτούν χρήμα αλλά φρόνημα, τότε δεν πάμε καλά. Και δεν θέλω να λειτουργείς όπως λειτουργούσε το κόμμα σου πριν γίνεις κυβέρνηση, να λέει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του, γιατί τώρα είστε υπεύθυνοι για τη ζωή μας. Και δεν θέλω να με προβοκάρουν και να με προκαλούν οι υπουργοί σου, από τον άμβωνα των συγκροτημάτων που σε πολέμησαν με λύσσα, κι εσύ απλώς να προεδρεύεις.
Κι αν δεν μπορείς ακόμα να σπάσεις αυγά για ομελέτα, τσούγκρισε τουλάχιστον, μέρες που είναι. Με δύναμη. Καλή Ανάσταση!
