Οι σπουδαίοι δάσκαλοί του, Γιώτης Κιουρτσόγλου, Sami Amiris, Γρηγόρης Ντάνης, Μάρκος Αλεξίου και Μιχάλης Τραυλός απελευθέρωσαν τη μουσική σκέψη του Παναγιώτη Μπουραζάνη ώστε να βρει τη δική του φωνή.
Ενεργό μέλος της τζαζ σκηνής της Αθήνας, ο Παναγιώτης Μπουραζάνης είναι συνιδρυτής και συνθέτης στο τρίο των Triplicity που βασίζεται στον πειραματισμό με τα ηλεκτρονικά ηχοχρώματα και τον αυτοσχεδιασμό.
Από την εφηβεία του, στη rock περίοδο της ζωής του στα δυτικά προάστια της Αθήνας, που διατηρούν όλη τη δυναμική και την τραχύτητά τους, ο Παναγιώτης εμπνεύστηκε τον «τρόπο» του στις μουσικές του αναζητήσεις.
Βρωμοδουλειά!
Μετά το αρμόνιο στο Εθνικό Ωδείο Περιστερίου, το ηλεκτρικό μπάσο -δεμένο με τα τύμπανα, που επίσης αγαπούσε- ήταν μια συνειδητή επιλογή όταν το σκίρτημα για τη μουσική τον χτύπησε. Κι ένα rhythm section ταίριαζε στις ψυχικές αλλά και στις σωματικές ιδιότητες του... υψηλότατου νεαρού μπασίστα.
«Πρέπει να κάνεις πολλή... βρωμοδουλειά στην αρμονία και στον ρυθμό. Με το μπάσο, χωρίς να είσαι πάντοτε στο κέντρο της σκηνής, κρατάς το “τιμόνι” μιας σύνθεσης. Είναι μια θέση που απαιτεί ταυτόχρονα ευθύνη και ταπεινότητα». Η μουσική του αυτοσχεδιασμού τού δίδαξε το πόσο σημαντικό είναι να αφουγκράζεσαι αυτό που συμβαίνει γύρω σου. «Ακούω, είμαι δίπλα στους άλλους παίκτες και μοιράζομαι»...
Κοινωνικό, ατομικό, καλλιτεχνικό
Το πάθος για ζωή και δημιουργία τον απασχολεί στο μετερίζι της μουσικής. Πάντα σε εγρήγορση, ο Παναγιώτης Μπουραζάνης ακολουθεί το τρένο της εξέλιξης σε τρία στάδια: κοινωνικό, ατομικό και καλλιτεχνικό. Ξεφεύγοντας από την αλητεία και την «καγκουριά» των ’90s στις συνοικίες και στα σχολεία όπου μεγάλωσε, ο Παναγιώτης εντάχτηκε συνειδητά στην κόντρα του ενάντια στον ρατσισμό και στη μισαλλοδοξία.
Δουλεύοντας στα στέκια της νεολαίας και προσπαθώντας να διαμορφωθεί ένα νέο ανθρώπινο περιβάλλον στις λαϊκές γειτονιές, υποστήριξε αυτοοργανωμένες μορφές έκφρασης και πάλης. Στα 9 άρχισε τον πρωταθλητισμό στο μπάσκετ. Τα παιδικά τμήματα του Γυμναστικού Συλλόγου Περιστερίου απαιτούσαν μεγάλη πειθαρχία και το 100% της απόδοσης από τα παιδιά. Σύντομα όμως επέλεξε τη μουσική και άφησε πίσω του τον αθλητισμό.
Η ψυχή ενός παιδιού
Τρεις φορές ο πατέρας του σύρθηκε ως την πόρτα ενός ωδείου και... κώλωσε. Αλλά η μουσική είχε ήδη μπει στο σπίτι όταν έστησε τον «πειρατικό» ραδιοφωνικό σταθμό Golden Boys, που έφτανε μακριά. Σε ένα από τα ερτζιανά «Λάκης καλεί Λίτσα», ο Αχιλλέας Μπουραζάνης γνώρισε τη μαμά-Καίτη. Ο πρωτότοκός τους, ο Παναγιώτης, γεννήθηκε στο Χαϊδάρι το 1983.
Το μπουραζανέικο γενεόγραμμα, από τη Μάνη, ρίζωσε στον Θεσσαλικό Κάμπο. Περιλαμβάνει ανθρώπους που καβαλούσαν άλογα. Ο παππούς Νέστορας ήταν ένα stray dog -όπως λέμε στο χωριό…-, καθώς βρέθηκε από νωρίς στην αγροτική βιοπάλη. Από την Καρδίτσα, ο πατέρας και τα αδέλφια του κατέβηκαν «εσωτερικοί μετανάστες» στην Αθήνα για δουλειά. Κάθε γενιά Μπουραζανέων στόχευε ακόμα πιο ψηλά από την προηγούμενη. Και ο Παναγιώτης ακούει πάντα μέσα του: «Μπορείς, κυνήγα το!».
Παρά την ταπεινή καταγωγή και των δύο γονιών του, υπήρξαν πολύ προοδευτικοί για την τάξη τους. Ήρθαν σε επαφή με την Παιδοψυχολογία στην προσπάθειά τους να γίνουν καλύτεροι γονείς και άνθρωποι. Κι όταν, επτά χρόνια μετά, ο Αλέξης «εισέβαλε» στην οικογένεια, η «ζήλια του πρωτότοκου» τον έφερε πιο κοντά στο θεραπευτικό πλαίσιο. Προσπαθώντας να κερδίσει την προσοχή τους, ο Παναγιώτης έβγαλε στην επιφάνεια μικρές παιδικές φοβίες. Ένας... κλέφτης τον απειλούσε!
Από την οδύνη στη λύτρωση
Η ψυχοθεραπεύτρια που τον ανέλαβε του δημιούργησε τη βαθιά πεποίθηση ότι οι άνθρωποι, όταν στρέφονται με ευθύτητα και ειλικρίνεια στο «μέσα» τους, μπορούν να βρουν απαντήσεις και λύσεις κάνοντας τη ζωή των γύρω τους, όπως και τη δική τους, καλύτερη.
Στην πορεία ο Παναγιώτης Μπουραζάνης αφοσιώθηκε στη μουσική και αποφάσισε να ταχθεί οριστικά σ’ αυτή. Στα χρόνια του Μουσικού Πανεπιστήμιου, στην Αθήνα, ήρθε ο οδυνηρός ξαφνικός θάνατος της μητέρας να τον ταράξει. Για δύο χρόνια η ζωή του σταμάτησε. Αναγκάστηκε να ξεκινήσει από την αρχή, στήνοντας ένα στιβαρό αυτή τη φορά αξιακό σύστημα. Στράφηκε στα «εργαλεία» που μέχρι τότε είχαν δώσει φως στη ζωή του: τη μουσική και την ψυχοθεραπεία. Κι αν δεν γινόταν μουσικός, θα είχε ασχοληθεί με τον θεραπευτικό χώρο. Άλλωστε, για μια περίοδο της ζωής του παρακολούθησε επιμορφωτικά τη μουσικοθεραπεία.
Μέντορες και δάσκαλοι
Κομβικές για την ανάπτυξή του υπήρξαν η γνωριμία και η σύνδεσή του με σπουδαίους δασκάλους, όπως ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, ο Sami Amiris ή ο Γρηγόρης Ντάνης. Στο Ωδείο «Νίκος Σκαλκώτας» όμως ο Παναγιώτης συνάντησε τη διδακτική-μουσική αυθεντία του «απόντα» Μάρκου Αλεξίου. Όσα του έμαθε αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος και μουσικός, συνιδρυτής του κορυφαίου jazz συγκροτήματος Sphinx, τα κατάλαβε σε βάθος στην εξέλιξη της μουσικής ζωής του.
Παράλληλα, ήρθε σε επαφή με μια άλλη μορφή, καθοριστική για τη μουσική του σκέψη: ο Μιχάλης Τραυλός «απελευθέρωσε» τον συνθέτη Παναγιώτη Μπουραζάνη. Απ’ αυτόν έμαθε ότι η μουσική έχει κανόνες, γρίφους που πρέπει να κατανοήσουμε με σκοπό να τους σπάσουμε για να βρούμε τη δική μας «φωνή».
Flamenco και fusion
Στις αρχές του νέου αιώνα ο Παναγιώτης Μπουραζάνης συναντήθηκε -συστημένος από τον Γιώτη Κιουρτσόγλου- με τον flamenco fusion κιθαρίστα Χρίστο Τζιφάκη. Η συνεργασία τους κρατάει χρόνια, μέχρι και σήμερα, με πολλές συναυλίες, όπως αυτή στο Μέγαρο Μουσικής με τον χορευτή και συνεργάτη του Paco de Lucia, τον θρυλικό Joaquin Grilo, με τη συμμετοχή του αείμνηστου ντράμερ Νίκου Καπηλίδη και ηχογραφήσεις για την περίφημη δισκογραφική Naxos (Flamenco Odyssey).
Την ίδια εποχή ο Παναγιώτης Μπουραζάνης συναντά και συνεργάζεται με πολλούς από την αθηναϊκή jazz σκηνή, ώσπου το 2014 με τον πολύπλευρο και πολυσχιδή Γιώργο «The Goat» Σταυρουλάκη (κιθάρες, ηλεκτρονικά και διάνοια) και την πολυρρυθμία τού power drumming του Πάνου Βασιλόπουλου δημιουργούν το τρίο των Triplicity.
Future Fusion από τους Triplicity
Οι τρεις των Triplicity ονομάζουν τη μουσική τους «future fusion», μια μείξη ήχων και μουσικών παραδόσεων από την jazz έως και τις σύγχρονες ηλεκτρονικές τάσεις.
Παίζοντας στο γκρουπ του Ιταλού σαξοφωνίστα Sam Marlieri, ο Πάνος Βασιλόπουλος, ο Γιώργος Σταυρουλάκης και ο Παναγιώτης Μπουραζάνης διαπίστωναν ότι ανάμεσά τους υπήρχαν μια αμεσότητα στην επικοινωνία κι ένα κοινό όραμα. Θέλησαν λοιπόν να γράψουν πρωτότυπη μουσική, ως τρίο, ανοιχτή στις κοινές τους αναζητήσεις και δεκτική στα ψαξίματα και στους προσωπικούς τους πειραματισμούς. Εντατικές πρόβες και πολλές live εμφανίσεις στα jazz clubs της Αθήνας έφεραν ως αποτέλεσμα την ηχογράφηση της «καλοκουρδισμένης μηχανής» των Triplicity στο υψηλής αισθητικής -έξω και μέσα- άλμπουμ «Birth of the sun».
Στο σούπερ μάρκετ
«Μια δισκογραφική δουλειά που θυμίζει κάτι από τα παλιά. Άλλες εποχές, όταν οι παραγωγές ήταν πλούσιες, ζωντανές και ουσιαστικές» έγραφα στην πίσω πλευρά ενός λογαριασμού της ΔΕΗ, πάνω στο τιμόνι, κάτω από ένα δέντρο μια μέρα με καύσωνα. Κρατούσα στο άλλο χέρι μια απίστευτης δυναμικής δισκογραφική κυκλοφορία που την ίδια ώρα στριφογύριζε στο CD player του παλιού Punto μου. Το CD των Triplicity ξεχώριζε μακράν μέσα στην ανερχόμενη νέα ελληνική jazz παραγωγή. Μέχρι να τελειώσει τα ψώνια η γυναίκα μου στο «και του πουλιού το γάλα» μαγαζί, το είχα ήδη ακούσει τέσσερις φορές. Και κάθε ακρόαση μου έμοιαζε πιο απολαυστική!
Στο «Birth of the sun» συμμετείχαν, εκτός του Γιώργου, του Παναγιώτη και του Πάνου, ο σπουδαίος Αμερικανός σαξοφωνίστας Chad Levkowitz Brown, συνεχιστής της hot παράδοσης του μεγάλου απόντα Michael Brecker, ο Βρετανός Pete Lockett στα κρουστά και η Tammy Scheffer, μια φωνή που λειτουργεί ως ακόμα ένα όργανο στο σύνολο, καθώς συμπληρώνει και επεκτείνει τον ήχο της μπάντας των τριών Triplicity.
Εμφανίσεις και συναντήσεις
Το πρώτο τους άλμπουμ παίχτηκε σε πολλά κλαμπ και φεστιβάλ, με κορυφαία τη συμμετοχή στο Blues’n’Jazz Rally του Λουξεμβούργου, με τις πολλές σκηνές και τις πάμπολλες σημαντικές συμμετοχές από όλες τις ηπείρους. Το 2019 οι Triplicity είχαν προσκληθεί στον διαγωνισμό-φεστιβάλ Made in New York, στη Νέα Υόρκη, αλλά η καραντίνα ματαίωσε μια μοναδική ευκαιρία να μαγέψουν το απαιτητικό νεοϋορκέζικο κοινό. Ποτέ όμως δεν είναι αργά - και το μέλλον είναι... ανοιχτό!
Πριν όμως φτάσουν στα «κλειστά» χρόνια της Covid-19, οι Triplicity συνέχιζαν να συνθέτουν και να πειραματίζονται δημιουργώντας νέες μουσικές και συναντώντας προσωπικότητες όπως ο μέντοράς τους ιστορικός ντράμερ Γιώργος Τρανταλίδης, η ιέρεια της ηλεκτρονικής μουσικής Λένα Πλάτωνος και η φωνή της Maria Markesini. Η περίοδος αυτή κατέληξε με την ηχογράφηση δύο συνθέσεων του Παναγιώτη Μπουραζάνη, με τον πάντα δημιουργικό Χάρη Λαμπράκη να συνδυάζει -σπάνιο για τον ίδιο- τον ηλεκτρικό ήχο των Triplicity με τη μακρά ανατολική παράδοση του πνευστού νέι.
Onibaba, ενάντια στη ματαίωση
Τελικά, το «Bluebirds» βρήκε τη θέση που του ταιριάζει στο ολόφρεσκο «Onibaba». Οι «γυναίκες δαίμονες» της ιαπωνικής μυθολογίας έδωσαν το όνομά τους στον τίτλο του νέου δίσκου των Triplicity, που το εξώφυλλό του έχει φιλοτεχνήσει ο εικαστικός Γιώργος Κορδώνης. Το «Onibaba» -στην ψηφιακή και στη φυσική μορφή ενός CD- περιέχει οκτώ συνθέσεις του Παναγιώτη Μπουραζάνη και τη διασκευή του «Love song» των Cure.
«Ο δίσκος αυτός δεν έχει ως κίνητρο την ερμηνευτική ματαιοδοξία των τριών, αλλά επιθυμεί να εκφράσει τις βαθιές ψυχικές διεργασίες που μας άγγιξαν τα τελευταία πέτρινα χρόνια» λέει κλείνοντας ο μπασίστας και συνθέτης του γκρουπ, που, με την προσθήκη του ιδιοφυούς Δημήτρη Κλωνή στα τύμπανα, συνεχίζει να εξερευνά άψογα τα διαστήματα ανάμεσα στον ηλεκτρικό, στον ακουστικό και στον ηλεκτρονικό ήχο σε μια θαυμάσια από πλευράς sound design παραγωγή.
