Το παιχνίδι της φαντασίας ήταν κάποτε το κύριο συστατικό της παιδικής μας ηλικίας, ανεξαρτήτως καταγωγής και περιουσιακής κατάστασης. Μας βοηθούσε να ανακαλύψουμε ενεργητικά τον κόσμο και να αναζητήσουμε τη θέση μας σ’ αυτόν. Να μεταμορφώσουμε τα ξύλινα, μεταλλικά ή πλαστικά παιχνίδια μας, ακόμα και τα απλά καθημερινά αντικείμενα της κουζίνας σε μαγικά εργαλεία. Να φτιάξουμε τις δικές μας συνταγές με χώμα, φύλλα και πέταλα. Να υποδυθούμε ρόλους σύμφωνα και λίγο αργότερα αντίστροφα από τα προβεβλημένα κοινωνικά πρότυπα των ενηλίκων, να ξορκίσουμε τους φόβους μας και να γιατροπορέψουμε τις πληγές μας. Το παιχνίδι της φαντασίας που χάνεται μέσα στις μικρές οθόνες, για να καθίσουν τα παιδάκια ήσυχα και να μην ενοχλούν τους μεγάλους. Να γίνουν οι παθητικοί θεατές μιας προκατασκευασμένης από ενήλικες πραγματικότητας, όπου μαθαίνουν να δρουν πατώντας απλώς κάποια πλήκτρα. Να κατοικήσουν την παροντική, α-φάνταστη κοινωνία της αποξένωσης και της συσσωρευμένης βίας που βιώνουμε σήμερα οδυνηρά.
Το «Πασπαρτού» του Γιάννη Αδαμάκη
Ο ζωγράφος Γιάννης Αδαμάκης μας οδηγεί με την τελευταία έκθεσή του στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη στα χρόνια εκείνα της χαμένης αθωότητας. Την τιτλοφορεί «Πασπαρτού», σύμφωνα με το παρατσούκλι που είχε δοθεί στον ικανό με την πείρα της ζωής και την επινοητικότητά του να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία, αφανή, πιστό υπηρέτη του ιδιόρρυθμου, πλην όμως επιφανούς Φιλέα Φογκ, που στοιχημάτισε ολόκληρη την περιουσία του σε έναν «Γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες». Το έργο, γραμμένο τον 19ο αιώνα από τον οραματιστή Ιούλιο Βερν, που μας αποκάλυψε μέσα από το έκπληκτο βλέμμα του Πασπαρτού και τα παραστρατήματά του στα άγνωστα μέρη όπου ταξίδεψε τον τρόπο να μαγευτούμε από το διαφορετικό και να οικειοποιηθούμε «το απίθανο που δεν ήταν ποτέ πιο αληθινό».
Ο Γ. Αδαμάκης δομεί πάνω στον καμβά τις εικόνες του σαν ένα κολάζ με θραύσματα της μνήμης. Βάφει με πινελιές ρευστές και στοχευμένες τις πλασμένες με δεξιότητα μορφές του. Προσδίδει έτσι στο ακρυλικό χρώμα μια ψευδαίσθητη υφή, υδάτινη, και βυθίζει ταυτόχρονα τον θεατή σε ένα σύμπαν ονειρικό, όπου προβάλλει ανοιχτά τις «ζαβολιές» της τέχνης του με τις επικαλύψεις του. Ανασύρει τις παλιές, κιτρινισμένες φωτογραφίες και τα τεφτέρια με τις παράταιρες προσωπικές, πραγματικές και εξωπραγματικές μαθηματικές, χειρόγραφες σημειώσεις, τις λησμονημένες συλλογές πεταλούδων. Μας παρασύρει με τα αερόπλοια, τα μυθικά ατμόπλοια, τα αυτοκινητάκια σε εκδρομές από την καθημερινότητα, νοερές. Φτιάχνει το καρουσέλ του με το πανταχού παρόν στη δημιουργία του, λατρεμένο από τα παιδιά άλλοτε ξύλινο αλογάκι και τις αναμνήσεις του με άδειες επιχρυσωμένες κορνίζες ή τα γρήγορα σχεδιάσματά τους και με ανοιγμένα χαρτόκουτα, επιτρέποντας στον καθένα μας να τα γεμίσει με τα δικά του πολύτιμα ενθύμια.
Συνθέτει τον Σταθμό με τρενάκια παιδικά, τετράγωνα και ορθογώνια σχήματα, και σπασμένες φράσεις, σαν βγαλμένες από συνθήματα πολιτικά που φέρνουν αναπόφευκτα στον νου την πρόσφατη νεοελληνική τραγωδία των Τεμπών και τον θρυμματισμό οποιωνδήποτε ελπίδων για τη ζωή μας σ’ αυτή τη χώρα. Μας προτρέπει με το έργο του να χρησιμοποιήσουμε τη φαντασία μας ως αντικλείδι στα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά μας, να τον ακολουθήσουμε στην περιπέτεια που γράφει με απόλυτη ειλικρίνεια με τον χρωστήρα του. Για να κερδίσουμε «“το άφθαρτο έπαθλο”, […] μια ιλαρή ουτοπία, μια ανέφικτη διαβεβαίωση, μια οδυνηρή εκπλήρωση… ένα όραμα για το οποίο αγωνιζόμαστε από παιδιά».
Info:
Γιάννης Αδαμάκης
«Passepartout»
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, πλ. Κολωνακίου 20
Διάρκεια έκθεσης: 30 Ιανουαρίου - 24 Φεβρουαρίου 2024
Ωρες λειτουργίας: Τρ. / Πέμ. / Παρ. 11 π.μ.-8 μ.μ., Τετ. / Σάβ. 11 π.μ.-3 μ.μ.
