Ο αυτοσχεδιασμός είναι ένας τρόπος έκφρασης, έρευνας και προσωπικής εξέλιξης για την πάντα δημιουργική αρπίστρια Maria-Christina Harper. Η ελευθερία του της χαρίζει τη βαθιά χαρά της αίσθησης του απρόβλεπτου
Η Maria-Christina ποτέ δεν θα βαρεθεί αυτοσχεδιάζοντας, καθώς ο αυτοσχεδιασμός λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά για τον ευαίσθητο μουσικό ψυχισμό της. Τη βοηθά να γνωρίσει τον εσωτερικό της κόσμο και τις αντίστοιχες πλευρές όσων την περιβάλλουν.
Στα ιδανικά της περιλαμβάνονται οι ανοιχτές ανθρώπινες σχέσεις. Αλλά η Maria-Christina είναι επίμονη στη μελέτη της μουσικής. Θέλει οι πρόβες να την οδηγούν με σιγουριά, ώστε, τελικά, την ώρα της συναυλίας να μην της χρειάζονται... «σκονάκια». Όλα είναι έτοιμα για να μπορεί ως μουσικός να εκφραστεί ελεύθερα. Ένας ήχος απρόβλεπτος την προκαλεί σε αυτοσχεδιασμό, όπου χρησιμοποιεί περίεργους αλλά και δομημένους -σε συγκεκριμένα πλαίσια- ήχους.
Η Αριστόγατα και η άρπα
Ο rock αυτοσχεδιασμός των μεγάλων ηλεκτρικών κιθαριστών των 60’s και των 70’s (Jimi Hendrix, Eric Clapton, Jimmy Page, Jeff Beck) την έκαναν να θέλει να γίνει μια καλή μουσικός. Μεγαλώνοντας, άκουγε τις ακουστικές κιθάρες στα country folk τραγούδια που επέλεγε ο πατέρας της. Όμως, η γάτα η αρπίστρια -η Δούκισσα στις «Aristocats» του Disney- την έπεισε πως μια άρπα θα γινόταν τελικά το αγαπημένο της μουσικό όργανο. Στα 5 της χρόνια άρχισε τα μαθήματα πιάνου στο Ωδείο Ελληνικού, ενώ το δίπλωμα της άρπας, της αρμονίας, της ιστορίας της μουσικής τα πήρε τελειώνοντας το Ωδείο Athenaeum.
Την άρπα τη γνώρισε ακούγοντας τα μπαλέτα του Τσαϊκόφσκι. Βλέποντάς την, την προκάλεσε οπτικά. Το σχήμα, η διαφάνεια που διαπερνά τις χορδές της, η αέρινη μορφή της -μέσα από την οποία περνούν οι νότες-, ο ήχος που ρέει σαν δροσερό νερό και η διάρκειά του τη μαγνήτισαν. Ζήτησε από τους γονείς της να μάθει άρπα, ώσπου στο Ωδείο έφεραν μία. Μαθητής της Maria Bildea από τη Ρουμανία -σολίστ της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας-, ο δάσκαλός της Θοδωρής Ματούλας της έδειξε πρώτα τη θέση των χεριών στις χορδές.
Oνειρο ήταν...
Στα 12 της χρόνια πια, η Maria-Christina, ξέροντας ήδη αρκετά θεωρητικά και πρακτικά της μουσικής, έπεσε «με τα μούτρα» στη μελέτη, σαγηνευμένη από την άρπα. Στο Athenaeum, η Maria Bildea, δασκάλα απαιτητική αλλά κυρίως πολύ ενθουσιώδης, την έκανε να νιώθει μονίμως έτοιμη για μια συναυλία. Βλέποντάς την σε σόλο ρεσιτάλ ή συναυλίες με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, όνειρό της ήταν πια να γίνει «Η άρπα» σε μια μεγάλη ορχήστρα.
Ωσπου το όνειρο έγινε πραγματικότητα, παίζοντας με την Κρατική, τη Feminarte και την Ορχήστρα του Δήμου της Αθήνας. Όμως η περίοδος αυτή υπήρξε μεταβατική. Το όνειρο με τον καιρό γινόταν όλο και πιο μακρινό. Έχοντας ήδη την εμπειρία των σπουδών στη Royal Academy of Music, θέλησε να μείνει στο Λονδίνο και συνάμα να σπουδάσει Μουσικοθεραπεία.
Σε σχολεία, φυλακές και νοσοκομεία
Στο διετές μεταπτυχιακό στο Roehampton, στα νότια της μεγάλης μητρόπολης, έγινε δεκτή με ακροάσεις στην άρπα, στο πιάνο και στο τραγούδι. Η Μουσικοθεραπεία την έβγαλε από το τέλμα όπου είχε πέσει - κι ας μην το είχε αποδεχτεί. Περνώντας όλα τα στάδια της -αναγκαίας για τις σπουδές- ψυχοθεραπείας, η άπειρη 23χρονη Maria-Christina βυθίστηκε στη μαύρη πλευρά του ψυχισμού της. Ο αυτοσχεδιασμός ως μέσο έκφρασης υπήρξε ένας παράλληλος τρόπος δικής της εξερεύνησης και, τελικά, θεραπείας.
Στο τέλος των σπουδών της άρχισε να δουλεύει ως μουσικοθεραπεύτρια, στην αρχή σε σχολεία και αργότερα σε νοσοκομεία ή φυλακές. Εκεί μέσα συνάντησε έκπληκτη τη μικρογραφία της ίδιας μας της κοινωνίας. Ανθρώπους που σέβονται, που θέλουν να μάθουν, να εξελιχθούν, και άλλους που... αδιαφορούν! Από τα προγράμματα στις φυλακές του Λονδίνου συνειδητοποίησε πως κάποιοι από αυτούς φεύγοντας από το παρελθόν τους αναζητούν την κοινωνική ένταξη, μια νέα ταυτότητα.
Αργότερα, στο «κατάστημα κράτησης» του Κορυδαλλού, στην επικοινωνία της με τους έγκλειστους κάθε ηλικίας, χρώματος ή θρησκείας, ένιωσε ευγνωμοσύνη που είχε την ευκαιρία να τους συναντήσει και να δημιουργήσουν μαζί μια δημιουργική ομάδα. «Έχοντας εργαστεί σε φυλακές και νοσοκομεία για ανθρώπους με μη αναστρέψιμες ασθένειες στο τελικό στάδιο, θα ήμουν αχάριστη αν δεν ήμουν αισιόδοξη» ομολογεί.
Το λιοντάρι της Κρήτης
Μια απρόσμενη αλλά πολύτιμη αυτοσχεδιαστική εμπειρία ήταν η γνωριμία της με τον Ψαραντώνη. Γνώρισε το «λιοντάρι» της οικογένειας Ξυλούρη σε μια συναυλία του στο Half Note. Της πρότεινε να παίξουν μαζί. Η Maria-Christina δεν είχε ξαναζήσει την εμπειρία της συνάντησης του δυτικού ήχου της άρπας με τη λύρα του και την «υποχθόνια« φωνή του.
Παρά το ότι την επομένη πετούσε για την Αγγλία με προορισμό μια συναυλία της στο Birmingham, ο Αντώνης -ο μέγας- της πρότεινε να αναβάλει την πτήση και να τον συναντήσει την ερχόμενη νύχτα. Όταν, την ώρα του soundcheck, του ζήτησε μια πρόβα, ο Ψαραντώνης απάντησε: «Δεν τη χρειαζόμαστε, παιδί μου!». Παρακαλώντας τον γεμάτη ανησυχία, ο μεγάλος Κρητικός, αυτό το «φυσικό φαινόμενο»... υπέκυψε! Κι όταν συνάντησε τον ήχο της άρπας της, η Maria-Christina χαλάρωσε και αφέθηκε στην εμπειρία του. Αφού το... ίδρωσε το ρούχο της -από την αγωνία- το βράδυ αργά, μετά τη συναυλία, η ψυχή της γαληνεμένη πετούσε στα ουράνια.
Αυτή η συνάντηση με τον «μύθο» του Ψαραντώνη την έφερε στην Κρήτη, καλεσμένη στο σπίτι του, απλά για να παίξουν. Ο περίγυρος -φίλοι, συγγενείς και μουσικοί- τη δέχτηκαν από την αρχή, αυτή και τα όσα η άρπα της «γεννούσε».
MC & The 7 Pedals
Η κατακτημένη με τον χρόνο αυτογνωσία την οδήγησε στο πρώτο προσωπικό της δισκογράφημα: το CD με τίτλο «Gluten Free» κυκλοφόρησε το 2017 από την Valentine records του Μάντσεστερ, που ανακάλυψε τις μουσικές της μέσω του Soundcloud.
Ηταν ένα σόλο άλμπουμ με το καλλιτεχνικό όνομα «MC & The 7 Pedals», με την ηλεκτροακουστική της άρπα ενισχυμένη από πετάλια και τα εφέ μιας ηλεκτρικής κιθάρας, δοξάρια και άλλα «υλικά» μέσα, που επεμβαίνουν διαμορφώνοντας τον ήχο και προχωρώντας τη μουσική βήματα μπροστά. Η Maria-Christina Harper θεωρεί τον δίσκο αυτόν μια καλή αρχή στην εξερεύνηση της μουσικής της, που ενίσχυσε την αυτοπεποίθησή της να πειραματιστεί και να συνθέσει πέρα από τον κλασικό, παλιό της κόσμο. Αυτή γέννησε το «Μονοπάτι», τον αναμενόμενο δίσκο της συνεργασίας του Κρητικού «θεού» Αντώνη Ξυλούρη με την άρπα της.
Κάποιους μήνες μετά, στη διάρκεια των συναυλιών «Sofar», γνώρισε τον Γιάγκο Χαιρέτη. Το λαούτο και η φωνή του ήταν ήδη γνώριμα από τη συνεργασία με τον Γιάννη Αγγελάκα, τους Social Waste και τον Ψαραντώνη και, φυσικά, τα όπου Κρήτης πανηγύρια. Η πρότασή του «Πάμε να παίξουμε!» έφερε την πρώτη πρόβα, το πρώτο κομμάτι, το πρώτο βήμα για τον δίσκο με τίτλο «Draft», που κυκλοφόρησε το 2020 από τη Same Difference Music/ Inner Ear. Το άλμπουμ «ταξίδεψε» πιο πολύ από τους δύο δημιουργούς του, παίχτηκε σε ραδιόφωνα και γράφτηκαν πράγματα γι’ αυτό.
Διαδρομές χωρίς προορισμό
Το «Passing By» του Harper Trio, καταγράφει τη «μουσική που θα άκουγα και θα αγόραζα χωρίς κανέναν δισταγμό» λέει η Maria-Christina Harper
Είναι ένα άλμπουμ κατάλληλο για roadtrips. «Διαδρομές σε κόκκινο χώμα και ζεστό αέρα, με ανηφόρες και κατηφόρες, χωρίς προορισμό». Γεννήθηκε από τη συνάντηση, στις πρόβες και τις ηχογραφήσεις, με τα άλλα δύο μέλη του Harper Trio. Αλλά και την ανάγκη της M.C. Harper να ξεφύγει από τον πειραματικό ήχο των άλλων δύο δίσκων της, κρατώντας τον αυτοσχεδιασμό και παντρεύοντας τη μελωδία με αυτόν σε μια διαδρομή φωτεινή, γεμάτη αυτογνωσία.
Το Harper Trio συναπαρτίζουν η Josephine Davies (σοπράνο/τενόρο σαξόφωνο) και ο Νεοζηλανδός ντράμερ Evan Jenkins. «Όλα τα κομμάτια του δίσκου τα έγραψα στο παραθαλάσσιο Hastings, στο East Sussex, στη νότια ακτή της Αγγλίας. Ένα μαγικό μέρος, με όμορφους λόφους, πράσινο, θάλασσα με απέραντες παραλίες και δυνατό αέρα» λέει η Maria-Christina. Εκεί γνωρίστηκαν. Στο στούντιο «Quiet Money» οι δύο κυρίες του γκρουπ συνάντησαν τον «πιο μουσικό ντράμερ» -έτσι τους τον παρουσίασε ένας φίλος-, τον Evan.
Μια καινοτόμα νέα φωνή της τζαζ
Στο σπίτι, με φαγητό, τσαγάκι, κουβέντα και πολλές πρόβες, ο Evan «κούμπωσε» με τις δύο καλές φίλες μουσικούς. Την πρώτη φορά το ηχητικό αποτέλεσμα έκανε τα πρόσωπά τους να λάμπουν από χαρά. «We will blow their minds off!» αναφώνησε ο ντράμερ. Λίγες εβδομάδες μετά, μαζί, η Maria-Christina, ο Evan και η Josephine, έπαιζαν μπροστά στο κοινό της σειράς Jazz in the Round, στο saloon Cockpit του Δυτικού Λονδίνου. Η πρώτη εμφάνιση επιβεβαίωσε την αισιόδοξη διατύπωση του Evan. Επακολούθησε ενθουσιασμός και ένα θερμό «αγκάλιασμα» από το κοινό, σε όποιο χώρο κι αν έπαιξαν στη συνέχεια.
Τα δύο singles (In Cairo/Grandma’s Coat τον Μάιο του 2023 και Standing Alone τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς) αποτέλεσαν την αιτία της γνωριμίας τους με ένα ολοζώντανο νέο ακροατήριο. Ο καλύτερος πρεσβευτής για το CD «Passing By» που ακολούθησε. Οι επτά συνθέσεις του φλερτάρουν με avant-garde και ψυχεδελικούς ήχους, δημιουργώντας ένα απολαυστικό spiritual jazz ηχητικό τοπίο.
Το In Cairo/Grandma’s Coat είναι επηρεασμένο από τις ρίζες της οικογένειας της Harper. «Η γιαγιά μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κάιρο κι έφτιαχνε μόνη της τα ρούχα της. Δημιούργησε ένα όμορφο παλτό, φτιαγμένο με χρυσό αιγυπτιακό νήμα. Όταν το φόρεσα γεμάτη νοσταλγία σε μια συναυλία, έδωσα στο κομμάτι τον τίτλο “In Cairo/Grandma’s Coat”», θυμάται νοσταλγικά η Maria-Christina.
